Het kon wel de titel van een nieuw stripalbum zijn. Maar in mijn gedachten werd het mij duidelijk: het is gewoon “teder” zijn. Is het enkel dat, zal je me zeggen. Vergelijk het even met de harde wereld waarin we leven, waar geld, macht en wapengeweld het voor het zeggen hebben. Hardvochtige heersers maken meedogenloos onschuldige slachtoffers.
Tederheid lijkt dan een tegenstelling: iets voor de zwakkeren onder ons, waar zit die kracht dan? Het zit onderhuids, het helpt ongemerkt langzaam, maar kordaat. Efficiënt, zoals een onophoudelijke waterdruppel, die een steen uitholt. Het werkt van mens tot mens en het is wederkerig. Denk even aan een zacht schouderklopje als compliment. Ik weet zeker dat zowel de gever, als de ontvanger er een goed gevoel aan overhouden.
Maar tederheid is zoveel meer dan een fysieke aanraking. Mogelijk is het zelfs aan jou en mij al ongemerkt voorbijgegaan. Een tedere blik, een glimlach, maar ook zorgzaamheid, geborgenheid en verbondenheid ervaren, zijn uitingen van tederheid. Zeker ook bij het delen van blijdschap en samen verwonderd zijn om een mooie vlinder. Een uitwisseling van tederheid geeft, op een of andere manier, vreugde terug. De kracht zit erin dat je mensen in hun waarde laat geloven. Iedereen wil gezien en gewaardeerd worden. Het geeft de anderen zin en moed in het leven. Zo is tederheid een verbindende kracht, zowel in mijn kleine kring als naar de buitenwereld toe, waar ik op deze manier tot vruchtbaar samenwerken kom.
In onze maatschappij is er een verruwing van taal en praktijken, sommigen zijn uit op wraak. Dan mag ik mij zeker weerbaar opstellen, ik moet me niet laten verdrukken en zeker niet bang zijn van mijn eigen zwakheden. Als ik in mijn recht ben mag ik assertief zijn en voor mezelf opkomen. Maar dan wel door in dialoog te gaan en naar verzoening te zoeken. Met schelden en beledigingen kom ik er niet, mogelijk wel door respect te tonen voor mijn tegenstrever. Dan kunnen mijn ideeën en oplossingen met zachtheid gebracht, eerder aanvaard worden.
Teder word ik als ik besef dat anderen voor mij kostbaar zijn. Hoe we samen moeilijkheden kunnen overwinnen door voor elkaar begripvol te zijn. Veel later wordt het soms koesteren van herinneringen aan een overledene. Dan keer ik voor mezelf het verdriet om en tracht ik even de eenzaamheid van een ander te doorbreken door te luisteren en er te “zijn”.
Een sterk beeld van tederheid is een moeder die onvoorwaardelijk voor haar kind zorgt. Daarom is een moederfiguur een toevluchtsoord, ook al ben je later volwassen en mis je haar. Staat daar niet tegenover dat ik ook een “Vader” heb! Een tedere God? Er zijn zoveel omschrijvingen van de eigenschappen van God die nooit zullen volstaan. Die elkaar soms tegenspreken: want almachtig is niet zachtaardig. Maar in mijn gedachten, gebed en meditatie ervaar ik iemand, die mij geen voorwaarden stelt en waar ik mezelf kan zijn. “Hij” is welwillend, barmhartig en liefdevol. Zo ontstaat in mij een zachte werkzame kracht die ik kan delen, onuitputtelijk want het komt van de “Alpha en de Omega”.
Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEM-TOCHT”
J.D.
