Vormeling,
sta op tijd eens stil
om te weten waar je staat
om zicht te krijgen op je leven,
op je unieke plaats tussen mensen
op je eigen onvervangbare taak
in de kleine
en de grote wijde wereldVormeling,
sta op tijd eens stil,
om achterom te kijken,
zie hoever je al bent,
en kijk vooruit
om bij te sturen,
om richting te bepalen
om je te heroriënteren
op de etappe van morgen.Vormeling,
sta op tijd eens stil
al was het allemaal maar
om tot rust te komen,
om nieuwe krachten te verzamelen,
om met volle teugen te genieten
van het goede,
om verbondenheid te vieren.(Carlos Desoete)
We trokken op pad om de pelgrim te voorzien van wat hij nodig heeft:
We geven de pelgrim een wandelstok, daar kan hij op leunen als dat nodig is.
Wat geeft jou steun, waarop vertrouw jij?
We geven de pelgrim een hoed. Om in slechte tijden de regen op te vangen, of hem te beschermen tegen de felle zon.
Wie of wat kan jou beschermen als het even tegenzit?
We geven de pelgrim een drinkbus, om bij te tanken als hij dorstig is.
Wat kan ons verfrissen en weer kracht geven?
We geven de pelgrim wandelschoenen, om elke dag verder naar zijn eindbestemming te stappen.
Waar wil jij naartoe gaan? Wat wil jij allemaal ontdekken?
We geven de pelgrim een rugzak. Daarin past niet zoveel, dus neemt hij alleen mee wat echt nodig is.
Wat is er voor jou zó belangrijk dat je het niet kan achterlaten?
We geven de pelgrim een schelp. Zo kan iedereen zien dat hij niet zomaar een wandelaar is, maar een pelgrim. De schelp symboliseert het achterlaten van het oude leven en het begin van een nieuwe reis. Ook jouw leven wordt nog een hele tocht. Wie weet waar naartoe?