“Iederéén vurig verbonden”, het gemeenschapsproject van onze pastorale eenheid, weet zijn zondagen blijkbaar goed te kiezen.
In de maand maart zou onze 4e zondag in de vastentijd vallen, daar konden we niet aan voorbij. Maar dat die 4e zondag van de maand precies op laetare-zondag zou vallen (verheug- je-zondag op halfvasten) dat was toch weer mooi meegenomen!
Het was onze eerste bijeenkomst in code geel en die kreeg van ons dus een roze accent: ieder droeg een roze accentje in zijn/haar outfit; we hadden zelfs een compleet Doornroosje in ons midden; roze servetten, roze bloemen, een roze bemoedigende tekst voor ieder, en… pastoor Tom die weer eens mocht pronken met zijn roze kazuifel.
De maaltijd was sober (vasten en solidariteit!) maar heel feestelijk. Tijdens de eucharistie verzamelde pastoor Tom voor de homilie de kinderen rondom zich, zodat ook de grote mensen duidelijk zouden verstaan dat als je een procentteken (winst! winst!) een kwartslag draait je een deelteken krijgt (Broederlijk Delen!)
Na de viering kregen de kinderen hun spelprogramma.
Wij bleven in de kerk voor een intense verwerking van het evangelie van de dag: het verhaal van de verloren zoon/barmhartige vader. Jes Bouwen en Anne Coussement, 2 dames van het “leerke”, (www.hetleerke.com ) trokken ons in dit verhaal met methodieken van bibliodrama.
Wie dacht “Ach, de verloren zoon… dat kennen we” werd toch verrast door de rijkdom en diepgang van de gebruikte methodiek, waarbij we ons inleefden in elk van de personages. En wat bleek: dat alle personages ook verstrengeld zitten in ons eigen leven. Dat mochten we in alle vrijheid delen met elkaar.
De dag eindigde met een rijkelijk vieruurtje, aangeboden door de 2 jarigen uit onze groep: Katrien en pastoor Tom. Dankjewel en lang zullen ze leven!
De volgende vier de zondag is op 24 april. Wat het deze keer zal worden? God weet het (wij nog niet). Kom jij ook eens proeven? Welkom!
About the author