5 januari 2025… putteke winter, maar het regent pijpenstelen. Zal er volk op onze kruispuntviering van Driekoningen afkomen? Vijf voor elf en de kerk is bijlange nog niet voor de helft gevuld. Zou nu liedjes inoefenen wel zin hebben? Nee toch?
Maar dan komt ineens een niet te stuiten mensenstroom op gang en wanneer we (rijkelijk laat zoals gewoonlijk) beginnen zit de kerk afgeladen vol met wat we absoluut een multigenerationeel publiek mogen noemen.
Dat doet deugd! Pastoor Tom is op dreef, de muziekgroep zet alweer haar beste beentje voor en de kerk zingt mee. Vandaag gaat het over een ster die je moet volgen en die je brengt … naar de plaats waar je moet zijn in je leven, naar de plaats waar licht schijnt, licht voor heel de wereld, voor alle mensen zonder uitzondering. Dat is de boodschap van het feest van Driekoningen: Jezus is licht voor heel de wereld.
Een hele klas kinderen (32!) volgt de begeleidsters naar de nevendienst. Er moet in allerijl extra knutselgerief bijgehaald worden. Later doen ze hun intrede, gekroond als even zoveel koningen en koninginnen. Of liever, zegt pastoor Tom, als prinsen en prinsessen, want uiteindelijk hebben we maar één koning en dat is Jezus.
Na de viering worden we op een fijne nieuwjaarsreceptie vergast, maar voor 25 dapperen bleef het daar niet bij: zij trokken verder naar Johannes XXIII. Daar wachtte ons een bord warme soep. Nog even onze koninklijke outfits in orde brengen, de liedjes oefenen en we gingen in 2 groepen op weg om Driekoningen te zingen ten voordele van “In de buurt” en “Gastvrij Edegem”.
De neerplenzende regen kon ons niet deren. En wie weet… stemde dat de mensen zelfs nog gunstiger tegenover de sterzangers voor het goede doel. We werden in elk geval overal waar we aanbelden (de favoriete activiteit van de jongsten onder ons) supervriendelijk onthaald.
Terug in Johannes XXIII genoten we nog van een warme chocomelk en een stukje echte driekoningentaart.
Geen twijfel mogelijk: die ster blijft staan. Een nieuwe traditie is geboren in onze PE.
JV
