Ze waren met allemaal gekomen op 18 december. De ploeg van zondag. Jong, druk, onstuimig en constant in beweging om de kou te weren. Allemaal jongens en meisjes van bijna 12. Het leven lacht hen toe.
onderaan een heel fotoalbum!
Ze hadden de ganse ochtend catechese gevolgd. Geleerd, gespeeld, gepraat, gebibberd want het was koud en soms ook waren ze stil geworden.
Daar was dit het moment voor. Ze gingen een voor een vertellen wie ze waren. En dat ze gevormd willen worden. Geen lichtzinnige beslissing; een keuze! Pastoor Tom vertelde hen dat een naam niets zomaar vrijblijvend is; het is een opdracht; een missie; Iets wat vertelt wie je bent en wie je kan worden. Ze luisterden aandachtig. Miriam, zo noemde haar mama Maria. Jozef, Jezus, Immanuel… alle namen betekenden meer dan je zomaar kon verwachten.
En dus stonden ze aan ’t einde van de viering naast elkaar. Vol overtuiging spraken ze hun eigen voornaam uit . Knappe bende.
About the author