Onze bedevaart
Wàt een intens gebeuren! Het mogen en kunnen delen van ons geloof, gewoon tussen reisgenoten tijdens het samen zingen en bidden op wel heel bijzondere plekken zoals aan en op het meer van Galilea, op de Olijfberg, tijdens de kaarsjesprocessie of gewoon in de tuin van het gastverblijf, op een braakliggend stuk grond in Jericho; en ja zelfs tijdens onze autorit. Of nog; het bezoek aan Kafarnaüm de Klaagmuur, wandelend langs het Hofke van Olijven, …
Wàt een ervaring! Een fijn groepsgebeuren, samen op stap – al wandelend en al rijdend, al toeziend en luisterend, al zingend en biddend, al etend en zorgend voor elkaar. In de drukke straten van Jeruzalem maakten we een ingebeelde ketting met bijzonder aandacht voor wie direct voor en achter ons liep zodat we niemand uit ’t oog verloren.
Wàt een verbondenheid onder mekaar hebben we zo ervaren; als schakels van die ketting; elke schakel was uniek maar zo onmisbaar. Zelfs onze valiezen konden het niet nalaten op de laatste dag een ware ketting te vormen tijdens onze laatste picknick op de vlieghaven.
Wàt een dankbaarheid aan de initiatiefnemers, de verzorgers van de vieringen en de uitstappen, de helpers bij het de boodschappen doen, de vriendschap van alle reisgenoten.
Reinhilde
Kijk verder onder de foto! Nog een impressie en de hele fotoreeks! Voor wie al de indrukken wil opdoen voor volgend jaar!
Een traktaat i.v.m. het rondrijden in het Heilig Land:
We reden rond in twee gehuurde witte busjes, elks voor 9 personen. Bijna alle auto’s zijn wit daar. Tegen de warmte. Verkeersregels bestaan er niet. Rode lichten kom je zelden tegen. Iedereen rijdt en parkeert naar believen, op, onder, schots en scheef.. waar een gaatje is. Toeteren… liefst om ter hardst en om ter meest om de ander te imponeren, te intimideren of te bedanken. Spookrijden, op een oprit weer terugdraaien, met drie naast elkaar op een bergweg in een bocht inhalen? Geen probleem! Dat kan allemaal in het Heilig Land. Alle auto’s zijn gehavend en beblutst. Onze busjes liever niet!
Rijden en navigeren in het Heilig Land is geen sinecure..
Foto Elise Verlaeckt
Memorabel was onze weg naar Beit Sahour, Bethlehem.Een kleine 15 km van Jeruzalem. In normale omstandigheden zou dit ons een half uurtje kosten. Bijna 5 uur zijn we die zondag onderweg geweest! Aan den lijve mochten we ondervinden wat het voor Jozef en Maria moet geweest zijn toen in Bethlehem. “Hier is geen plaats voor jullie.”Een blokkade, wegversperring richting Bethlehem, militairen die ons uitlachen en geen Engels verstaan, “gewoon doorrijden”, Googlemaps die tilt slaat, eigenaardige telefoon hulp van ons gasthuis, 3 keer door dezelfde tunnel rijden om achteraf te ontdekken dat we onder DE muur door waren gereden…
Het is me nog steeds niet duidelijk hoe we er uiteindelijk geraakt zijn, maar uiteindelijk arriveerden we er toch bij wonder. Mooi om te vermelden is dat heel de groep zo geduldig is gebleven gedurende deze lange rit! Zelfs met humor en een kwinkslag! We sloten bij aankomst deze dag af met net geen middernachtmis.
Elise
Hieronder volgt nog een chronologisch verslag en nog heel mooie landschapsfoto’s!
Naar het Heilig Land…
Toevallig las ik in het Parochieblad over de reis naar het Heilig Land. De beslissing was vlug genomen, na telefoon met pastoor Tom er waren nog twee plaatsen over, mijn broer en ik gaan mee.
De vliegreis verliep vlot, in Tel Aviv ging het minder vlot om onze 2 busjes te krijgen.
