Soms lees ik dat je als gelovige vasthangt aan allerlei doctrines en dat je alles maar moet aanvaarden zoals het je opgelegd wordt. Bij dergelijk gevoel heb ik het lastig, daar ik als christen wel degelijk zelfstandig, kritisch en genuanceerd alle geloofspunten wil begrijpen.
In het dagelijks leven word ik overspoeld door allerlei overtuigende meningen. Hoe kan ik daarover denken, is mijn geloofsovertuiging dan nog zinvol? Er zijn nu hedendaagse vraagstukken zoals klimaatopwarming en euthanasie, die zich 2000 jaar eerder niet stelden. Jezus heeft zich daar zelf nooit over uitgesproken. Dan kan mijn kijk op de mens en de wereld wel een leidraad zijn. Dat maak dat ethische vaagstukken zoals migratie, ecologie, gender, … blijven leven. Christus legde het debat niet het zwijgen op. Paulus en Petrus hadden fundamentele meningsverschillen. Doch zochten zij naar authentieke antwoorden. Het christendom overleefde 2000 jaar, door in elke culturele context inspirerend te blijven.
Om tot een oplossing te komen en vertrekkende vanuit een mijn visie zijn er voorwaarden:
- Me informeren over het onderwerp, waarover de vraag komt.
- De eerlijkheid hebben om alle standpunten te bekijken, ook al passen ze niet in mijn visie.
- Respect hebben voor anderen, hun argumenten en meningen.
- Mijn eigen standpunten kritisch evalueren.
- Doelgericht tot nieuwe inzichten komen.
- Aandacht geven op het effect van het resultaat op de realiteit.
Theoretisch klinkt dit wel goed. Doch ik kan geen expert in alles zijn. In de praktijk is hiervoor niet altijd de tijd of reageer ik vanuit eerdere aangenomen visies. Dat neemt niet weg, om me bewust te worden en mijn mening te evalueren op basis van christelijke en universele waarden. Hierbij denk ik aan begrippen:
- Als vergeving en verzoening,
- De menselijke waardigheid voor wie weinig verweer heeft,
- Kwetsbaarheid van het menselijk leven,
- Te snel denken dat wat geen nut heeft, geen waarde heeft.
In het debat stel ik vast dat diverse levensbeschouwingen tot andere resultaten komen: bv. abortus. Ook gelovigen komen onderling tot verschillende meningen. Mijn overtuiging als de enige ware beschouwen is zelfoverschatting: ik bezit niet alleen de waarheid. Dan durf ik mijn visie verdedigen, maar aanvaard dat er andere standpunten zijn. Zo kom ik tot compromissen in relaties met anderen, doch een deel van mijn ideeën komen uiteindelijk op de achtergrond. Anders word ik fanatiek en dat is geen goede eigenschap. Enkel zo kan er samenwerking zijn, bereidwilligheid, vredelievendheid en empathie in deze samenleving.
Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEMTOCHT” J.D.