Tag Archive afscheid

95 jaar parochie Sint-Lodewijk door de ogen van parochiaan jan Blommaert

Zondag 25 augustus was een speciale dag voor de parochie Sint-Lodewijk. Niet alleen is het dan de feestdag voor de heilige Lodewijk. Maar dit jaar viert de parochie ook haar 95ste verjaardag. Tevens werd bij die gelegenheid de allerlaatste zondagsviering gehouden. Dit betekent echter niet het einde van de parochie en het kerkgebouw.

De parochie Sint-Lodewijk werd gesticht op 25 mei 1929 met de oprichting van een kapelanie in de wijk toen nog ‘Mortsel Statie’ genoemd. De parochie kende vele kerkgangers en een boeiend verenigingsleven. Stilaan is het aantal vaste kerkgangers voor de vieringen echter afgenomen en zouden de zondagsvieringen worden afgeschaft. Het is immers niet mogelijk om deze onder deze voorwaarden voort te zetten. Daarom werd besloten om afscheid te nemen met een laatste plechtige zondagsviering.

Dat het een goede keuze was, bewees de stampvolle kerk met 250 aanwezigen. Vele mensen die vroeger bij de parochie betrokken waren,  tekenden present  en ook mensen uit andere parochies van de pastorale eenheid toonden hun sympathie door aanwezig te zijn. De viering werd voorgegaan door pastoor Tom Schellekens, geassisteerd door deken Jan Verheyen en pater Marc Van Beeumen. Deze laatste zorgde de laatste jaren voor de vieringen bij de feestdagen.

De viering
Bij het begin van de viering zong het gregoriaans koor het introïtus  ‘Gaudeamus’ als hulde aan de Heilige Lodewijk. Verder was er mooie orgelmuziek, volkszang en de ex-leden van de liturgische groep Salim-Silom brachten prachtige muzikale intermezzi.  Pastoor Tom vertelde in zijn homilie het verhaal van de Heilige Lodewijk, koning Louis IX van Frankrijk. Tevens kaderde hij het afsluiten van de zondagsvieringen. Al betekent de laatste viering niet het einde, stelde hij,  want uitvaarten, huwelijken, orgellessen en  schoolvieringen kunnen in de Sint-Lodewijkkerk blijven plaatsvinden. Hij wees er ook op dat de kerkgangers voortaan op zondag terecht kunnen in de Heilig Kruiskerk in Mortsel Oude-God die op wandelafstand van Dieseghem is gelegen.
Op het einde van de viering nam burgemeester Erik Broeckx het woord. Hij gaf een opmerkelijke toespraak, blikte terug op het verleden en keek naar de toekomst. Voor de burgemeester is de kerk meer dan een stapel bakstenen. Uit respect voor het verleden en de functie van een kerkgebouw pleit hij voor een nieuwe bestemming van deze kleine tempel vol licht. Afbraak is geen optie. Opmerkelijk is wel dat je een concrete en gedragen invulling moet geven aan de gebedshuizen van vroeger, wat niet altijd eenvoudig zal zijn. Ook bracht hij hulde aan het verenigingsleven, dat 95 jaar lang leven bracht in de parochie tussen de spoorwegen.”

Lees verder onder de fotoreportage

De receptie
Nadien volgde een receptie in het Dieseghemhof. Daar was er een paneeltentoonstelling met foto’s van de parochie en de parochiale organisaties  door de jaren heen te bewonderen. Ook de schitterende kortfilm ’95 jaar parochie Sint-Lodewijk’ van Cois Van Roosendael werd vertoond. Tot laat in de namiddag konden de aanwezigen, die elkaar soms jaren niet meer hadden ontmoet, verhalen van vroeger ophalen. Het was een geslaagd evenement waaraan iedereen deugd heeft aan gehad.

En vermits ‘beelden meer zeggen dan 1000 woorden’

95 jaar St.-Lodewijk een laatste keer zondagsviering

Er volgt eerstdaags een uitgebreider verslag, Maar deze reportage van Dirk V en Mortsel-TV lichten al zeker een hoekje van de sluier op.

ZONDAG 25 AUGUSTUS 2024: Een historische dag voor de parochie Sint-Lodewijk

Op 25 augustus zijn er voor onze parochie drie belangrijke zaken:

  • – Feestdag van de Heilige Lodewijk
  • – 95 jaar parochie
  • – Afscheid van de zondagsvieringen.

Er is dan om 11 uur de Plechtige Eucharistieviering in de kerk en om 12 uur een receptie en de projectie van een video “95 jaar Parochie St.-Lodewijk” in het Dieseghemhof, Osylei 43 in Mortsel.

