Tag Archive witte vlinder

Empatisch luisteren

Op 17 januari ll hield Jozef Dierckx, één van de teamleden van de werkgroep rouwzorg ‘ De Witte vlinder ‘ een voordracht rond ‘ Empatisch Luisteren’.

Empatisch luisteren en beluisterd worden hanteert de taal van het gevoel, met zijn eigen woordenschat,  grammatica en gesprekstechniek .

Alleen zo ontstaat diepgang in een gesprek en kunnen zingevingsvragen gesteld worden . Zichzelf en zijn schaduwkantjes aan de ander overdragen vraagt een sfeer van vertrouwen .

Belangrijk is een gevoel van gelijkwaardigheid : men staat met een leeg blad voor elkaar, is open, nederig, respectvol en wil begrijpen en niet oordelen

Elkaar ontmoeten in een gesprek betekent nabij-zijn en emoties durven tonen .  Door te reflecteren, te spiegelen of te parafraseren toetst men af of men elkaar begrepen heeft .

Discussies of bepleiten van rationele standpunten zijn uit den boze .

Laat deuren steeds open staan en trek niet te rap besluiten .

Let ook op de lichaamstaal , mimiek, oogcontact van elkaar .

Gevoelens mogen aanwezig zijn, neem ze steeds ernstig ; blijf geduldig en ook positief , hoopvol en begripvol . Zoek naar de sterktes en krachtbronnen van je gesprekspartner .

Luister naar de angst die leeft en de eenzaamheid die ervaren wordt .

Luister naar de pijn die snijdt, zowel fysiek als psychisch  en de pijnbeleving

Herken radeloosheid

Durf rouwen een plaats te geven .

Ook schuldgevoelens krijgen hun plaats in het gesprek en zoek samen naar mogelijkheden tot herstel

Je mag huilen, het is geen teken van zwakte ; troost niet te snel, anders erken je de diepgang van het verdriet niet

Luisteren betekent vertragen, rust brengen, zwijgen, stiltes toelaten .

Weet dat niet alleen wàt verteld wordt belangrijk is maar ook hoè het verteld werd

Luisteren betekent vertrouwen geven, dankbaar zijn om dit gegeven vertrouwen .

Luisteren betekent jezelf op de achtergrond plaatsen: niet je eigen verhaal maar dat van de spreker is belangrijk .

Luisteren is loslaten van je eigen visie en oordeel , echter zonder jezelf te verloochenen

Tot slot gaf Jozef ons nog enkele gouden raadgevingen mee :

Confronteer de spreker niet met contradicties uit zijn verhaal, relativeer zijn problemen niet, kijk niet de andere kant op, stel geen waarom vragen, onderbreek niet .

Gebruik ook geen nietszeggende zinnen als: ‘morgen schijnt de zon weer’, ‘er zijn erger dingen’  Minimaliseer andermans problemen niet, geef niet te snel advies

Jozef wees er ons op dat je als luisteraar je eigen emoties moet kennen en je als hulpverlener ook jezelf goed moet verzorgen .

‘empatisch luisteren’

Op dinsdag 23 januari 2024 geeft Jozef Dierckx een presentatie over empatisch luisteren .

Jozef is in onze PE H Maria Magdalena  lid van de werkgroep rouwzorg ‘ De Witte Vlinder’ en als vrijwilliger reeds jarenlang actief in de rouwzorg en  op de palliatieve eenheid van het St Jozef-ziekenhuis in Mortsel.
Door zijn  ervaring met presentie-pastoraal heeft hij een ‘geoefend’ oor dat niet alleen hoort maar ook met een warm hart kan luisteren.
Empatisch luisteren is immers de taal van het gevoel , en die taal kan je leren !
Als men zich beter kan inleven in de gevoelens en gedachten van de andere  kan men ook beter  reageren op diens behoeften en zorgen .

De namiddag heeft tot doel te oefenen in de taal van het luisteren om met gans je hart ‘ aanwezig te zijn’, bij de ander, maar ook bij jezelf .

