Witte donderdag in St.-Jozef Edegem: Met drie keer zoveel als toen
Zo vierden we eucharistie op Witte Donderdag in Sint-Jozef Edegem: samen rond een lange tafel, intens verbonden met mekaar en met de Heer. Zoals toen braken we het matsosbrood en dronken we de wijn van het Nieuwe Verbond.
ST.-BENEDICTUSKERK De wet van Murphy en de gezinspaaswake
Zaterdag 16 april. De Sint-Benedictuskerk wordt volop in gereedheid gebracht voor de feestelijke gezinsviering met wijding van het vuur, het water en de paaskaars van St.-Benedictus en St.-Lode. Maar er zal van alles mis gaan. Een euh … chronologisch overzicht.
Zaterdag middag
Telefoontje van de verantwoordelijke voor de bloemenversiering in de kerk: meldt zich ziek. Of iemand anders de bloemstukken kan gaan afhalen? So far so good, vervanger gevonden. Oef!
De mooie bloemstukken staan te pronken voor altaar en micro. Geel en wit, dé paaskleuren! En een gulle geefster heeft ook nog een geel-wit boeket bezorgd dat voor de ambo staat.
De viering gaat zoals elke zaterdag, opgenomen worden. Maar o wee, de verantwoordelijke voor die opname ligt in de lappenmand met griepverschijnselen en moet zich dus ziek melden. So far so good, vervanger gevonden. Oef!
16.15 uur
De kosteres-lector opent de kerk en zet een en ander klaar voor de viering, terwijl de muzikanten en zangers al een tijdje druk aan het oefenen en inzingen zijn. Het bloemstuk voor rond de paaskaars wordt door maakster Martina binnengebracht en op de kandelaar geplaatst. Prachtige geel-witte bloemenweelde.
16.45 uur
De paaskaars van St.-Lode wordt binnen gebracht. De opnameleider-ad-interim neemt ze aan. Daar moet nog een reserve kandelaar voor van de zolder gehaald worden. Hij kruipt dus snel-snel naar boven.
En dan … slaat het noodlot toe! Bij het snel-snel naar beneden brengen van de kandelaar komt de opnameleider met zijn pink in de knel. Héél erg zelfs. Dus gaat de kosteres-lector met de opnameleider-ad-interim sito presto naar de spoeddienst van het naburige St.-Jozefziekenhuis. Ondertussen is het bijna 17 uur en pastoor Tom heeft dus op dat moment géén opnameleider en géén lector om de viering mee te beginnen. In allerijl wordt dan een opnameleider-ad-interim als vervanging voor de opnameleider-ad-interim opgetrommeld. Deze ‘vliegt’ naar de kerk (short snel vervangen door een deftige pantalon), nét op tijd nog om de opname in te zetten. So far so good, ja. Maar dan blijkt de paaskaars van St.-Lode zoek … Wéér paniek!
17.05 uur
De viering vangt aan. Beetje chaotisch, iedereen moet nog wat zijn/haar plaatsje zoeken. De kosteres-lector is ondertussen nog verwoed op zoek naar de paaskaars van Sint-Lode …
Maar dan komt alles stilaan op zijn plooi en wordt het een warme en kindvriendelijke viering, met extra mooie muzikale invulling. Ergens in de viering komt dan toch de paaskaars van St.-Lode op de proppen en kan ze alsnog gewijd worden. Oef!
Epiloog De enige ‘nawee’ van het hele gebeuren, is die van de opnameleider-ad-interim die nog verder moet behandeld worden met thuiszorg en pijnstillers. We hopen dat hij er ondertussen, als hij dit leest, al een beetje mee kan lachen (of nog wat groen misschien?…)
Heilig Kruis: Paaswake met volwassendoopsel: een fotoverslag
Ook dit was Pasen: Gebedsmoment voor vrede bij zonsopgang op het kerkhof in Mortsel
Aan de graven van de slachtoffers van het bombardement op Mortsel van 5 april 1943 kwamen wij samen op Paasmorgen, bij zonsopgang. We baden voor vrede in Oekraïne en overal ter wereld.
Dit is Pasen, tot zijn essentie herleid. Naar een graf gaan en hopen, bidden, ervaren dat er Licht schijnt door de barsten van ons bestaan, dat het Leven overwint op de dood.
