Donderdag 27 juni bezochten we met een historische gids de begraafplaats van Edegem. Het was een superwarme dag, zodat er op het laatste toch enkele mensen beslisten niet te komen wandelen wegens de hitte. Met 14 mensen kregen we een boeiende uitleg over bepaalde graven en symbolen, veelal tijdsgebonden. Het verschil tussen een kerkhof en een begraafplaats was de eerste verrassing. Eigenlijk zegt het woord dit al : kerkhoven liggen rondom een kerk, wat vroeger meestal het geval was. Maar door o.a. plaatsgebrek werden er meer buiten de dorpskern of het stadscentrum plaatsen gezocht waar men mensen kon begraven. Edegem heeft een begraafplaats, op deze plek werden rond de eerste wereldoorlog mensen begraven doordat het centrum aan de Sint-Antoniuskerk heringericht werd en er geen plaats meer bleef voor de vele overledenen.
De kerk – de basiliek – werd pas later gebouwd. Mede onder impuls van de historische gidsen kiest men in Edegem ervoor om graven niet allemaal te verwijderen, zodat we een waaier aan ‘speciale’ graven overhouden voor de generaties na ons. Er zijn soms pareltjes erbij en we zagen o.a. een graf ontworpen door architect Renaat Braem. Het zal u niet verbazen dat er vroeger meestal een kruis in verwerkt werd, met symbolen zoals een palmtak, een duif, kortom dingen die naar de bijbel of het christelijke geloof verwijzen. Maar ook een treurende vrouw, een verwijzing naar water in de vorm van een golfbeweging, een kinderschoentje, een natuurgraf en vele andere vormen geven een inkijk hoe mensen omgaan met het verdriet van het afscheid nemen van een geliefde. Vele leden herkenden namen van families uit Edegem en dan ontspon er zich een gesprek over wat deze mensen voor het dorp betekend hebben. Na een tweetal uurtjes gingen we ofwel een ijsje te eten ofwel onmiddellijk huiswaarts omdat het met de hoge temperatuur best vermoeiend was. Dit was onze laatste uitstap van het werkjaar, we nemen nu een vakantiepauze, maar hopen op een blij weerzien in september in het Middelheimpark.
