Op zondag 23 februari vierden we alweer een “vier de zondag”. Als thema kozen we “Christelijk leven…hoe doe je dat?” We hadden ons oor te luisteren gelegd bij deelnemers aan vroegere “vier de zondagen” en hen gevraagd wat zij voor typisch christelijks in hun leven van alledag deden.
Een boel suggesties kwamen binnen. Een greep: christelijke symbolen als een icoon in de huiskamer, een gebedshoekje, danken voor het eten, de rozenkrans bidden, een kaarsje branden, schietgebedjes zeggen (sommigen op de fiets op weg naar het werk, of in de auto vóór een lange rit), dankbaar genieten van de natuur, elke dag een stukje Bijbel lezen, op bezinning gaan in een abdij, geestelijke lectuur lezen, meezingen in het kerkkoor, actief deelnemen aan de vieringen, iets doen voor de gemeenschap, samen voor iemand bidden, respectvol voor mensen en schepping leven, en ja stipt je belastingen betalen en vrijgevig en gastvrij zijn…
Toen kreeg iemand het idee: als we daar nu eens een buffet van maken en de deelnemers uit die rijkdom laten kiezen wat hen aanspreekt of waar ze meer willen over weten en als we ze daarover met elkaar in gesprek laten gaan? En zie, de activiteit voor deze vierde zondag was geboren.
Er stond een lange tafel opgesteld met een overvloed aan lekkere hapjes (op papier natuurlijk!) met telkens een christelijke activiteit erbij geschreven. We liepen langs dit buffet en laadden onze bordjes vol. Daarna gingen we met elkaar aan de praat over wat er op onze bordjes lag. Een rijkdom aan tips en getuigenissen leverde dit op!
“Goe bezig” was het algemeen gevoel.
Tot… de preek van pastoor Tom ons met een knipoog weer op de grond zette met onze voetjes. In het evangelie van de dag ging het toch zeker wel over “je vijanden beminnen, de andere wang toekeren, lenen en niet terug verwachten, niet enkel je bovenkleed maar ook je onderkleed geven…” Dat waren dingen die niet zo direct op ons buffet stonden.
Maar pastoor Tom verduidelijkte: laat ons leven als christen niet gekneld zitten in een zesjescultuur, een mentaliteit waarvoor net genoeg goed genoeg is, waarbij we op ons lijstje afvinken wat we gedaan hebben om dan te stoppen zodra we … aan de zes op tien denken gekomen te zijn. Dat kan Jezus niet bedoeld hebben. Wel roept Hij ons op om verder te streven vanuit het besef van alles wat we zelf ontvangen hebben.
Op deze “vier de zondag” waren ook de gehuwden van het laatste jaar uitgenodigd. Een prachtig moment was toen op het einde van de viering pastoor Tom de Elisabethzegen uitsprak over het kindje dat Selina en Flor verwachten over “2 weken en 5 dagen” zoals Selina met zekerheid stelde! Een ontroerend en gemeenschap scheppend moment.
Dank, aan de spaghettikoks, de opstellers van het buffet, de opruimers en afwassers en aan allen die er waren: het was weer een top “vier de zondag!”
J.V.
About the author