De vroege Pasen hielp een handje, helemaal donker was het nog niet, maar de schemering was er toch wel. En dus bracht het vuur meteen de boodschap van het scheppingsverhaal tot leven: God sprak er moet licht zijn. Dat licht brachten we basiliek binnen samen met Oksana en haar doopkaars, op weg naar het licht van haar doopsel.
We zijn het in onze pastorale eenheid zo gewend geraakt jaarlijks volwassenen te dopen, dat we bijna niet meer zien hoe speciaal dat is. Voor de mensen in de basiliek moet het toch zo’n speciale ervaring geweest zijn, voor hen was het immers wel de eerste keer.
Ook voor Oksana was het duidelijk speciaal. Ze heeft er samen met haar meter Gert en peter Koen heel sterk van genoten. We wensen haar toe dat het vuur van de Geest in haar hart steeds sterker mag worden en als gelukkige christen de weg van Jezus mag gaan.
