Tijdens de viering van 5 jaar pastorale eenheid Heilige Maria Magdalena kwamen er 5 mensen getuigen over hoe zij als gelovige bij ons hun plekje vonden. Deze getuigenissen zijn zo waardevol dat we ze graag hier publiceren. Vandaag de eerste getuigenis van Diaken Luc Van Hoof.
Lieve mensen,
Peter vroeg me om als mede-bruggenbouwer te getuigen in deze verjaardagsviering. In je mailtje stond: “Dag Luc, jouw hart is ook op twee plekken: de parochie en de Pastorale Eenheid.”
Een mooi beeld, Peter, dat ik hier graag persoonlijk toelicht.
Ten eerste gaat mijn hart uit naar meer dan plekken. Naar alle momenten waar we samen komen om te bouwen aan deze gemeenschap (en ik benadruk graag dat dit één gemeenschap is met Jezus in het midden). Van kerk tot school, van vergadering tot viering, van grot tot webstek, van koor tot portaal, van lied tot stilte, tussen al die plekken en momenten werken we aan eenheid. Die eenheid waarover Paulus spreekt, als de ledematen van één lichaam, of als de bouillon in de soep, de gist in het deeg…
Ten tweede, om een brug te bouwen heb je ten minste twee pijlers nodig. De mooiste bruggen hebben er vaak meer: grote, stevige in het midden, en wat kleinere aan de kanten. Op zoek naar verbinding in werkgroepen en gebedsgroepen, in het praten met nabestaanden en doopouders, met jongeren en ‘jongeren-van-hart’… Allen zijn wij op zoek naar fundamenten.
Geregeld ben ik onderweg van de ene plaatselijke gemeenschappen naar de andere. Voorzien van schrijfgerief of smartphone, albe of piano. Voor een ontmoeting of een viering. Verbind ik dan mensen met elkaar en met God? Ja, misschien bouw ik ook zo bruggen.
Ik leerde de voorbije vijf jaar in de PE veel goede en mooie mensen kennen. Ik zie ze graag. En ik sta versteld van de talrijke initiatieven om vandaag te getuigen van ons christenzijn. Daarom wil ik jullie allen danken om één gemeenschap rond Jezus te zijn. Vandaag en morgen.
Ad majorem Dei gloriam.
About the author