Na het succes van de tweede editie van het magazine OH GOD! in 2021, kon een derde editie niet uitblijven. Dit keer is het centrale thema ‘tuin’.
Oh God! is een luxueus uitgegeven magazine van Kerknet, de digitale poot van de katholieke kerk in Vlaanderen. Dit jaar verschijnt de derde editie. ‘De tuin’, een geliefkoosd spiritueel symbool, loopt dit keer als een rode draad doorheen het nummer.
Normaal kost dit tijdschrift 16 euro + 5 euro verzendingskosten. Via onze groepsaankoop kan je het verkrijgen voor 12 euro. Stort voor 27 mei uw 12euro op het nummer van onze PE H Maria Magdalena BE87 7310 3581 4694 met vermelding van OH GOD, uw naam EN adres + telefoonnummer
Enkele weken terug hebben we in onze PE een actie georganiseerd om gezamenlijk Mariagevelbeeldjes te bestellen, die we ook zouden komen plaatsen in de maand mei. De actie was succesvol te noemen: 18 beeldjes werden er besteld. Ondertussen zijn ze bij de leverancier opgehaald, en pastoor Tom zal ze eerstdaags wijden. De mensen die een bestelling gedaan hebben, zullen eerstdaags gecontacteerd worden om een afspraak voor plaatsing te maken.
Op de hoek van de Quellinstraat en de Quinten Matsijslei in Antwerpen stond boven de vermaarde bakkerij Moreels eertijds een Mariabeeld. Dit beeld uit 1871 in natuursteen met een mooi Mariagelaat is van de hand van één van de gebroeders Kockerols. Het werd gemaakt naar aanleiding van het jubeljaar voor 25 jaar pontificaat van Pius IX. Hij kondigde het dogma af van Maria Onbevlekt Ontvangen, dat hier uitgebeeld wordt. Maria vertrappelt de slang, symbool van het kwaad en de erfzonde. Het voetstuk is versierd met de pauselijke wapens en het opschrift “Protectrice de Pie IX”. Naar alle waarschijnlijk is het beeld van de hand van beeldhouwer Louis Kockerols, misschien van zijn broer architect/beeldhouwer Adolphe Kockerols.
Sinds 1992 lag het beeld, in slechte staat, in een stadsmagazijn. Het was in drie stukken uiteengevallen. Het hoofd en de handen lagen naast het beeld.
Vele jaren zocht de heer Boudewijn Callens, wiens echtgenote familie van de beeldhouwers Kockerols is, samen met de vereniging Voor Kruis en Beeld, naar een geschikte plaats voor dit mooie Mariabeeld. Het beeld vond uiteindelijk een plaatsje in de tuin van het Woon- en Zorgcentrum Mayerhof in Mortsel. Dit zorgcentrum kwam er op initiatief van de weduwe Mayer van de Bergh die het liet bouwen als rustoord voor haar personeel van onder meer het museum aan de Lange Gasthuisstraat. Op die manier blijft de band met de binnenstad behouden.
De plaatsing van het beeld kadert in de heraanleg van de tuin waar meer aandacht gaat naar het prikkelen van de zintuigen van de bewoners. Dit is tevens één van de redenen waarom het beeld polychroom beschilderd werd. De kleuren brengen Maria tot leven, wat meermaals het gespreksonderwerp is wanneer residenten en hun familie halt houden bij het beeld. We kregen dan ook al veel lof en bedankingen.
Momenteel staat het Mariabeeld op een betonnen sokkel in de tuin. Een luifel beschermt het tegen weer en wind. Op 14 mei 2022 wordt dit prachtige beeld plechtig gezegend door Jean Kockerols, hulpbisschop van Brussel en tevens familie van de beeldhouwer. De zegening vindt plaats in besloten kring van genodigden waar ook de familie Kockerols aanwezig zal zijn.
Meer informatie is te vinden op de website www.verbeelding.be van de vereniging “Voor kruis en Beeld” Op die site is ook heel wat beeldmateriaal te vinden.
De weergoden, zon, wind en wolken waren ons welgezind die 9e april. Met meer dan dertig mensen uit onze pastorale eenheid trokken we naar het duinengebied van Drunen om een klein beetje de woestijn te ervaren: samen te bidden, te eten, te wandelen, genietend van de natuur en van het samenzijn. We startten met een knusse picknick, midden in de natuur, waar honden en paarden de volle aandacht van de kinderen én volwassenen genoten. Na deze versterking waren we klaar om de tocht aan te vatten. Het eerste deel was klimmen door een stukje bos waar de wind minder voelbaar was. Zonnestralen maakten de ontluikende botten aan de takken van bomen en struiken zichtbaar. De sfeer van gezellige kameraadschap zat er meteen in. Het was duidelijk: we gingen dit SAMEN doen.
