Op de laatste vrijdag van de maand: 30 mei om 9h30, komt de gespreksgroep “Adem-tocht Edegem” samen met als onderwerp “Het kloosterleven”.
Meer info Michelevandenput@telenet.be GSM 0477 48 16 74
Adem-tocht Edegem
Adem-tocht Mortsel
Op maandag 26 mei organiseert Adem-tocht Mortsel – Gespreksbijeenkomst ‘Kloosterleven: Trappistinnen – Brecht en Monniken – Westvleteren’ in zaal Johannes XXIII H. Kruisstr. 18 Mortsel van14.00 tot 16.30 u.
Hartelijk welkom
Dan bid ik een “Onze Vader”
Hoe dikwijls heb ik dit gebed niet gepreveld zonder me bewust te zijn van de betekenis van de woorden? Desondanks gaf het mij rust bij gebrek aan betere woorden om te bidden. Gelijktijdig drukte ik hierbij met mijn medegelovigen verbondenheid uit, soms door een hand te geven of met God door mijn open handen symbolisch naar boven te richten.
Zoekend naar de diepere inhoud, zijn er toch enkel zaken die eruit springen. Dit gebed vond zijn oorsprong in elementen uit de Hebreeuwse Bijbel en de evangeliën. Tijdens de eerste eeuwen na Christus, werd er een compromis tussen de Griekse en Joodse filosofie gesloten. Verder behelp ik mij door te vergelijken met een recentere hertaling, die we kennen als het Armeense “Jezus-gebed”.
De aanhef “Onze vader in de hemel” wordt in het Armeens omschreven als “Bron van zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert”. Het is een samenkomst met God, waarvoor ik een beperkte omschrijving heb, als een liefelijke vader, maar die niet enkel in de hemel is maar ook die één wordt met mijn mens zijn. Een relatie in “eenzame woestijn” momenten, met de totaal “Andere”.
“Uw naam worde geheiligd” komt overeen met “Ik geef je een naam”. Hiermee bevestig ik eerbied aan God. Iemand die ik een naam geef is belangrijk, ik reken dan ook op zijn bevrijdende aanwezigheid.
“Uw koninkrijk kome” verschilt met “Vestig Uw rijk van eenheid nu”
Beide zinnen drukken een verlangen uit naar een volmaakte wereld van liefde en verdraagzaamheid. Een rijk zonder onrecht, noch discriminatie. Waarom zou ik moeten wachten, ik mag het nu al zoeken. Gods droom in mij, is een groeiproces. Ik kan werken aan meer menselijkheid in deze wereld.
“U wil geschiede”, staat tegenover “Bundel het licht in mij en maak het nuttig”. Leer mij gehoorzamen en ontdekken, wat je plan is voor mijn leven. Een leven dat anders kan zijn dan ik mezelf voorstel, maar wat goed voor me kan zijn. Ik vertrouw op jou, dat alles terecht komt.
“Geef ons heden ons dagelijks brood” of “Voed ons met brood en met inzicht”. We leven niet enkel van brood, maar hier gaat het ook om geestelijk voedsel. “Wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben”. We worden opgeroepen tot solidariteit en broederlijk delen.
“Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven”, klinkt dan “maak de koorden los die ons binden aan het verleden, opdat we ook anderen hun misstappen kunnen vergeven”. Hier ontdek ik, dat ik uitgenodigd word om na besef van mijn fouten, ik opnieuw bevrijd mag leven. Als ik mijn onvolkomenheid kan aanvaarden, kan ik begrip opbrengen, dat ook mijn medemens fouten maken.
“Breng ons niet in beproeving” tegenover “laat ons de Bron niet verzaken”. Een bede tot God om bij mij te blijven, wanneer het leven mij beproeft en ik vrees onderuit te gaan. Een wens dat ik het lijden kan dragen en het goede in mij oproept. Zo kan ik verder met mijn leven. In de leegte alles loslaten en weten: “Hij zal er zijn, voor mij.”
“Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid”, kan je lezen als ”van U komt de levende kracht om te handelen en het lied dat alles verfraait en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
Aramese Jezus-gebed en Onze Vader Arameeshttps://www.brammoerland.com/teksten/ArameseJezus/arameseJezusgebed.html en op YouTube
Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEM-TOCHT” J.D.
