Van triomftocht naar lijdensweg; hoelang durven wij te supporteren? Dat is wat we beleefden op Palmzondag, onze Vier de zondag.
Met triomf en gejuich werden we onthaald met een bijzondere welkom aan de ‘nieuwkomers’. Na een sobere maaltijd – het is immers vastentijd – trokken de volwassenen naar de kerk. Zij werden herinnerd aan de blijde intrede van Jezus in Jeruzalem waar de menigte Hem vol enthousiasme en hoop toejuichten. Een week later zag het er helemaal anders uit; Jezus werd ter dood veroordeeld, gegeseld en gekruisigd. De juichende menigte was verdwenen. Slechts enkele vrouwen waaronder de moeder van Jezus, Maria Magdalena en Johannes stonden nog onder het kruis.
En wij? Wat zouden wij doen? Haken wij ook af wanneer omstandigheden ons geloof in Jezus op de proef stellen?
Wij werden uitgenodigd om rustig langs te 14 staties van de kruisweg te gaan en te blijven staan bij die staties die ons bijzonder raakten. Wanneer we ons voorstelden daar (op de kruisweg) echt aanwezig te zijn, zouden we dan Jezus gesteund/ondersteund hebben? Of waren ook wij bang?
Wat doen wij in het dagelijks leven? Komen we op voor zij die gepest worden, voor zij die aan de kant worden gezet, voor zij die niet begrepen worden?
Na een half uurtje meditatie hierover sloten we ons aan bij de knutselactiviteit van de kinderen.
Met zelfgemaakte palmtakken beleefden we tenslotte met z’n allen de eucharistieviering. Tijdens het lijdensverhaal keken de kinderen in de sacristie naar het passieverhaal met de zandkunstenaar.
Bij het opruimen deelden we de wens opnieuw samen te komen op onze volgende Vier de zondag op 28 april. Iedereen is welkom!
About the author