We willen ons vooral richten tot diegenen die actief zijn in de zieken- ouderen- en rouwzorg en zij die voorgaan in de uitvaartliturgie , maar iedereen die interesse heeft is van harte welkom.

De namiddag is gratis en gaat door op 23 januari 2024 in Johannes XXIII te Mortsel van 14 tot 16.30

Vooraf inschrijven is wenselijk via michelevandenput@telenet.be

SAMEN DELEN; DAT IS DIACONIE. DEEL JE MEE?

Begin vorige maand informeerde de kerngroep diaconie de aanwezigen op de ontmoetingsavond in de eerste plaats over onze kerntaak. Daar waar andere hulpinstanties niet (meer) kunnen helpen, hulp bieden aan hen die echt noodlijdend zijn. Diaconie is een dienst verricht door christenen uit liefde voor God. 

Enkele mooie voorbeelden van wat we in het verleden aan hulp al hebben kunnen lenigen werden toegelicht; het naar school brengen van kleine kinderen wanneer de ouder(s) daartoe tijdelijk niet in staat waren; eten maken voor een alleenstaande zieke; een luisterend oor voor iemand die het moeilijk had na een homilie, vraag naar een babbel van iemand die zich erg eenzaam voelt, ….

Het mooie maar nog veel te weinig gekend initiatief is DE WITTE VLINDER. Mensen zetten zich in om rouwenden te helpen met hun verdriet en hun verlies verder te gaan.

Samen kwamen we tot volgende meest humane en adequate wijze van antwoord bieden op de hulpvraag:

In een aangemaakt whatsapp-groep komen de hulpvragen. Iedereen die wil helpen, hoe bescheiden de hulp ook is, kan deel uitmaken van deze groep. Zo is de kandidaat-helper steeds op de hoogte van de nood die zich voordoet en kan daarop gepast reageren. 

We ondervinden dat de hulplijn – ons diaconienummer (0487 89 08 41) – nog te weinig bekend is. We hebben daarom stickers laten maken waarop ons logo met telefoonnummer is vermeld. Vraag naar een sticker; zo heb je het nummer steeds bij de hand wanneer je hulp nodig hebt of hulp wil bieden. 

Tenslotte hebben we ons nieuw initiatief voorgesteld: de mobiele babbelkar. Met een bakfiets gevuld met een tafeltje, wat stoelen, koffie en een koekje, willen we erop uit trekken om mensen (mekaar) te ontmoeten. Voorlopig plannen we dit eenmaal per maand en in Edegem. Zodra het initiatief concreet is uitgewerkt en de wintermaanden voorbij zijn hoor je hierover nog van ons.

En nu een warme oproep: ben je bereid nu en dan, ook al is het sporadisch, enige vorm van hulp – hoe klein ook – te bieden laat het ons weten op peheiligemm@gmail.com of 0487 89 08 41. Het zou fijn zijn wanneer we je mogen opnemen in de whatsapp-groep. 

Bedankt

De kerngroep diaconie.

Troosthoek…

In de kerken van onze PE die overdag steeds open zijn,  H Kruis, H Familie en Basiliek werd een troosthoekje geïnstalleerd .

Rouwen is een levenslang leerproces . Durven gevoelens en stilte toe te laten, durven je pijn voelen … kan een eerste stap zijn en zodoende helend werken . 

Je kan er, rond het bord met de kruisjes van de overledenen van het afgelopen jaar, even in stilte vertoeven, droefheid toelaten, herinneringen ophalen, mediteren, bidden  of een bezinningstekstje of gebed lezen . Je kan deze teksten ook meenemen om thuis te herlezen . In een troostboek kan je je wedervaren neerpennen of een intentie schrijven .

Hier mag je je machteloosheid en verdriet  maar ook je dankbaarheid om wat geweest is aan God toevertrouwen .

