Category Archive Adem-tocht

Adem-tocht Edegem

Op de laatste vrijdag van de maand: 31 januari om 9.30 u., komt de gespreksgroep “Adem-tocht” samen met als onderwerp “Teder zijn”. Wat betekent dat voor jou; kan je tederheid geven/ervaren?
Meer info:  Michelevandenput@telenet.be        
GSM 0477 48 16 74 

Vijgen na Kerstmis,

Een rare titel, maar vijgen zijn nu eenmaal een versterkend voedingsmiddel om lang te bewaren. Mijn mijmeringen voor wat de jaarlijkse boodschap van Kerstmis mij kon bieden aan zingeving, kwamen achteraf. Kan deze Christelijke traditie voor mij een voedingsbodem zijn?

Is Kerstmis enkel een mooi sprookje? Kijk ik met een kinderlijke blijdschap terug, naar de engeltjes, die in de mis op Kerstdag rond het altaar zweven? Hoe is het gesteld met mijn vertrouwen, wat er werkelijk 2000 jaar terug in Bethlehem is gebeurd. Zelfs in mijn geloof blijf ik vrij rationeel en bedenk ik dat er wat te veel details in het verhaal staan. Die evangelisten hebben het ook niet rechtstreeks vernomen en het zoveel jaren later toch maar van horen zeggen.

Exegese is de kritisch benadering van de feiten en helpt mij om religieuze teksten te begrijpen en het verhaal historisch kritisch te evalueren. Het zegt ook iets meer over de literaire stijlen die in die tijd gebruikelijk waren. Maar gelijktijdig verengt en verwart het mij om het theologisch te duiden en geeft het mij een ontnuchtering van de feiten: enkel geschiedkundige aanwijzingen, maar geen harde bewijzen. Amper 1 of 2 % van de bevolking kon toen schrijven en lezen.  Bij het doorvertellen van het verhaal, over meerdere generatie heen, lag het accent niet op de exacte feiten. Zelf zou ik vandaag een vrij neutraal verslag, met concrete elementen vanuit mijn leefwereld weergeven. Maar wat toen echt doorgegeven werd, draait om de symboliek die in het verhaal zo krachtig maakt. De kern van het Kerstverhaal blijft de boodschap dat God mens is geworden. Dat kan enkel maar bijzonder zijn. Deze gebeurtenis is het belangrijkste en is niet verloren gegaan en is eeuwenlang doorgegeven op een verstaanbare manier voor vele generaties, in alle continenten.

Als ik mij blindstaar op ontbrekende details en bewijzen overschat ik mijn eigen rationaliteit en mis ik juist die tijding van hoop van 2000 jaar geleden. Loop ik dan vandaag mogelijk mee met de wijzen, als een sterveling die vandaag nuchter zoekende is en een lichtende ster wil volgen in een hectische wereld? Want er is een mens geboren met een Goddelijke ingeving: “Heb je naasten en je vijanden lief”. Dit is een grote tegenstelling op het recht van wraak: oog om oog en tand om tand. De Bergrede loont beloftevol.  Dit was zo vernieuwend, dat het in één eeuw tijd, de bevolking van het Middellandse zeegebied fascineerde en tot nieuwe inzichten bracht. Alleen om die redenen is de mens Jezus, die tot het uiterste ging, voor mij waarlijk de zoon van God. Het Christendom, zonder enige vorm van macht, brengt hoop en zin in een harmonieuze samenleving.

Als ik dan een mens ben met enige goede wil om mijn medemensen lief te hebben, krijg ik van Mattheüs (12:49-50) een aanmoedigende boodschap: Ik mag mij beschouwen als “Zijn” familie en volgens 1ste brief van Johannes (3:21-24) mag ik vrijmoedig omgaan met God. Dan ervaar ik in mij een vertrouwensband, die als een energiebron werkt, lang nadat Kerstmis voorbij is.

Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEM-TOCHT”   J.D.

Hoezo, nog gelovig?

Ja, in deze tijd is gelovig zijn niet vanzelfsprekend.  Toch liet deze vraag me nadenken. Ik stel vast dat gelovige mensen en zeker de pratikerende christenen, in aantal fel zijn teruggedrongen. Terecht hebben vele schandalen in de kerkelijke instellingen veel vragen opgeroepen, waarop mensen hebben afgehaakt. Dus behoor ik nu tot een kleine minderheid en dat heeft zijn consequenties. Ik mag me niet inbeelden alsof ik alleen de waarheid bezit en zal me maar best nederig opstellen.  Er zijn voor mij nog heel veel waardevolle mensen, die niet kerkelijk zijn.

De kerkgeschiedenis is er een van ups en downs. Mensen met onbeschadigd vertrouwen in God lieten deze geloofsgemeenschap eeuwen overleven. Elke generatie blijft zoeken naar spiritualiteit. Enkel wat waardevol is kan geestdrift wekken en wordt doorgegeven. Zo ontdekte ik de zingeving van mijn leven en werd dit een houvast en leidraad. Met de jaren evolueerde mijn godsbeeld en beleving. Als kind krijg je godsdienstles, waar je als volwassene de vraag stelt: “wat hebben ze mij allemaal niet wijsgemaakt”? Daarom heb ik mij wel ontdaan van wat mij op bijgeloof leek: “Als je dit doet, zal er dat gebeuren”.

Tradities zijn er niet voor mij om gebruiken in ere te houden. Toch als ik beter kan ontdekken hoe het ontstaan is en welke betekenis erachter zit, kan ik terug aansluiten. Eveneens met alle symboliek, waarmee bv. kerkelijke plechtigheden plaatsgrijpen, is het soms zoeken naar de beeldende kracht die erin verborgen ligt.