Aramees Onze Vader
Het Aramees uitgesproken ‘Onze Vader’
De vertaling – door Bram Moerland – die u hier vindt van het Jezus-gebed staat dichter
bij het oorspronkelijk door Jezus in het Aramees uitgesproken gebed aan zijn Vader.Bron van Zijn,
die ik ontmoet in wat mij ontroert.Ik geef u een naam
opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij – maak het nuttig.Vestig uw rijk van eenheid nu,
uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.Voed ons dagelijks met brood en met inzicht.
Maak de koorden van fouten los die ons binden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.Laat ons de Bron niet verzaken,
Want uit u wordt geboren:
de al werkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait,
en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.Bezinning op de overweging.
Wie zich geliefd weet door God:
kan loslaten omdat hij zich veilig voeltkan weggeven omdat hij overvloed kent
kan zich iets ontzeggen omdat hij kan genietenkan onvoorwaardelijk liefhebben omdat hij zich geliefd weet
kan borg staan omdat Iemand voor hem borg staatkan zwijgen en luisteren omdat hij de Gods Stem gelooft
kan dansen omdat hij de melodie hoortkan er zijn voor zichzelf
omdat God er voor hem is. (naar Andrea Schwartz)
Adem-Tocht Edegem
Op de laatste vrijdag van de maand: 28 maart om 9.30 uur komt de gespreksgroep “Adem-tocht” samen met als onderwerp: “Over de almacht van God”.
Meer info Michelevandenput@telenet.be GSM-nummer 0477 48 16 74
“Het geheim van de zachte kracht”
Het kon wel de titel van een nieuw stripalbum zijn. Maar in mijn gedachten werd het mij duidelijk: het is gewoon “teder” zijn. Is het enkel dat, zal je me zeggen. Vergelijk het even met de harde wereld waarin we leven, waar geld, macht en wapengeweld het voor het zeggen hebben. Hardvochtige heersers maken meedogenloos onschuldige slachtoffers.
Tederheid lijkt dan een tegenstelling: iets voor de zwakkeren onder ons, waar zit die kracht dan? Het zit onderhuids, het helpt ongemerkt langzaam, maar kordaat. Efficiënt, zoals een onophoudelijke waterdruppel, die een steen uitholt. Het werkt van mens tot mens en het is wederkerig. Denk even aan een zacht schouderklopje als compliment. Ik weet zeker dat zowel de gever, als de ontvanger er een goed gevoel aan overhouden.
Maar tederheid is zoveel meer dan een fysieke aanraking. Mogelijk is het zelfs aan jou en mij al ongemerkt voorbijgegaan. Een tedere blik, een glimlach, maar ook zorgzaamheid, geborgenheid en verbondenheid ervaren, zijn uitingen van tederheid. Zeker ook bij het delen van blijdschap en samen verwonderd zijn om een mooie vlinder. Een uitwisseling van tederheid geeft, op een of andere manier, vreugde terug. De kracht zit erin dat je mensen in hun waarde laat geloven. Iedereen wil gezien en gewaardeerd worden. Het geeft de anderen zin en moed in het leven. Zo is tederheid een verbindende kracht, zowel in mijn kleine kring als naar de buitenwereld toe, waar ik op deze manier tot vruchtbaar samenwerken kom.
In onze maatschappij is er een verruwing van taal en praktijken, sommigen zijn uit op wraak. Dan mag ik mij zeker weerbaar opstellen, ik moet me niet laten verdrukken en zeker niet bang zijn van mijn eigen zwakheden. Als ik in mijn recht ben mag ik assertief zijn en voor mezelf opkomen. Maar dan wel door in dialoog te gaan en naar verzoening te zoeken. Met schelden en beledigingen kom ik er niet, mogelijk wel door respect te tonen voor mijn tegenstrever. Dan kunnen mijn ideeën en oplossingen met zachtheid gebracht, eerder aanvaard worden.