Voor de receptie ontvangen we graag uw inschrijving, bij voorkeur per email: alice.dierckx99@gmail.com of telefoon: 0487 46 15 88.

Vermits de Sint-Lodewijkkerk het zgn. B-statuut heeft, werden de zondagsvieringen al gedurende enkele jaren afgebouwd. De volledige stopzetting ervan is gepland vanaf 1 september a.s. zodat op zondag 25 augustus de laatste zondagsviering zal plaatsvinden. Toevallig (of is het geen toeval?) is het die dag ook de feestdag van Sint-Lodewijk, de patroonheilige van de parochie. Uitvaarten, huwelijken, gelegenheidvieringen, concerten, … blijven wel mogelijk tot de kerk een nieuwe bestemming zal gekregen hebben.

95 jaar parochie Sint-Lodewijk – enkele wetenswaardigheden

Dit jaar viert de parochie haar 95 jaar want op 25 mei 1929 werd bij Koninklijk Besluit een kapelanie in de wijk ‘Mortsel Statie’ opgericht. Tot die datum behoorde onze parochie tot Sint-Benedictus. Op 28 september werd E.H. Emiel Minnen tot kapelaan benoemd en hij begon te dromen van een eigen kerk met de naam ‘O.L.V. van het H. Hart’. In 1926 al werden door Ludovicus baron van de Werve gronden geschonken om hier een kerk en school op te bouwen. De parochie zou dan wel Sint-Ludovicus moeten heten. Het werd dan ook Sint-Lodewijk. De bouw gebeurde in 1934-35, maar omwille van geldgebrek werd slechts 2/3 van het kerkschip gerealiseerd. Er kwamen zeven gebrandschilderde glasramen van de gekende Eugeen Yoors en verschillende beelden van Floris De Cuijper. Verder zijn er beeldhouwwerken van kunstenaar Adolf van Dongen. Beide beeldhouwers woonden destijds in de Kapellelei. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de kerk zwaar beschadigd. Door het bombardement van 5 april 1943 werden alle ramen van de kerk uitgeslagen, ook deze van Yoors in het koor. Maar de ergste beschadiging gebeurde op 27 februari 1945 door de inslag van een V1 die de naastgelegen pastorie platlegde. Op 2 juni 1945 kon de (voorlopig) herstelde kerk terug in gebruik worden genomen. Latere pogingen van E.H. Emiel van Put, in 1947 als pastoor aangesteld, om in 1959 toch het kerkschip tot de volledige lengte bij te bouwen, strandden na tal van plannen en bestekken in 1969 op … niets, weer omwille van de kostprijs.

Het kerkgebouw bleef zoals het was. Een mooie aanwinst was wel het pijporgel van de firma Bernard Pels uit Herselt. De volgende pastoor, E.H. Herman Peeters, en de leden van het ‘Orgelfonds’ hadden er verschillende jaren voor geijverd. Op 23 november 1978 kon het orgel, dat door prima onderhoud tot op de dag van vandaag een muzikale parel is, door Stanislas Deriemaeker, toen de organist-titularis van de kathedraal van Antwerpen, worden ingespeeld. Buiten de erediensten wordt dit orgel ook gebruikt voor concerten en de orgellessen van de muziekacademie van stad Mortsel. De grote vraag is nu: wat gaat er later met dit waardevol orgel gebeuren?

Een bloeiend parochieleven heeft ook nood aan een ruimte voor ontmoeting en activiteiten. Een paviljoen dat tijdens Expo ‘58 dienstdeed als motel werd naar de Osylei gebracht. Het was een tijdelijke oplossing met lokalen voor Chiro en Scouts, een vergaderzaaltje voor de sociale verenigingen en een gelagzaal. De ‘barak’ zoals het lokaal werd genoemd, was geen ideaal maar toch wel een redding. In 1964 werd dan onder impuls van Pieter De Jaeck, de stichter van ‘Lustrerie Massive’, een vzw opgericht om een soort van prefab constructie op te bouwen. Op 9 oktober 1965 werd het parochiecentrum, kortweg ’t Centrum, ingewijd. Na volwaardige uitbreidingen in 1968, 1974 en in de jaren 1990 kwam er een woongelegenheid voor de gerant bij, een modernisatie en vergroting van de gelagzaal en extra vergaderzalen. Het was een ontmoetingsplaats geworden voor de Sint-Lodewijkgemeenschap en ver daarbuiten om te vergaderen, te feesten, te sporten, toneel te spelen, tentoonstellingen…

Terwijl vroeger enkel geranten de dienst uitmaakten, kwam er vanaf oktober 2022 een zelfstandige uitbater en wordt het parochiecentrum omgedoopt tot ‘Dieseghemhof’. Ondertussen is deze formule terug achterhaald en is er een persoon die enkel de toogdienst verzorgt. Wat zal de toekomst voor ons parochiecentrum brengen?