Dan speelt gelovig zijn voor mij vandaag af op drie niveaus:

  1. In kleine gespreksgroepen samenkomen om bij te scholen in de Christelijke waarden. Dit is een verrijking door persoonlijke getuigenissen en voor mezelf ontdekken wat een godsgeloof met me doet. Dat geeft de ervaring dat nog heel wat mensen enthousiast met geloof bezig zijn. Een begeleiding voldoet aan de nood om te verdiepen en kritisch te zijn.
  2. Deelnemen aan gebed- en misvieringen om de verbondenheid te ervaren met God, mijn mede-gelovigen, maar ook wereldwijd met de miljoenen mensen die gelijktijdig de zondag vieren. Samen “alleluja” zingen verblijdt me diep en geeft energie. Ervaren dat ik een stukje van het goddelijke in mij draag als het goede, waarmee ik in contact kan komen in persoonlijk gebed en meditatie.
  3. De opdracht “om elkaar lief te hebben”, consequent beleven in de dagelijkse realiteit is de kern van wat ik geloof. Geloven is meer dan wat gebeden, het is doen. Zoals je niet kan fietsen, zonder te trappen; juist dat vraagt om inspanning.

Dienstbaar zijn, gastvrij, gul, vrijwilligerswerk, … het verrijkt en geeft voldoening en maakt mijn leven waardevol.

Dan durf ik zeggen dat mijn geloof niet vasthoudt aan wat er geweest is, maar dat ik steeds opensta voor nieuwe wegen, samen met een diverse gemeenschap van allerlei mensen die het goed voor hebben. En ja, ik geloof in een eeuwig leven (als een punt zonder tijd), want (levens-) energie vergaat niet. Ik kan het niet bewijzen. Als het allemaal zo duidelijk was, had ik ook geen vrijheid in mijn handelen. Juist die vrije verwachting bezorgt me een wereldbeeld met een extra dimensie.

Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEMTOCHT” J.D.

Als gelovige bevrijd denken

Soms lees ik dat je als gelovige vasthangt aan allerlei doctrines en dat je alles maar moet aanvaarden zoals het je opgelegd wordt. Bij dergelijk gevoel heb ik het lastig, daar ik als christen wel degelijk zelfstandig, kritisch en genuanceerd alle geloofspunten wil begrijpen.

In het dagelijks leven word ik overspoeld door allerlei overtuigende meningen. Hoe kan ik daarover denken, is mijn geloofsovertuiging dan nog zinvol? Er zijn nu hedendaagse vraagstukken zoals klimaatopwarming en euthanasie, die zich 2000 jaar eerder niet stelden.  Jezus heeft zich daar zelf nooit over uitgesproken. Dan kan mijn kijk op de mens en de wereld wel een leidraad zijn. Dat maak dat ethische vaagstukken zoals migratie, ecologie, gender, … blijven leven. Christus legde het debat niet het zwijgen op. Paulus en Petrus hadden fundamentele meningsverschillen.  Doch zochten zij naar authentieke antwoorden. Het christendom overleefde 2000 jaar, door in elke culturele context inspirerend te blijven.

Om tot een oplossing te komen en vertrekkende vanuit een mijn visie zijn er voorwaarden:

  • Me informeren over het onderwerp, waarover de vraag komt.
  • De eerlijkheid hebben om alle standpunten te bekijken, ook al passen ze niet in mijn visie.
  • Respect hebben voor anderen, hun argumenten en meningen.
  • Mijn eigen standpunten kritisch evalueren.
  • Doelgericht tot nieuwe inzichten komen.
  • Aandacht geven op het effect van het resultaat op de realiteit.

Theoretisch klinkt dit wel goed. Doch ik kan geen expert in alles zijn. In de praktijk is hiervoor niet altijd de tijd of reageer ik vanuit eerdere aangenomen visies.  Dat neemt niet weg, om me bewust te worden en mijn mening te evalueren op basis van christelijke en universele waarden. Hierbij denk ik aan begrippen:

  • Als vergeving en verzoening,
  • De menselijke waardigheid voor wie weinig verweer heeft,
  • Kwetsbaarheid van het menselijk leven,
  • Te snel denken dat wat geen nut heeft, geen waarde heeft.

In het debat stel ik vast dat diverse levensbeschouwingen tot andere resultaten komen: bv. abortus.  Ook gelovigen komen onderling tot verschillende meningen. Mijn overtuiging als de enige ware beschouwen is zelfoverschatting: ik bezit niet alleen de waarheid. Dan durf ik mijn visie verdedigen, maar aanvaard dat er andere standpunten zijn. Zo kom ik tot compromissen in relaties met anderen, doch een deel van mijn ideeën komen uiteindelijk op de achtergrond. Anders word ik fanatiek en dat is geen goede eigenschap. Enkel zo kan er samenwerking zijn, bereidwilligheid, vredelievendheid en empathie in deze samenleving.

Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEMTOCHT”   J.D.

Ademtocht

Op vrijdag 27.09 kwam de nieuwe Adem-tocht Edegem voor het eerst samen.

Met een elftal senioren  gingen we rond de tafel zitten.
Na een kennismakingsrondje werden we wegwijs gemaakt in de methode van de contemplatieve dialoog.

We willen met een open geest en zonder waarde-oordeel aandachtig naar elkaar luisteren en ervaren dat zowel het luisteren als het beluisterd worden krachtig en verrijkend is.

Het thema van september: ‘Hoe christen zijn in onze geseculariseerde wereld ‘ gaf  hiertoe voldoende aanzet.