Op naar Nazareth waar we de eerste nacht verbleven in Chemin Neuf.
De eerste dag naar het meer van Tiberias, waar we een gezellige picknick hielden.Na een bezinning aan het meer van Galilea, op de boot: het verhaal van de wonderbare visvangst.
Ons tweede verblijf in Nazareth was in een vroeger klooster van Italiaanse zusters, Bethharram Father. Een mooi verblijf, met lekker eten en zeer ruime slaapkamers.
De volgende dag bezoek aan de mooie kerk van de Aankondiging.
Dag 3: ‘s Morgens naar Caesarea, waar de oudheid zich vermengde met een nieuwbouw stadion. Een mooie wandeling langs de zee tussen de oude stenen door.
Lekker middagmaal in een Italiaans restaurant. Pastoor Tom weet de goede plekken uit te kiezen.
‘S Avonds op weg naar onze volgende slaapplaats werden we tegengehouden door zwaar bemande soldaten. Onze eerste kennismaking met het probleem Joden – Palestijnen. Na veel zoeken en met de hulp van onze hospita, bereikten we toch The Arabic Women Association in Bethlehem.
De dag daarop vol verwachting naar Jeruzalem, waar onze 2 chauffeurs ons dropten en gingen parkeren vlak bij David’s poort, die deel uitmaakt van de mooie omwalling van de stad.
In de voormiddag op verkenning in de oude stad met veel kerken en moskeeën, die mekaar wilden overtreffen met hun specifiek geluid.
Op de Via Dolorosa de kruisweg gedaan, een pakkend moment.
De Grafkerk, eigenaardig verdeeld door de verschillende godsdiensten en waar de mensen met veel geduld aanschoven om Jezus’graf te zien en ook de plaats waar hij zou gebalsemd zijn.
Het was er zo druk dat we onze picknick op straat moesten opeten.
De klaagmuur moesten we natuurlijk ook zien, tegenwoordig ook apart voor vrouwen. Daarna gingen de meesten de Olijfberg beklimmen, daar ik minder goed te been ben ging ik niet mee om het prachtig zicht over de stad te zien.
Zonder probleem ditmaal terug naar Bethlehem. Het Ressort is opgericht om de vrouwen te helpen zelfstandig te worden, aan de overkant was er ook een kinderopvangverblijf, gesponsord door Amerikanen. De gastvrouw Basma ontving ons heel hartelijk en legde ons een beetje de toestand in Palestina uit.
We kregen er een lekker en typisch maal.
De dag daarop bezoek aan Bethlehem: de Geboortekerk. Een grote, mooie kerk met in de diepte de plaats waar Jezus zou geboren zijn. De mensen verdrongen zich om op die plaats gefotografeerd te worden. Daarna naar Shepperds’Fields. Er stond een mooie eenvoudige, romaanse kerk, waar een paar leden van de groep het “Herdenkens lagen bij nachten” zongen met een formidabele akoestiek. Daaronder lagen mooie tuinen.
Dan op naar Jericho: met een prachtige, klimmende weg tot op de uitkijkplaats, waar we in het dal het majestueuze klooster van de Franciscanen zagen liggen.
Na nog een mooie bezinning naar huis, want om 17u werd het daar al donker.
De dagen vlogen voorbij. Vandaag bezoek aan de rots van Massada, waar je een prachtig zicht had op de Dode Zee en Jordanië. Hoe het mogelijk om in die tijd zo’n fort te bouwen, dat later door de Romeinen verwoest werd.
Onze laatste dag is aangebroken.
We gaan nog het grote indrukwekkende museum Yad Vashem, over de Holocaust bezoeken. Het is schrijnend te horen hoeveel Joden vernietigd werden in de tweede Wereldoorlog. Het museum ligt in een groot park met verschillende paviljoenen.
Dan naar de vlieghaven, want onze reis zit er op.
Wat we te zien kregen zal ons nog lang bijblijven.
Bedankt aan de organisatoren voor hun inzet.
Katelijne V
foto Alice Dierickx 
foto Jan Caljon
