De “vier de zondag” van oktober
A-initaitief!
“Wie komt er naar de “vier de zondag” van IederEEN vurig verbonden”, vraag je je misschien af.
Mensen schrijven in. Jawel. Maar toch is het ook altijd een beetje een verrassing. We hebben intussen een vaste kern van deelnemers die (bijna) altijd paraat zijn. Ze willen de vier de zondag voor geen geld (maar misschien wel al eens voor een andere verplichting) missen. Er kan ook al eens iets tussenkomen: virussen kondigen hun komst nu eenmaal geen weken op voorhand aan. En dan zijn er elke keer weer de “nieuwelingen”, mensen die voor de eerste keer komen en die we uiteraard bijzonder in de watten leggen! Jong en wat ouder.
Op 23 oktober hadden we er zo enkele te gast, waaronder zelfs 2 van onze toekomstige vormelingen. Zij hadden ingeschreven om de eucharistie te “dienen” als misdienaar en kregen er meteen een volledige “vier de zondag” bovenop. Samen met onze nieuwe tienerbegeleiders en de kleinkindjes van R. zorgden ze voor een forse daling van de gemiddelde leeftijd.
Het evangelieverhaal van de Farizeeër en de tollenaar had ons op het thema gebracht “uit eigen kracht?”
Elke leeftijdsgroep ging met die vraag aan de slag. Verschillende creatieve werkvormen (beeld en woord) brachten ons tot introspectie: waar zie ik de Farizeeër in mezelf? De man die alles op een rijtje heeft, die voor God staat met het rapport dat hij zichzelf heeft toegekend: tien op tien en die… het niet kan laten zelfvoldaan op anderen neer te kijken. En waar zie ik de tollenaar die bewust van eigen kleinheid veel, zo niet alles van God verwacht?
Daarna volgden boeiende gesprekken en konden we voor elkaar bidden. De grote openheid naar elkaar toe was een verrijkende ervaring.
De eucharistie vierden we deze keer in onze refter in de Tandem omwille van een concert dat gelijktijdig plaatsvond in St. Benedictus.
Het zorgde voor een nog knussere en heel familiale sfeer: dicht bij elkaar rond het
geïmproviseerde altaar. Pastoor Tom had de kinderen weer direct mee: allen verkondigden ze vol overtuiging dat ze “met een open hart” (en met de fiets) naar de vier de zondag gekomen waren. Waarna de boodschap klonk dat je enkel met een open hart veel van God mag verwachten. Een open hart, zoals dat van de tollenaar.
Tot slot hier een van de creatieve vruchten van onze introspectie: een gedicht van Benjamin:
In deze tijd van eigen kracht
waarin ik mag gaan staan,
vraag ik wat U van mij verwacht.
Waar spreekt U mij op aan?
Terwijl U naar mij kijkt
en ‘t goede in mij ziet,
is er ook schaamte.
Daaraan ontkom ik niet.
Is het het één of het ander?
Of kan het allebei?
Gebogen en rechtop,
’t is beide deel van mij.
De volgende vier de zondag is op 27 november (late uurregeling: we starten om 12 uur). Volgende week meer daarover.
Wees welkom, helemaal zoals je bent!
About the author