Een beetje oneerbiedig uitgedrukt, zou je kunnen zeggen dat Jezus niet via de voordeur de wereld is binnengekomen, maar eerder via de zijdeur of misschien zelfs de achterdeur. Ik bedoel maar dat de mensen in de tijd van Jezus niet alle randinformatie hadden die wij nu hebben. Hoe konden zij temidden van andere profeten, genezers, dopers… weten dat Jezus dé Messias was?
In het evangelie van de vierde zondag hoorden we dat Jezus sprak met gezag. Zijn woorden waren geen holle theoretische woorden, maar kwamen recht uit het hart van God zelf. Wie Jezus hoort spreken, hoort God aan het woord.
In het evangelie van de vijfde zondag gebeurt hetzelfde met de daden van Jezus, ook die laten de liefde van God zelf door. Wat Jezus zegt, wat Hij doet is immers wat ook andere mensen wel kunnen doen of zeggen, het is vooral de bron van waaruit ze komen die ze zo krachtig maken. Je zou kunnen zeggen: Jezus doet hetzelfde als anderen, maar dan anders.
Dat is dan meteen ook de opdracht voor christenen. Vraag je niet per se af of je iets heel speciaals moet zeggen, of je andere woorden moet gebruiken of toverachtige dingen moet doen. Doe maar de gewone dingen, maar dan anders, vanuit je verbondenheid met God. Daarvoor is stilte, gebed en het deel uitmaken van een christelijke gemeenschap… nodig.
Hiermee gingen de aanwezigen van de kruispuntviering op 4 februari in Heilig Kruis aan de slag. Na een ingekorte homilie gingen ze met elkaar in groepjes in gesprek. Hoe kunnen wij hier als gemeenschap dezelfde woorden gebruiken zoals overal in de mis, hoe kunnen wij hier dezelfde handelingen stellen, maar toch anders. Hoe zorgen we ervoor dat mensen die hier komen God horen spreken en Jezus herkennen in ons handelen.
Een tweede aansluitende vraag ging over de manier waarop we allen kleine en grote stenen kunnen bijdragen aan het bouwen van zo’n gemeenschap. 32 groepjes brachten een briefje binnen! Hartelijk dank voor zoveel warm enthousiasme.
Ook onze kinderen lieten zich niet onbetuigd. In hun nevendienst konden ze aan de slag met bloemen. Elke bloem had een aantal hartvormige blaadjes. Hierop stond uitgebeeld hoe ze elk op hun manier iets konden doen of betekenen voor een zieke ook al konden ze die niet zomaar genezen. Ze waren zowaar fier hun keuze aan de gemeenschap te mogen tonen.
About the author