Tag Archive woestijnwandeling

Woestijnwandeling 18-3-2023: Samen op stap

Een artikel met heel veel foto’s onderaan!

Niets zo mooi als wandelen in de natuur met een beetje bezinning. Dat was alvast de insteek.  Maar we begonnen niet met een lege maag en onze boterhammetjes en salade gingen er dan ook onmiddellijk aan.


We kregen bij start een  tekst mee uit een liedje van Elly en Rikkert en we mochten in een cirkel de woorden noemen die het stukje woestijn bij ons opriepen. 
En dan wandelen maar , we mochten volledig ons eigen ritme volgen en zelfs wat afdwalen.  Een beetje alleen op onszelf en toch tesamen. 

Ik was vergeten hoe het was om te wandelen in de duinen.  Best een stevige oefening voor de benen en een zandmassage voor de voeten. 

En de meditatie kwam als vanzelf. Alsook de deugddoende woorden die we wisselden met elkaar.
Opnieuw een cirkel stop om stil te staan bij hoe we ons voelden en wat het allemaal met ons deed. Dankbaarheid,  voldoening en stilstaan bij de dingen,  het welde allemaal in ons op.
Zij die nog een bochtje meer wilde wandelen,  gingen nog voort , een ander deel zakte al af naar waar de kinderen in volle lust in kampen klauterden van takken en zandkastelen bouwden.

Nadat we eerder al getrakteerd werden met lekker verse verjaardagscakejes kwam er ook nog een vieruurtje bovenop.
Nog wat bijpraten en zingen  , en de dag die letterlijk en figuurlijk zonnig eindigde , zat er weeral op.
Tot de volgende keer  want dan zijn we er graag opnieuw bij!

Er werd ons een zee aan foto’s toegestuurd; Een zee waarschijnlijk ter compensatie van de woestijn…
Dank aan Annick, Kartien, Elise en Dirk. Hieronder zie je het volledige album. klik links of rechts van de foto om door te gaan.

Benieuwd naar een unieke woestijnervaring?

Zaterdag 18 maart trekken we voor de 2e keer met onze PE naar één van de grootste stuifzandvlakten van West – Europa.

Het natuurpark De Loonse en Drunense duinen in Nederland.
(Schoorstraat 50, 5071 RC Udenhout, NL)
Een “woestijn”, dicht bij huis, waar we mogen ontdekken dat een woestijnervaring in ons leven méér is dan het gaan naar een grote plek vol met zand.
We starten om 11u45 aan de parking van het natuurpark en eindigen hier ook om 16u.

Op het programma:

  • picknickkort
  • bezinningsmoment
  • woestijnwandeling
  • volwassenen
  • aangepast programma voor kinderen
  • vieruurtje

Het natuurgebied is toegankelijk voor buggy’s en mensen die minder goed te been zijn.

Inschrijven tem 13 maart klik HIER
of via QR code
of telefonisch: 0487 89 08 41

Carpoolen is mogelijk via het inschrijvingsformulier.

Je bent heel welkom!

Benieuwd naar een unieke woestijnervaring?

Zaterdag 18 maart trekken we voor de 2e keer met onze Pastorale Eenheid naar één van de grootste stuifzandvlakten van West – Europa.

Het natuurpark De Loonse en Drunense duinen in Nederland. Schoorstraat 50, 5071 RC Udenhout, NL.

Een “woestijn”, dicht bij huis, waar we mogen ontdekken dat een woestijnervaring in ons leven méér is dan het gaan naar een grote plek vol met zand.

Op het programma:

  • picknick
  • kort bezinningsmoment
  • woestijnwandeling volwassenen
  • aangepast programma voor kinderen
  • vieruurtje

Het natuurgebied is toegankelijk voor buggy’s en mensen die minder goed te been zijn.
We starten om 11u45 aan de parking van het natuurpark en eindigen hier ook om 16u.

Inschrijven tem 13 maart via deze link: klik HIER! Lukt het niet? Bel even 0487 89 08 41!

Carpoolen is mogelijk via het inschrijvingsformulier.

Je bent heel welkom!

9 april: OP WEG DOOR DE WOESTIJN: een impressie

De weergoden, zon, wind en wolken waren ons welgezind die 9e april.  Met meer dan dertig mensen uit onze pastorale eenheid trokken we naar het duinengebied van Drunen om een klein beetje de woestijn te ervaren: samen te bidden, te eten, te wandelen, genietend van de natuur en van het samenzijn.
We startten met een knusse picknick, midden in de natuur, waar honden en paarden de volle aandacht van de kinderen én volwassenen genoten.
Na deze versterking waren we klaar om de tocht aan te vatten.
Het eerste deel was klimmen door een stukje bos waar de wind minder voelbaar was. Zonnestralen maakten de ontluikende botten aan de takken van bomen en struiken zichtbaar.
De sfeer van gezellige kameraadschap zat er meteen in. Het was duidelijk: we gingen dit SAMEN doen.

Eens boven viel er een stilte. Voor onze voeten lag een parel van ongerepte schoonheid waar zon, wind en zand vrij spel hadden. Enkel de “oh’s!” en “hoe mooi” verbraken de stilte.
Mij gaf het een gevoel van “Mag ik, mogen wij als groep deze schoonheid omarmen?”
De eersten die in beweging kwamen, waren natuurlijk de kinderen, groot en klein. Vol overgave stoven ze de zandvlakte in.
Wij  werden uitgenodigd  om een kring te vormen.
Zachte muziek, teksten en liederen brachten ons in de juiste woestijnstemming.
Gewapend met een paar vragen ter bezinning vertrok dan de groep wandelaars in stilte, nagekeken en gedragen door de mensen die ter plaatse bleven.

ONBESCHRIJFLIJK mooi
Op een gegeven moment ook KOUD, EENZAAM,
maar dan zag je voor, naast en
achter je je tochtgenoten in stilte
voortploeteren door het mulle zand.
Soms zong het zand zijn lied
of deed het pijn, als het opstoof
en je de zoveelste laag over je heen kreeg.
Ogen tranen,
maar in deze woestijn
kon ik eindelijk mijn tranen loslaten om
de eenzaamheid van corona,
de oorlog, die zoveel dood, verderf
maar ook angst zaait,
mijn eigen rugzak die ineens heel zwaar voelde.
Maar tranen drogen op.
Mensen waren in mijn buurt gebleven, ieder
met zijn of haar rugzak.
En plots een blakende zon en windstilte,
een totaal ander woestijnbeeld
waar we in stilte een kring vormden
en een kwartier misschien, ieder voor zich
maar toch samen deze
woestijnervaring deelden,
om schoorvoetend terug te keren
naar  de anderen.
die op ons wachtten.

Zazou, de  hond van Peter, kondigde blij kwispelend onze terugkeer aan. De kinderen hadden een welkomstgeschenk voor ons gemaakt.
Nog een lekker vieruurtje, luisteren naar elkaars ervaringen,  
een afsluitend vooral dankbaar gebed en de zegen van pastoor Tom.
De kinderen en hun begeleiders braken hun kamp op en gaven zo de natuur met respect terug aan de volgende pelgrims. Het bracht ons terug in de realiteit van het dagelijks leven.
De noodzakelijke sanitaire stop met een lekker kopje thee, koffie of ander lekkers, waren een mooie afsluiter.
Oprecht DANKJEWEL voor de mensen van de pastorale eenheid die deze dag mogelijk maakten.

Mieke De Clerck