De “vier de zondag” van juni had als thema : “Jezus volgen: wat heb je te verliezen?” Het werd een fijne (hete) dag.
Traditiegetrouw begonnen we onze laatste bijeenkomst van het werkjaar met een heerlijk koud buffet met verse frietjes.
Als aanloop voor onze activiteit brachten Jessie, Reinhilde, pastoor Tom en Jo drie sketches. Drie zelfverklaarde goede christenen passeerden de revue, maar bij nader toezien hielden ze er toch ook bedenkelijke opvattingen of gedragingen op na . En of er gelachen werd! Vooral Reinhilde en Jessie stalen de show met de figuur van een pas gedoopte catechumeen die vaststelde dat ze vanaf nu niets leuks meer kon ondernemen samen met haar oude vriendin. Hun telefoongesprek was hilarisch!
Toen nam Benjamin het over met een woordje uitleg over de methode van Ignatius om te leren onderscheiden wat God voor ieders persoonlijk leven in petto heeft. Daarna bogen we ons in deelgroepjes over vragen als:
Wat zou “jezelf verloochenen” kunnen betekenen? En wat is het zeker niet? Wat heb je eraan als je de wereld hebt maar jezelf verliest? Als je voor Jezus kiest, wat heb je dan écht te verliezen? Wat denken mensen dat je verliest? Wat win je? Wat wil God voor jou?
Als kers op de taart kregen we de première van een lied dat de jongeren zelf hadden gemaakt. (zie hun tekst hieronder)
Een vreugdevolle eucharistieviering maakte de dag helemaal af en dan vergeet ik nog het lekkere vieruurtje waar Leentje alweer voor gezorgd had.
Ik mag het zeggen: wie op 22 juni koos voor de “vier de zondag” heeft niets anders dan winst geboekt!
J.V.
Ik laat mijn bijbel dicht, keer niet naar het licht. Voel me niet geroepen,
luister niet naar de Heer.
Ik verleen hem geen eer, bid geen enkele keer.
En daar, in dat dal,
waar zelfs echo’s hun stem verliezen,
vond ik geen bliksem,
maar een fluistering.
Een zacht: “Kom maar thuis.”[refrein]
Ik begon opnieuw te bouwen
Niet alleen met stenen
Maar ook met zijn mensen
Met behulp van zijn liefde
Ik ging terug in natuur
Zag alles opnieuw
Zijn stem bleef me roepen
En ik volgde zijn pad
Dus ik verkocht mijn rijkdom, en keerde naar het licht.
De zachte stem riep mij, zoals een fluistering. Ik wist dat het zwaar was, niet dat het niet waar was Mijn wereld op zijn schouders nooit andersom, nooit andersomIk ga elke zondag luister naar de preek
Het leert ons veel bij, dat maakt ons heel blij.
Een blij gezicht, een dankbaar gebaar
We hebben een hostie gekregen, mijn vormsel gedaan.
In een gewijde kerk, dat is hoe het werkt.
Een gebed voor het eten, en onze vader.[refrein]
Jouw hand in de mijne en ik weet niet hoe ik het moet laten blijken dat ik jou dicht bij me wil?
Achteraf bekeken zou ik beter moeten weten maar ik kan niet ander dan bij jou[refrein]