Teder word ik als ik besef dat anderen voor mij kostbaar zijn. Hoe we samen moeilijkheden kunnen overwinnen door voor elkaar begripvol te zijn. Veel later wordt het soms koesteren van herinneringen aan een overledene. Dan keer ik voor mezelf het verdriet om en tracht ik even de eenzaamheid van een ander te doorbreken door te luisteren en er te “zijn”.
Een sterk beeld van tederheid is een moeder die onvoorwaardelijk voor haar kind zorgt. Daarom is een moederfiguur een toevluchtsoord, ook al ben je later volwassen en mis je haar. Staat daar niet tegenover dat ik ook een “Vader” heb! Een tedere God? Er zijn zoveel omschrijvingen van de eigenschappen van God die nooit zullen volstaan. Die elkaar soms tegenspreken: want almachtig is niet zachtaardig. Maar in mijn gedachten, gebed en meditatie ervaar ik iemand, die mij geen voorwaarden stelt en waar ik mezelf kan zijn. “Hij” is welwillend, barmhartig en liefdevol. Zo ontstaat in mij een zachte werkzame kracht die ik kan delen, onuitputtelijk want het komt van de “Alpha en de Omega”.
Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEM-TOCHT”
J.D.
Adem-tocht Edegem
Op de laatste vrijdag van de maand: 31 januari om 9.30 u., komt de gespreksgroep “Adem-tocht” samen met als onderwerp “Teder zijn”. Wat betekent dat voor jou; kan je tederheid geven/ervaren?
Meer info: Michelevandenput@telenet.be
GSM 0477 48 16 74
Vijgen na Kerstmis,
Een rare titel, maar vijgen zijn nu eenmaal een versterkend voedingsmiddel om lang te bewaren. Mijn mijmeringen voor wat de jaarlijkse boodschap van Kerstmis mij kon bieden aan zingeving, kwamen achteraf. Kan deze Christelijke traditie voor mij een voedingsbodem zijn?
Is Kerstmis enkel een mooi sprookje? Kijk ik met een kinderlijke blijdschap terug, naar de engeltjes, die in de mis op Kerstdag rond het altaar zweven? Hoe is het gesteld met mijn vertrouwen, wat er werkelijk 2000 jaar terug in Bethlehem is gebeurd. Zelfs in mijn geloof blijf ik vrij rationeel en bedenk ik dat er wat te veel details in het verhaal staan. Die evangelisten hebben het ook niet rechtstreeks vernomen en het zoveel jaren later toch maar van horen zeggen.
Exegese is de kritisch benadering van de feiten en helpt mij om religieuze teksten te begrijpen en het verhaal historisch kritisch te evalueren. Het zegt ook iets meer over de literaire stijlen die in die tijd gebruikelijk waren. Maar gelijktijdig verengt en verwart het mij om het theologisch te duiden en geeft het mij een ontnuchtering van de feiten: enkel geschiedkundige aanwijzingen, maar geen harde bewijzen. Amper 1 of 2 % van de bevolking kon toen schrijven en lezen. Bij het doorvertellen van het verhaal, over meerdere generatie heen, lag het accent niet op de exacte feiten. Zelf zou ik vandaag een vrij neutraal verslag, met concrete elementen vanuit mijn leefwereld weergeven. Maar wat toen echt doorgegeven werd, draait om de symboliek die in het verhaal zo krachtig maakt. De kern van het Kerstverhaal blijft de boodschap dat God mens is geworden. Dat kan enkel maar bijzonder zijn. Deze gebeurtenis is het belangrijkste en is niet verloren gegaan en is eeuwenlang doorgegeven op een verstaanbare manier voor vele generaties, in alle continenten.
Als ik mij blindstaar op ontbrekende details en bewijzen overschat ik mijn eigen rationaliteit en mis ik juist die tijding van hoop van 2000 jaar geleden. Loop ik dan vandaag mogelijk mee met de wijzen, als een sterveling die vandaag nuchter zoekende is en een lichtende ster wil volgen in een hectische wereld? Want er is een mens geboren met een Goddelijke ingeving: “Heb je naasten en je vijanden lief”. Dit is een grote tegenstelling op het recht van wraak: oog om oog en tand om tand. De Bergrede loont beloftevol. Dit was zo vernieuwend, dat het in één eeuw tijd, de bevolking van het Middellandse zeegebied fascineerde en tot nieuwe inzichten bracht. Alleen om die redenen is de mens Jezus, die tot het uiterste ging, voor mij waarlijk de zoon van God. Het Christendom, zonder enige vorm van macht, brengt hoop en zin in een harmonieuze samenleving.
