“Afgelopen zondag 16 februari, was er opnieuw een catechesemoment voor alle vormelingen van onze parochie. Ze spraken af om 9u op deze zonnige zondag om samen te leren over de naamopgave als belangrijke stap in de voorbereiding op het vormsel. Om 11u zouden ze dan in de viering voor alle ouders, grootouders en gelovigen hun naam opgeven voor het Vormsel.
Tijdens de catechese heeft elk van de vormelingen stil gestaan bij de betekenis van de eigen naam. Want een naam krijg je niet zomaar. Een naam vertelt ook iets over iemand, het maakt je belangrijk en geeft je identiteit. Het maakt je tot wie je bent.
Tijdens het doopsel bevestigen ouders deze naam voor alle gelovigen. Ze geven hiermee aan dat ze hun kind willen opvoeden in de geest van God. Afgelopen zondag om 11u mochten de vormelingen dan zelf en in alle vrijheid beslissen om “ja” te zeggen; “ja, ik wil meegaan op Gods weg en mijn geloof laten groeien. Ja, ik wil mee bouwen aan een mooiere wereld met Jezus als voorbeeld”.
De viering in de Heilig Kruis Kerk werd mee vorm gegeven door de vormelingen zelf; met voorlezen en samen zingen. Het mooiste moment kwam er toen Pastoor Tom hen vroeg om goed na te denken of ze hun naam wilden opgeven. Ze kregen even bedenktijd en nadien kwamen ze een voor een naar voren en spraken in de micro met gepaste trots en overtuiging hun eigen naam duidelijk uit. En zo hebben ze de opdracht aanvaard.
Bij het naar huis gaan vroeg mijn zoon me: “Mama, heeft de naam van God ook een betekenis?” Hier ben ik even het internet moeten gaan raadplegen. Mozes had zich duizenden jaren geleden ook al deze vraag gesteld en God gaf zelf volgend antwoord: “Ik-zal-er-zijn”.
Een geruststelling voor alle vormelingen en voor ieder van ons: God belooft om er te zijn, altijd opnieuw, voor iedereen.”
