Wouter Druwé: roeping

In aanloop naar de diakenwijding van Wouter Druwé voorzien we een artikelenreeks over hem.

2. ROEPING

Wouter Druwé wordt op 29 mei 2025 om 9u30 tot diaken gewijd in de basiliek van Edegem. In deze editie staat zijn roepingsverhaal centraal

Wat betekent roeping voor jou?

Een mystieke ervaring heb ik niet gehad, maar roeping is voor mij wel heel erg sterk verbonden met een gevoel van thuiskomen, van geborgenheid. Het is een gevoel dat ik heel sterk ervaar – en dit reeds zeer vele jaren – in gebed en in de Kerk.

Dacht je er al lang aan om priester te worden?

De vraag van het priester worden speelde al mee van toen ik zestien jaar was, maar ik heb die vraag toen met niemand besproken en ben aan de rechtenstudie begonnen. Eigenlijk is mijn verlangen om priester te worden in Leuven nog meer gerijpt. Ik nam deel aan de vieringen van de universitaire parochie. Zodra de studies het toelieten, heb ik mijn rechtenstudie ook gecombineerd met theologie. Op het einde van de rechtenopleiding twijfelde ik er weer even aan mij voor het seminarie aan te melden, maar dan kwam er de mogelijkheid van een doctoraat. Omdat ik dat ook heel interessant vond, heb ik het uiteindelijk toch weer uitgesteld. Mijn doctoraat in de rechtsgeschiedenis heb ik dan met een studie kerkelijk recht gecombineerd. Ik ben toen ook begonnen met vormselcatechese en werd lid van het parochieteam in Edegem-Centrum. Op het einde van het doctoraat vond ik dan echt het moment gekomen om met het bisdom contact op te nemen. Ik heb me toen kandidaat gesteld voor de priesteropleiding. Intussen ging ik aan de slag als professor Romeins recht.

Hebben mensen je in het onderscheiden van je roeping geholpen en begeleid?

Ja, zeker. Heel veel mensen hebben daarin een belangrijke rol gespeeld. Een van de belangrijkste personen was pastoor André Goossens, die mij heeft meegenomen naar het parochieteam. De bezinningsnamiddagen die we met het team samen hebben gehad, vond ik bijzonder inspirerend. Ook de hartelijke verbondenheid en het geloofsgetuigenis van de andere leden binnen het pastorale team is voor mij heel erg belangrijk geweest. Het gevoel om thuis te komen in een gemeenschap, dat is voor mij een belangrijke voedingsbodem van de roeping gebleken. Dat gevoel is natuurlijk hier in de lokale geloofsgemeenschap in Edegem gegroeid, maar zeker ook in de parochie van Kontich-Kazerne waar ik heel warm ontvangen ben in de vormselcatecheseploeg.

Aan de universiteit heeft mijn promotor, Laurent Waelkens, een belangrijke rol gespeeld. Hij was een leek, maar met een heel sterk geloof. We spraken ook dikwijls over geloof en wat dat voor ons betekende. Tijdens onderzoeksverblijven in het buitenland zag ik dat ook jonge priesters best gelukkig kunnen zijn. Ook bij mijn studie in het kerkelijk recht ontmoette ik enkele medestudenten die priester waren. Toen ik opgroeide, was mijn beeld van priesters dat zij oudere mensen waren. Dat beeld veranderde dus tijdens mijn studie.