(Voor deze tekst werd inspiratie gezocht in de publicatie uit 1979 ’50 jaar Sint-Lodewijkparochie’)

DE TANDEM: We wuiven iemand uit!

Het schooljaar ‘loopt op zijn laatste beentjes’, en dat brengt in scholen extra beweging met zich mee. Zo ook in de basisschool De Tandem, achter de Sint-Benedictuskerk.

Nieuwe wegen voor directeur Ilse De Vooght

In de loop van het huidige schooljaar werd bekendgemaakt dat mevrouw Ilse De Vooght een nieuwe uitdaging heeft aangenomen: directeur worden van een totaal nieuw opgerichte inclusieve basisschool. Na 11 jaar aan het roer van De Tandem keert zij terug naar haar professionele ‘roots’, want haar betrekking vόόr De Tandem oefende zij uit in het buitengewoon lager onderwijs. De school waar ze in september begint draagt de naam Bubao Hoelahoep (Buitengewoon basisonderwijs type 3 en type 9), gevestigd in de Diksmuidelaan 195 in Berchem. Op 6 juni, dus enkele weken geleden, mocht zij officieel ‘het lint doorknippen’ van de schoolgebouwen (zie foto).

En wie volgt haar op?

De meest logische vraag die je je dan stelt is: wie wordt haar opvolgster?

Na de gebruikelijke periode van kandidatuurstellingen werd de knoop doorgehakt: de opvolger van Ilse De Vooght is Veerle De Peuter, geboren en getogen én wonend in Mortsel-Dorp, leerkracht van De Tandem, die momenteel een ondersteunende functie uitoefent voor de lagere school.

Viering einde schooljaar in de Sint-Benedictuskerk

Het einde van het schooljaar zal heel speciaal gevierd worden voor zowel het personeel als de leerlingen van De Tandem. Aan de ene kant zal Ilse De Vooght feestelijk ‘uitgewuifd’ worden, en tegelijk zal Veerle De Peuter met enthousiasme onthaald worden als nieuwe directeur. Daarbij zal waarschijnlijk nog menig traantje vloeien…

Vanwege de St.-Benedictusparochie werd een attentie bezorgd door pastoor Tom. We wensen de beide dames succes in hun nieuwe loopbaan.

Troostbanken

Wie deze zomer doorheen Mortsel wandelt zal op zijn pad een drietal TROOSTBANKEN tegenkomen.

De werkgroep rouwzorg ‘DE WITTE VLINDER‘ kon bij het stadhuis 3 banken adopteren.   Op het Meerminneplein, in ’t Parkse en bij de begraafplaats nodigen de banken uit om tot rust te komen, stil te staan bij eigen pijn of te luisteren naar het verdriet van de anderen.

Empatisch luisteren is luisteren met het hart .

Hopelijk zullen deze banken met het logo:’ De Witte Vlinder, Hemel en Aarde opnieuw verbonden’ en vermelding van de naam van onze Pastorale Eenheid, uitnodigen om bij jezelf en de andere thuis te komen, te luisteren en beluisterd te worden om dan opnieuw de moeizame weg van rouw en verdriet verder te gaan.

Wie graag met een vrijwilliger van De Witte Vlinder wil spreken kan contact opnemen klik HIER!  Of bel naar het diaconienummer : 0487 89 08 41

Afscheid van Marie-Louise Verheyen

Voor wie de viering miste of graag wil herbekijken. Zie onderaan dit bericht.

Op maandag 25 september bereikte ons onwezenlijk nieuws, niet te vatten. Marie-Louise Verheyen, echtgenote van Remi Verbert, moeder van Jan, Liesbeth en Pieter, dochter van Sonja Broux, zus van Frans, Jef, Ludo, Josée en Wim en grootmoeder van zes kleinkinderen, was omgekomen bij een dodehoek ongeval. Ze was met haar fiets op weg naar een basisschool waar ze Nederlandse les ging geven. Amper 68 jaar was zij en nog zo vol plannen en werklust…

De wereld stond plots overal stil: eerst en vooral in haar eigen familie. Maar ook in onze pastorale eenheid, onze parochiegemeenschap van Sint-Benedictus in het bijzonder, in de scholen en in de vele andere middens waar ze gekend, geliefd, gewaardeerd was.

