Ooit waren er zaadjes en de vraag om ze te zaaien.
Aarde, warmte, licht en zon komen samen en er gebeurd iets wonderlijks. Ze groeien, schieten te voorschijn en stralen in de zon. Stilaan komen er bloemen.
Soms zie je ze in de straat. Soms staan ze op het balkon, soms in de achtertuin. De vreugde van onze zonnebloemen willen we hier delen.
Heb jij ook foto’s, Stuur ze graag door.
Zo vierden we eucharistie op Witte Donderdag in Sint-Jozef Edegem: samen rond een lange tafel, intens verbonden met mekaar en met de Heer. Zoals toen braken we het matsosbrood en dronken we de wijn van het Nieuwe Verbond.
Zaterdag 16 april. De Sint-Benedictuskerk wordt volop in gereedheid gebracht voor de feestelijke gezinsviering met wijding van het vuur, het water en de paaskaars van St.-Benedictus en St.-Lode. Maar er zal van alles mis gaan. Een euh … chronologisch overzicht.
Zaterdag middag
Telefoontje van de verantwoordelijke voor de bloemenversiering in de kerk: meldt zich ziek. Of iemand anders de bloemstukken kan gaan afhalen? So far so good, vervanger gevonden. Oef!
De mooie bloemstukken staan te pronken voor altaar en micro. Geel en wit, dé paaskleuren! En een gulle geefster heeft ook nog een geel-wit boeket bezorgd dat voor de ambo staat.
De viering gaat zoals elke zaterdag, opgenomen worden. Maar o wee, de verantwoordelijke voor die opname ligt in de lappenmand met griepverschijnselen en moet zich dus ziek melden. So far so good, vervanger gevonden. Oef!
16.15 uur
De kosteres-lector opent de kerk en zet een en ander klaar voor de viering, terwijl de muzikanten en zangers al een tijdje druk aan het oefenen en inzingen zijn. Het bloemstuk voor rond de paaskaars wordt door maakster Martina binnengebracht en op de kandelaar geplaatst. Prachtige geel-witte bloemenweelde.
16.45 uur
De paaskaars van St.-Lode wordt binnen gebracht. De opnameleider-ad-interim neemt ze aan. Daar moet nog een reserve kandelaar voor van de zolder gehaald worden. Hij kruipt dus snel-snel naar boven.
En dan … slaat het noodlot toe! Bij het snel-snel naar beneden brengen van de kandelaar komt de opnameleider met zijn pink in de knel. Héél erg zelfs. Dus gaat de kosteres-lector met de opnameleider-ad-interim sito presto naar de spoeddienst van het naburige St.-Jozefziekenhuis. Ondertussen is het bijna 17 uur en pastoor Tom heeft dus op dat moment géén opnameleider en géén lector om de viering mee te beginnen. In allerijl wordt dan een opnameleider-ad-interim als vervanging voor de opnameleider-ad-interim opgetrommeld. Deze ‘vliegt’ naar de kerk (short snel vervangen door een deftige pantalon), nét op tijd nog om de opname in te zetten. So far so good, ja. Maar dan blijkt de paaskaars van St.-Lode zoek … Wéér paniek!
17.05 uur
De viering vangt aan. Beetje chaotisch, iedereen moet nog wat zijn/haar plaatsje zoeken. De kosteres-lector is ondertussen nog verwoed op zoek naar de paaskaars van Sint-Lode …
Maar dan komt alles stilaan op zijn plooi en wordt het een warme en kindvriendelijke viering, met extra mooie muzikale invulling. Ergens in de viering komt dan toch de paaskaars van St.-Lode op de proppen en kan ze alsnog gewijd worden. Oef!
Epiloog De enige ‘nawee’ van het hele gebeuren, is die van de opnameleider-ad-interim die nog verder moet behandeld worden met thuiszorg en pijnstillers. We hopen dat hij er ondertussen, als hij dit leest, al een beetje mee kan lachen (of nog wat groen misschien?…)
Aan de graven van de slachtoffers van het bombardement op Mortsel van 5 april 1943 kwamen wij samen op Paasmorgen, bij zonsopgang. We baden voor vrede in Oekraïne en overal ter wereld.
