Op 29 mei 2025 wordt Wouter Druwé om 9u30 in de basiliek van Edegem tot diaken gewijd. Vorige keer lazen we zijn roepingsverhaal. Vandaag vragen we hem naar hoe zijn opleiding tot priester verliep.
3. OPLEIDING TOT PRIESTER
Hoe verliep eigenlijk de priesteropleiding?
Toen ik me aanmeldde voor de priesteropleiding, was ik al voltijds aan het werk. Voor zulke ‘late roepingen’ werkte het bisdom Antwerpen toen samen met een aantal Nederlandse bisdommen voor de organisatie van een weekendopleiding. Die weekendopleiding vond plaats op Bovendonk, nabij Breda. Elk tweede weekend trok ik van vrijdagavond tot zondagnamiddag naar daar. Ik volgde er diverse vakken van filosofische en theologische aard, maar toch vooral vakken gericht op spiritualiteit, liturgie en pastoraat.
Liep je tijdens je studie ook stage?
Omdat ik voordien al theologie en kerkelijk recht gestudeerd had, kreeg ik op Bovendonk heel wat vrijstellingen. Tijdens de vrije momenten bracht ik de communie bij enkele bewoners van een nabijgelegen woon- en zorgcentrum. Dat ging steeds gepaard met boeiende gesprekken. Daarnaast gaf ik vormselcatechese in Kontich-Kazerne. Ik kwam terecht in een heel erg hechte groep; ik heb steeds met veel plezier catechese gegeven. Ook in Edegem-Centrum bleef ik tijdens mijn opleiding actief als lid van het pastorale team, nu de ‘parochiale kerngroep’ (PKG).
Door een tekort aan roepingen werd het seminarie Bovendonk in 2023 gesloten. De twee laatste jaren van de opleiding waren echter sowieso stagejaren; de theoretische opleiding had ik afgerond. Mijn stage wordt nu gecoördineerd vanuit het bisdom Antwerpen. Ik ben betrokken bij de organisatie van de Amanduswerking, de werking voor de vele buitenlandse priesters in ons bisdom. Elke maand brengen we de buitenlandse en enkele priesters van ons bisdom samen om met elkaar uit te wisselen.
Daarnaast liep ik vorig jaar stage bij de pastorale dienst van UZ Leuven. Dat was heel erg verrijkend. Als pastor mag je zieke mensen en hun familie nabij zijn op sleutelmomenten in hun leven. Ik heb er ook heel sterk de waarde van rituelen leren waarderen; op zulke sleutelmomenten hebben de kerkelijke rituelen, zoals een ziekenzalving of ziekencommunie, echt zin. Momenteel ben ik actief bij de aalmoezeniers van de gevangenissen van Leuven. Ook dat is een bijzondere ervaring, in weer een totaal andere context. Leven in detentie is niet evident; af en toe eens in vertrouwen kunnen spreken met een aalmoezenier, is erg waardevol.
Word je tijdens de priesteropleiding ook zelf geestelijk begeleid?
Jazeker: eenmaal ik me kandidaat had gesteld voor de priesteropleiding, heb ik pater Rob Faesen mogen leren kennen, jezuïet. Hij werd mijn geestelijk begeleider op de weg van het priesterschap. Reeds vele jaren spreek ik nu maandelijks met hem af om over mijn levensweg en geloof te praten. Die gesprekken zijn zeer waardevol geweest.
About the author