Er was een tijd dat “volgen” helemaal out was… Je eigen weg banen: daar ging het om in het leven.
Tegenwoordig “volgt” iedereen wel minstens iemand, al is het dan maar op social media…
Maar wie wil vandaag Jezus volgen en wat zou dat dan wel inhouden? In elk geval iets meer dan zijn posts aanklikken op je smartphone of computer.
Daarover ging het op de “vier de zondag “van januari.
We waren met een vijftigtal, jong en oud, die zich over drie woorden van Jezus wilden buigen:1: kom; 2: volg; 3. Mij.
Enkelen onder ons hadden in de ochtend al de vrieskou van de St. Antoniusprocessie getrotseerd en kwamen ’s middags met gloeiend rode wangetjes aan in de Tandem. Daar deelden we broederlijk en zusterlijk onze meegebrachte knapzak. Zoals altijd was er meer dan genoeg voor iedereen.
Kleuters, kinderen en tieners hadden een eigen programma terwijl de volwassenen naar de Benedictuskerk togen. Daar wachtte de postbode op hen zowaar met een op naam geadresseerde brief van… God. Niet weinigen waren ontroerd door de woorden van de brief.
In kleine groepjes werd er verder over gedeeld. De tongen kamen los, de harten gingen open.
Wanneer je wordt geroepen is opstaan, KOMEN en luisteren de eerste stap, een eerste beslissing. De tweede stap is weer een beslissing; wil je de persoon die je roept VOLGEN, wil je in zijn spoor meegaan? Dit werd heel concreet in de gesprekken. Hoe ver ga je mee? Waar leidt de weg naartoe? Wat met je grenzen en je twijfels?
Het derde woord was misschien wel het belangrijkste: MIJ. Toen ging het over wie Jezus voor ons is en waarom we juist HEM zouden willen volgen.
In de eucharistieviering zette pastoor Tom alles nog eens op een rijtje (het volstond tot 3 te kunnen tellen!) Een mooi moment was het onthaal in de gemeenschap en de naamopgave van 2 catechumenen en de overhandiging van de Schrift aan een volwassen vormeling.
A-initaitief!
Een gezellig vieruurtje sloot onze vier de zondag weer af.
Wil je ook eens komen proeven? Je bent heel welkom op 26 februari. Volgende week lees je er meer over.
