Mensen, wat is er veel te doen op een zonnige zondag in mei!
Toch waren we weer met een fijne groep van alle leeftijden samen om de vreugde van ons geloof te delen in zang, bezinning, gesprek, viering en maaltijd.
We vonden het ongelooflijk fijn dat ook een flinke delegatie jongeren uit de JEZ-groep kwam meedoen met onze “vier de zondag”. Het gaf ons o.a. een legertje misdienaars en een extra jeugdige lector tijdens de eucharistieviering.
Uit het evangelie van die zondag hadden we ons thema “Maar wat betekent nu eigenlijk SJALOM?” geplukt.
Weer bleek het rijker en verrassender (o.a. door het onderricht van pastoor Tom,) dan je zou denken!
Centraal stond een vredesboom.
Daarin hingen we vredesvogeltjes op met daarop geschreven wat bij ons opkomt bij het woord “vrede”.
We zochten het verder uit in deelgroepjes. Zo een deelgroepje (en het onderricht!) kunnen je visie wel eens verrijken. Daarom kregen we op het einde de kans om nog een tweede vogeltje in de boom te hangen.
Wat in zo een deelgroepje uitgesproken wordt, blijft binnen het groepje. Toch willen we daar eens een kleine uitzondering op maken.
In één van die groepjes verzuchtte Mieke namelijk: “Ik zou zo graag eens willen praten met iemand uit Oekraïne, iemand bemoedigen, er iets voor doen.”
En nu… ga je me niet geloven! Toen we met de eucharistie gingen beginnen kwamen zowaar 2 Oekraïense dames met 2 kindjes zomaar out of the blue opdagen. En kijk: ze hebben samen met ons de eucharistie mee gevierd en daarna ook met ons aangeschoven aan tafel.
De communicatie was niet vanzelfsprekend, maar Mieke, die op haar wenken bediend was, heeft zich zo uitgesloofd dat de 2 dames zich echt en warm onthaald voelden.
Dat noemen wij nu “iederEEN vurig verbonden”, tot over grenzen van taal en land heen en op een moment dat het woord “vrede” wel een heel directe betekenis heeft.