Als ik dan een mens ben met enige goede wil om mijn medemensen lief te hebben, krijg ik van Mattheüs (12:49-50) een aanmoedigende boodschap: Ik mag mij beschouwen als “Zijn” familie en volgens 1ste brief van Johannes (3:21-24) mag ik vrijmoedig omgaan met God. Dan ervaar ik in mij een vertrouwensband, die als een energiebron werkt, lang nadat Kerstmis voorbij is.
Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEM-TOCHT” J.D.
Hoezo, nog gelovig?
Ja, in deze tijd is gelovig zijn niet vanzelfsprekend. Toch liet deze vraag me nadenken. Ik stel vast dat gelovige mensen en zeker de pratikerende christenen, in aantal fel zijn teruggedrongen. Terecht hebben vele schandalen in de kerkelijke instellingen veel vragen opgeroepen, waarop mensen hebben afgehaakt. Dus behoor ik nu tot een kleine minderheid en dat heeft zijn consequenties. Ik mag me niet inbeelden alsof ik alleen de waarheid bezit en zal me maar best nederig opstellen. Er zijn voor mij nog heel veel waardevolle mensen, die niet kerkelijk zijn.
De kerkgeschiedenis is er een van ups en downs. Mensen met onbeschadigd vertrouwen in God lieten deze geloofsgemeenschap eeuwen overleven. Elke generatie blijft zoeken naar spiritualiteit. Enkel wat waardevol is kan geestdrift wekken en wordt doorgegeven. Zo ontdekte ik de zingeving van mijn leven en werd dit een houvast en leidraad. Met de jaren evolueerde mijn godsbeeld en beleving. Als kind krijg je godsdienstles, waar je als volwassene de vraag stelt: “wat hebben ze mij allemaal niet wijsgemaakt”? Daarom heb ik mij wel ontdaan van wat mij op bijgeloof leek: “Als je dit doet, zal er dat gebeuren”.
Tradities zijn er niet voor mij om gebruiken in ere te houden. Toch als ik beter kan ontdekken hoe het ontstaan is en welke betekenis erachter zit, kan ik terug aansluiten. Eveneens met alle symboliek, waarmee bv. kerkelijke plechtigheden plaatsgrijpen, is het soms zoeken naar de beeldende kracht die erin verborgen ligt.
Dan speelt gelovig zijn voor mij vandaag af op drie niveaus:
- In kleine gespreksgroepen samenkomen om bij te scholen in de Christelijke waarden. Dit is een verrijking door persoonlijke getuigenissen en voor mezelf ontdekken wat een godsgeloof met me doet. Dat geeft de ervaring dat nog heel wat mensen enthousiast met geloof bezig zijn. Een begeleiding voldoet aan de nood om te verdiepen en kritisch te zijn.
- Deelnemen aan gebed- en misvieringen om de verbondenheid te ervaren met God, mijn mede-gelovigen, maar ook wereldwijd met de miljoenen mensen die gelijktijdig de zondag vieren. Samen “alleluja” zingen verblijdt me diep en geeft energie. Ervaren dat ik een stukje van het goddelijke in mij draag als het goede, waarmee ik in contact kan komen in persoonlijk gebed en meditatie.
- De opdracht “om elkaar lief te hebben”, consequent beleven in de dagelijkse realiteit is de kern van wat ik geloof. Geloven is meer dan wat gebeden, het is doen. Zoals je niet kan fietsen, zonder te trappen; juist dat vraagt om inspanning.
Dienstbaar zijn, gastvrij, gul, vrijwilligerswerk, … het verrijkt en geeft voldoening en maakt mijn leven waardevol.
