Marie-Louise,
Het is vandaag precies 40 jaar geleden dat ONS Marie-Louise gezonden werd als Pastorale Werkster”. Het was een droom die ze al lang koesterde zelfs terwijl ze nog werkzaam was als bediende bij een verzekeringsmaatschappij in Antwerpen.
En ze wilde absoluut geen geschenken voor haarzelf, maar een gift om de nieuw aangekochte stoelen af te betalen. Een mooi gebaar van bekommernis en respect naar de parochie toe.
De toenmalige “kerkfabriek” heeft het geld dan ook gebruikt om de stoelen af te betalen… We zitten dus allemaal op een stukje stoel die gedeeltelijk door haar betaald werd.
Van bij het begin werd Marie-Louise betrokken bij allerlei vergaderingen her en der en dàt was eigenlijk niet datgene wat ze zich bij “haar taak” als “gezondene” had voorgesteld. Zij voelde zich meer aangetrokken tot dienstbaarheid aan mensen in nood.
En ze nam een wijs besluit en ging in dienst als pastorale werkster in het St.-Elisabethziekenhuis in Antwerpen. Ze voelde zich er buitengewoon goed, mensen helpen, luisteren, vooral luisteren, hoop geven en bijstaan in hun laatste levensdagen.
Er was heel veel werk, soms wel uitputtend, maar toch was het hare “dada” en ze keerde iedere avond terug naar de Mayerlei om thuis, in gebed, voor zichzelf rust te vinden en aanmoediging om door te gaan. Dit deed ze gedurende 15 jaar zeer intens.
In 2015 dan ging Marie-Louise officieel op pensioen en op dat moment, toen Maggrit als kosteres een beetje was uitgeblust, vroeg men haar om deze taak in onze parochie op te nemen en Marie-Louise zei volmondig JA.
Ze liet de kliniek St.-Elisabeth achter zich, met nog heel veel verlofdagen die ze eigenlijk nog tegoed had maar daar werd er verder niet over gepraat. Toch had deze ervaring haar veel rijker gemaakt, rijker aan geloofsbeleving, aan het-klaar-staan-voor-anderen, vooral aan het luisteren en daar bovenop ook aan zelfverdieping door alle dagen psalmen en bijbelteksten te lezen die haar zelf konden opkrikken tot datgene wat zij zich voor doel gesteld had… er ZIJN voor ànderen juist op diè momenten dat zij zich uitgesloten voelen en alle deuren voor hen dichtgaan…
Vanaf 2015 ging Marie-Louise ook voor in Woord- en Communiediensten. En die waren AF. Zij leefde zich in bij dit engagement en deed er ook alles voor opdat onze mede-parochianen er vooral “ièts” aan zouden hebben toen ze de kerk buiten gingen.
Ja, Marie-Louise is niet iemand die zomaar ièts wil doen, als ze het doet, dan is dat ook AF en met àlle overtuiging die in haar zit!
Marie-Louise, vandaag ben je 40 jaar “gezonden”, een taak waarvan je droomde. En die droom heb je ook op je vele Lourdes-bedevaarten laten aansterken door Hààr hulp mee te brengen naar onze parochie.
Het wordt tijd dat je ook eens mag gevierd worden, in de bloemen gezet en… misschien ook eens als “pastorale werkster” mag vernoemd worden in het “Kerk&leven”-blad waarop wij geabonneerd zijn…
Desalniettemin, Marie-Louise jij bent er een van ONS en wij houden van je en vooral… wij hopen echt van harte, dat je nog lang, komende van het Mayerhof (waar je ook allerlei karweitjes van dienstbaar-zijn verricht), mag voorgaan in ons kerkje, bij Woord- en Communiediensten.
Een grote DANKUWEL voor àlles waarvoor je je bekommerde en vooral voor je inzet als “voorganger”… En daarvoor mag zeker een applaus niet ontbreken!
About the author