Ik probeer als pastoor doorheen het jaar toch in elke eerste communiewerking een keertje mee te doen. Zaterdag 8 februari stond een bezoek aan de kerk van Sint-Benedictus op het programma. De kinderen van de Sint-parochies in Mortsel waren op het appel samen met vier ouders die een knap en creatief programma hadden samengesteld.
In januari hadden ze als ouders met andere geïnteresseerden zelf een rondleiding in de kerk gekregen. Er waren duidelijk heel wat zaken blijven hangen die ze nu graag aan de kinderen wilde doorgeven.
We starten met een doorschuifactiviteit in kleine groepjes. Zo gingen de kinderen op verkenning naar plekjes in de kerk die allemaal iets vertellen over belangrijke vragen in het leven. Dank je wel zeggen, vergeving vragen en geven, luisteren naar Gods Woord, delen van Brood en Wijn als Lichaam van Christus…
Met grote ogen keken de communicanten rond, ze stelden honderdenéén vragen en waren tenslotte zichtbaar gerustgesteld: hier is goed over nagedacht was de conclusie. Na een korte pauze werden de kleine liedjes geoefend. Die zitten er dankzij een heel muzikale papa intussen al goed in.
Het hoogtepunt kwam pas op het einde. Mogen we eens naar het orgel gaan kijken? Wat een instrument! Met klavieren, wel twee voor de handen en nog één voor de voeten! Met pijpen en lucht… en ook daar kan je de kleine liedjes op spelen. Het Gloria in excelsis Deo klonk nog nooit zo enthousiast uit kindermonden denk ik.
Met de blik hoog naar de hemel gericht was de verrassing compleet toen bleek dat een simpel telefoontje naar de klokken hen kon verleiden om de communicanten met hemelse klanken uit te wuiven. Of zij ook Gloria… konden zingen? Nee spijtig daar hebben we te weinig klokken voor…