Dit is Pasen, tot zijn essentie herleid. Naar een graf gaan en hopen, bidden, ervaren dat er Licht schijnt door de barsten van ons bestaan, dat het Leven overwint op de dood.
‘Hallelujah’ hoort bij Pasen zoals als ‘Gloria’ bij Kerstmis. Ontelbare keren is dit blije woord op muziek gezet. Een van de bekendste moderne Hallelujah-liederen is van Leonard Cohen.
In die song laat hij Koning David aan het woord, die vergeving vraagt.
We maakten voor u een Nederlandse versie over het lijdensverhaal en de verrijzenis van Jezus.
De koning met zijn doornenkroon,
en langs de weg klonk spot en hoon.
De Zoon van God moest sterven als een slaaf.
Ze sloegen hem aan ‘t houten kruis,
de schoonste mens, bespuwd, verguisd.
Een week geleden klonk nog: ‘Hallelujah!’
Hallelujah…
Hij boog het hoofd, verbeet de pijn.
Ze boden hem wat zure wijn.
Een van de rovers bad: ‘Wil mij gedenken.’
Zijn moeder weende om haar kind.
Hij troostte haar en ook zijn vriend:
‘Ziedaar uw zoon,’ zei Hij, ‘ziedaar uw moeder.’’
Hallelujah…
Met wanhoop in de stem riep Hij:
‘Mijn God, waarom verliet Ge mij?’
Hij gaf de geest, Hij schonk aan ons zijn leven.
Een wachter dacht: ‘Is het voorbij?’
Hij nam zijn lans, stak in zijn zij,
riep: ‘Waarlijk, dit was Christus, onze Redder.’
Hallelujah…
Zij haalden Hem van ’t kruishout af,
legden Hem haastig in een graf,
ontredderd rolden zij de steen ervoor,
alsof ‘t verhaal ten einde was
en nooit nog iemand verder las,
de graankorrel nu dood lag in de aarde.
Hallelujah…
Drie dagen later gingen zij
naar ‘t graf, ze hadden kruiden bij
en olie om zijn lichaam mee te zalven..
Het graf was leeg, hun Heer was weg
‘Waar hebben zij Hem neergelegd?’
Een engel zei: ‘Zoek niet, Hij is verrezen.’
Hallelujah…
De oorlog in Oekraïne sleept nu al meer dan een maand aan. Er is onnoemelijk veel leed bij miljoenen mensen. Hoe moeten christenen Pasen vieren in het licht van zoveel duisternis? En toch, Pasen zal gevierd worden, in Edegem en in Mortsel, in alle 9 kerken van onze pastorale eenheid. En ongetwijfeld zal er in elk van die kerken gebeden worden voor vrede.
Maar we willen ook iets extra doen. De eerste christenen vierden in de catacomben van Rome, letterlijk tussen de graven. En de evangelieverhalen van Paaszondag spelen zich af bij zonsopgang. Die elementen willen we combineren. We willen een gebedsdienst houden op een van onze kerkhoven op paaszondag om 7 u ’s morgens. En we kozen daarvoor de begraafplaats van Mortsel dorp uit, achter de Sint-Benedictuskerk. Daar is immers het erepark voor de slachtoffers van het bombardement van 5 april 1943. Toen viel een bom die bedoeld was voor een fabriek pal op een lagere school.
Als we ons met Pasen biddend verbonden willen voelen met de slachtoffers van de oorlog in Oekraïne, met de soldaten aan beide kanten, met de onschuldige oorlogsslachtoffers, met de vluchtelingen, dan is dat misschien het moment en de plek. Bezinnende teksten, een gebed, een lied, sober gamba-spel.
We heten u hartelijk welkom op deze dienst, op paasmorgen 17 april. Die zal ongeveer een half uur duren. Samenkomst aan de ingang van de begraafplaats Mortsel Dorp (Lepelstraat 1) om 7 uur.
In volle Coronatijd met slechts 15 aanwezigen werd Nuriz in de Paasnacht in de kerk van Sint-Benedictus gedoopt dit jaar. Voor het vormsel was het wachten tot 31 oktober. Op de vooravond van Allerheiligen werd ze samen met enkele tientallen andere volwassenen gevormd door onze bisschop Mgr Bonny in de kathedraal van Antwerpen. Proficiat Nuriz, moge Gods Geest je verder bezielen en leiden.
