Om 21 uur was het intussen wel donker. Dat donker belette niet dat we werden meegenomen in een hele mooie reis doorheen de lezingen van de Paaswake. Wie de verhalen zo één voor één hoort passeren, ziet hoe God en mens verbonden met elkaar doorheen de geschiedenis trekken. Op zo’n moment vallen de duizendtallen weg en loopt het spoor van de geschiedenis geruisloos onze tijd binnen.
Ook nu nog gaan we in datzelfde spoor. Ook nu worstelen we met de verrijzenis, Jezus die de Zoon van God is… Ook nu zoeken we Gods Geest om vooral in ons hart en ons spreken en handelen de kracht van die leven gevende boodschap te ontvangen.
Met Witte Donderdag legde pastoor Tom in de homilie nog de nadruk op de gemeenschap die ook op dat Laatste Avondmaal aanwezig was. Tijdens de Paaswake waren wij die gemeenschap. De plek waar God mensen kan aanspreken en hen roept om getuigen te worden, getuige van de liefde die God ook nu in onze wereld wil doorgeven.
About the author