Dan durf ik zeggen dat mijn geloof niet vasthoudt aan wat er geweest is, maar dat ik steeds opensta voor nieuwe wegen, samen met een diverse gemeenschap van allerlei mensen die het goed voor hebben. En ja, ik geloof in een eeuwig leven (als een punt zonder tijd), want (levens-) energie vergaat niet. Ik kan het niet bewijzen. Als het allemaal zo duidelijk was, had ik ook geen vrijheid in mijn handelen. Juist die vrije verwachting bezorgt me een wereldbeeld met een extra dimensie.
Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEMTOCHT” J.D.
Als gelovige bevrijd denken
Soms lees ik dat je als gelovige vasthangt aan allerlei doctrines en dat je alles maar moet aanvaarden zoals het je opgelegd wordt. Bij dergelijk gevoel heb ik het lastig, daar ik als christen wel degelijk zelfstandig, kritisch en genuanceerd alle geloofspunten wil begrijpen.
In het dagelijks leven word ik overspoeld door allerlei overtuigende meningen. Hoe kan ik daarover denken, is mijn geloofsovertuiging dan nog zinvol? Er zijn nu hedendaagse vraagstukken zoals klimaatopwarming en euthanasie, die zich 2000 jaar eerder niet stelden. Jezus heeft zich daar zelf nooit over uitgesproken. Dan kan mijn kijk op de mens en de wereld wel een leidraad zijn. Dat maak dat ethische vaagstukken zoals migratie, ecologie, gender, … blijven leven. Christus legde het debat niet het zwijgen op. Paulus en Petrus hadden fundamentele meningsverschillen. Doch zochten zij naar authentieke antwoorden. Het christendom overleefde 2000 jaar, door in elke culturele context inspirerend te blijven.
Om tot een oplossing te komen en vertrekkende vanuit een mijn visie zijn er voorwaarden:
- Me informeren over het onderwerp, waarover de vraag komt.
- De eerlijkheid hebben om alle standpunten te bekijken, ook al passen ze niet in mijn visie.
- Respect hebben voor anderen, hun argumenten en meningen.
- Mijn eigen standpunten kritisch evalueren.
- Doelgericht tot nieuwe inzichten komen.
- Aandacht geven op het effect van het resultaat op de realiteit.
Theoretisch klinkt dit wel goed. Doch ik kan geen expert in alles zijn. In de praktijk is hiervoor niet altijd de tijd of reageer ik vanuit eerdere aangenomen visies. Dat neemt niet weg, om me bewust te worden en mijn mening te evalueren op basis van christelijke en universele waarden. Hierbij denk ik aan begrippen:
- Als vergeving en verzoening,
- De menselijke waardigheid voor wie weinig verweer heeft,
- Kwetsbaarheid van het menselijk leven,
- Te snel denken dat wat geen nut heeft, geen waarde heeft.
In het debat stel ik vast dat diverse levensbeschouwingen tot andere resultaten komen: bv. abortus. Ook gelovigen komen onderling tot verschillende meningen. Mijn overtuiging als de enige ware beschouwen is zelfoverschatting: ik bezit niet alleen de waarheid. Dan durf ik mijn visie verdedigen, maar aanvaard dat er andere standpunten zijn. Zo kom ik tot compromissen in relaties met anderen, doch een deel van mijn ideeën komen uiteindelijk op de achtergrond. Anders word ik fanatiek en dat is geen goede eigenschap. Enkel zo kan er samenwerking zijn, bereidwilligheid, vredelievendheid en empathie in deze samenleving.
Gedachten na samenkomst van de gespreksgroep “ADEMTOCHT” J.D.
Ademtocht
Op vrijdag 27.09 kwam de nieuwe Adem-tocht Edegem voor het eerst samen.
Met een elftal senioren gingen we rond de tafel zitten.
Na een kennismakingsrondje werden we wegwijs gemaakt in de methode van de contemplatieve dialoog.
We willen met een open geest en zonder waarde-oordeel aandachtig naar elkaar luisteren en ervaren dat zowel het luisteren als het beluisterd worden krachtig en verrijkend is.
Het thema van september: ‘Hoe christen zijn in onze geseculariseerde wereld ‘ gaf hiertoe voldoende aanzet.