Hij kent onze pijn . De naam van onze geliefden staan immers  in zijn handpalm geschreven …

Bij hem mogen wij soms ervaren dat Hij groter is dan ons lijden en wij veilig zijn in zijn schoot .

De witte vlinder…

ALS EEN RUPS
NA HET AFSCHEID VAN HAAR VEILIGE COCON
ALS EEN VLINDER MAG LEVEN
OOG IN OOG MET DE ZON
WAT MAG EEN MENS DAN VERWACHTEN
NA DE PIJNLIJKE SCHEIDING OP HET LAATSTE PERRON
HIJ ZAL VER REIZEN NAAR EEN GLOEDNIEUW STATION
WAAR IEMAND HEM OPWACHT ,
ZIJN EINDDOEL , ZIJN BRON

Wij van de Rouwgroep “ De Witte Vlinder” willen graag nog eens laten weten dat we er voor iedereen zijn die een luisterend oor of  steun kan  gebruiken .
Wij weten dat rouwen zwaar is en moeilijk om alleen te dragen .
Daarom aan iedereen , voor jezelf of voor iemand die je kent bel of mail ons .  

Marie-Louise Van den Eede: marie.louise.van.den.eede@telenet.be – 0468 26 16 64
Griet Harboort: griet.harboort@hotmail.com – 0495 21 16 30
Ria Heirbaut – Engels riaengels@telenet.be – 03 449 87 37
Michèle Vandenput: michelevandenput@telenet.be – 0477 48 16 74
Sus Demarbaix: suslea@skynet.be – 0473 04 18

Marie-Louise , Michelle , Ria , Griet , Sus

Afscheid nemen … om verder te leven bij God

een tekst van een huisarts die zich zorgen maakt

Bij het begin van ons leven werden we naar de kerk gebracht om gedoopt te worden.

Bij het einde van ons leven hopen we dat we opnieuw naar de kerk worden gebracht om omringd door een gelovige gemeenschap te worden toevertrouwd aan het blijvende leven dicht bij God. Familie, vrienden, buren, kennissen en medeparochianen krijgen zo tevens de gelegenheid om in een sfeer van gebed afscheid te nemen. Ook voor hen is dat een betekenisvol  gebeuren, een manier om het verlies van een geliefde te verwerken.

Maar wat voor ons vanzelfsprekend lijkt is niet altijd zo voor kinderen of familieleden: ze staan soms wat verder van de kerk af of  delen niet altijd meer dezelfde geloofsovertuiging . En vaak wordt ook de band met vrienden, buren en medeparochianen onderschat.

En zo gebeurt het dat er van gelovige mensen afscheid genomen wordt met een burgerlijke uitvaartdienst.  Niet zelden zelfs vindt deze plaats in een verderaf gelegen auditorium van een uitvaartonderneming of in een crematorium dat voor de vaak ook oudere leeftijdsgenoten moeilijker bereikbaar is.

Wordt er dan niet wat tekort gedaan aan het leven en de overtuiging van de overleden gelovige? En wordt er aan een aantal mensen niet de gelegenheid ontnomen om gelovig afscheid te nemen van iemand met wie ze zich verbonden voelden? Men staat er misschien te weinig bij stil.

Daarom is het goed om op voorhand met de kinderen en familie te bespreken welke verlangens men heeft rond uitvaart en afscheid bij het levenseinde. 

Als men kiest voor een kerkelijke uitvaart kan men deze keuze eventueel zelfs laten noteren in een wilsbeschikking in het bevolkingsregister van de gemeente. Dat kan op het gemeentehuis of online en is kosteloos.

Ook sommige uitvaartondernemingen bieden de mogelijkheid deze keuze te registreren.

Door dit op voorhand te bespreken en eventueel vast te leggen is men zeker dat zijn verlangens worden gerespecteerd. Bovendien schept het duidelijkheid en is het een hulp voor de nabestaanden die soms in onzekerheid verkeren hoe ze de uitvaart en het afscheid moeten regelen.

Het overwegen waard?