Op maandag 2 oktober hebben we met héél velen afscheid van haar genomen. De Sint-Benedictuskerk was te klein om iedereen te ontvangen. Het werd een hartverwarmende viering, waar de familie nauw bij betrokken was: kinderen, kleinkinderen, broers en zus, en Remi zelf als laatste. Alles sereen, met hier en daar net dat tikkeltje humor dat even de geladenheid verlicht, en met een mooi, ontroerend stukje accordeonmuziek door een kleinzoon… De afscheidsdienst werd intens ‘gedragen’ door het muzikaal duo Luk De Deckers en Floor Van Egghen, keuze van Marie-Louise zelf.

De uitvaartdienst werd voorgegaan door Griet Harboort, met rondom haar bijna alle gebedsleiders en uitvaartvoorgangers, als één verbonden groep.

We citeren graag enkele fragmenten uit de homilie van Griet.

“Onze pastorale eenheid verliest met Marie-Louise één van haar steunpilaren. Maar ook op veel andere plaatsen zal ze ontzettend gemist worden. Haar warme aandacht voor mensen, haar rechtvaardigheidsgevoel, haar onverdroten inzet, maken haar uniek en onvergetelijk. Heel vaak heeft ze in deze kerk, in het rusthuis of in het ziekenhuis, mensen geraakt door haar manier van voorgaan in gebedsvieringen en begrafenissen, en door de eenvoudige maar onderbouwde wijze waarop ze in haar teksten en homilies de christelijke boodschap wist te verwoorden. Ook in de catechese hingen de vormelingen aan haar lippen. Het was een plezier om naar haar te luisteren, het timbre van haar stem en haar mooie uitspraak gaven extra klank en kleur aan haar woorden.”

God laat ons nooit alleen, niet bij leven en niet bij sterven. Na ons aardse bestaan krijgen we een nieuw en eeuwig leven in zijn Vaderhuis waar we ooit weer verenigd zullen zijn met onze geliefden. Met die verrijzenis boodschap gaf Wiske perspectief en troost aan de nabestaanden bij begrafenissen.

Zou dit niet de boodschap zijn die ook Marie-Louise ons zou geven: ‘Lieve mensen, zie elkaar graag, zorg voor elkaar, laat elkaar niet los’?

Marie-Louise heeft in de rivier van onze pastorale eenheid een heel grote steen verlegd. En wij willen haar voorbeeld indachtig blijven, vooral dat van het mekaar samen dragen, mekaar graag zien en blijvend zorg dragen voor mekaar.

Afscheid nemen … om verder te leven bij God

een tekst van een huisarts die zich zorgen maakt

Bij het begin van ons leven werden we naar de kerk gebracht om gedoopt te worden.

Bij het einde van ons leven hopen we dat we opnieuw naar de kerk worden gebracht om omringd door een gelovige gemeenschap te worden toevertrouwd aan het blijvende leven dicht bij God. Familie, vrienden, buren, kennissen en medeparochianen krijgen zo tevens de gelegenheid om in een sfeer van gebed afscheid te nemen. Ook voor hen is dat een betekenisvol  gebeuren, een manier om het verlies van een geliefde te verwerken.

Maar wat voor ons vanzelfsprekend lijkt is niet altijd zo voor kinderen of familieleden: ze staan soms wat verder van de kerk af of  delen niet altijd meer dezelfde geloofsovertuiging . En vaak wordt ook de band met vrienden, buren en medeparochianen onderschat.

En zo gebeurt het dat er van gelovige mensen afscheid genomen wordt met een burgerlijke uitvaartdienst.  Niet zelden zelfs vindt deze plaats in een verderaf gelegen auditorium van een uitvaartonderneming of in een crematorium dat voor de vaak ook oudere leeftijdsgenoten moeilijker bereikbaar is.

Wordt er dan niet wat tekort gedaan aan het leven en de overtuiging van de overleden gelovige? En wordt er aan een aantal mensen niet de gelegenheid ontnomen om gelovig afscheid te nemen van iemand met wie ze zich verbonden voelden? Men staat er misschien te weinig bij stil.

Daarom is het goed om op voorhand met de kinderen en familie te bespreken welke verlangens men heeft rond uitvaart en afscheid bij het levenseinde. 

Als men kiest voor een kerkelijke uitvaart kan men deze keuze eventueel zelfs laten noteren in een wilsbeschikking in het bevolkingsregister van de gemeente. Dat kan op het gemeentehuis of online en is kosteloos.

Ook sommige uitvaartondernemingen bieden de mogelijkheid deze keuze te registreren.

Door dit op voorhand te bespreken en eventueel vast te leggen is men zeker dat zijn verlangens worden gerespecteerd. Bovendien schept het duidelijkheid en is het een hulp voor de nabestaanden die soms in onzekerheid verkeren hoe ze de uitvaart en het afscheid moeten regelen.

Het overwegen waard?