Volledig fotoverslag onderaan!
Eens boven viel er een stilte. Voor onze voeten lag een parel van ongerepte schoonheid waar zon, wind en zand vrij spel hadden. Enkel de “oh’s!” en “hoe mooi” verbraken de stilte. Mij gaf het een gevoel van “Mag ik, mogen wij als groep deze schoonheid omarmen?” De eersten die in beweging kwamen, waren natuurlijk de kinderen, groot en klein. Vol overgave stoven ze de zandvlakte in. Wij werden uitgenodigd om een kring te vormen. Zachte muziek, teksten en liederen brachten ons in de juiste woestijnstemming. Gewapend met een paar vragen ter bezinning vertrok dan de groep wandelaars in stilte, nagekeken en gedragen door de mensen die ter plaatse bleven.
ONBESCHRIJFLIJK mooi Op een gegeven moment ook KOUD, EENZAAM, maar dan zag je voor, naast en achter je je tochtgenoten in stilte voortploeteren door het mulle zand. Soms zong het zand zijn lied of deed het pijn, als het opstoof en je de zoveelste laag over je heen kreeg. Ogen tranen, maar in deze woestijn kon ik eindelijk mijn tranen loslaten om de eenzaamheid van corona, de oorlog, die zoveel dood, verderf maar ook angst zaait, mijn eigen rugzak die ineens heel zwaar voelde. Maar tranen drogen op. Mensen waren in mijn buurt gebleven, ieder met zijn of haar rugzak. En plots een blakende zon en windstilte, een totaal ander woestijnbeeld waar we in stilte een kring vormden en een kwartier misschien, ieder voor zich maar toch samen deze woestijnervaring deelden, om schoorvoetend terug te keren naar de anderen. die op ons wachtten.
Zazou, de hond van Peter, kondigde blij kwispelend onze terugkeer aan. De kinderen hadden een welkomstgeschenk voor ons gemaakt. Nog een lekker vieruurtje, luisteren naar elkaars ervaringen, een afsluitend vooral dankbaar gebed en de zegen van pastoor Tom. De kinderen en hun begeleiders braken hun kamp op en gaven zo de natuur met respect terug aan de volgende pelgrims. Het bracht ons terug in de realiteit van het dagelijks leven. De noodzakelijke sanitaire stop met een lekker kopje thee, koffie of ander lekkers, waren een mooie afsluiter. Oprecht DANKJEWEL voor de mensen van de pastorale eenheid die deze dag mogelijk maakten.
Hoe de oude stad er in de tijd van Jezus uitzag kan u nu niet meer zien. De oude smalle straatjes met hun oneindige trappen en poortjes zijn van een ecentere datum. Toch mag u de uitdrukkingen ‘Hij ging op naar Jeruzalem’ en ‘Hij daalde af naar Jericho of de Jordaan’ alleszins letterlijk nemen.
Zo ging ook die laatste tocht van Jezus op en neer. Op de olijfberg bracht Hij zijn laatste nacht door. Waken, bidden, wenen, smeken… we horen het verhaal uitgebreid in alle vier de evangelies. Jezus Christus was tenvolle een mens van vlees en bloed. Ter ere van de wenende Jezus is er zelfs een kerk opgericht met een prachtig uitzicht op de tempelberg.
De weg gaat naar beneden het Kedrondal door om dan weer op te stijgen naar Jeruzalem. De lijdensweg van Jezus kronkelt door de stad en is helaas in steen en geschiedenis gebeiteld. Het was er rustiger deze keer in vergelijking met enkele jaren geleden, maar de posten met militaire politie vertellen dat deze weg nog steeds een ‘via dolorosa’ is.
De Coronamaatregelen waren nog maar net versoepeld, van groot toerisme was nog helemaal geen sprake en slechts een beperkt aantal souvenirswinkeltjes waren open. De ‘gewone’ inwoners van Jeruzalem waren in de meerderheid. Hier heeft Jezus gelopen, tussen al die gewone mensen. Vreemd dat palmtakken op één week kunnen worden tot doornen kronen.
Plots staan we aan de Heilig Grafkerk ook verrijzeniskerk genoemd. Hier is Jezus begraven geweest, hier is Hij ook verrezen. Hier is de plek waar de deur van de hemel op een kier werd opengezet. De mens Jezus was tegelijk de goddelijke Christus die van Godswege een nieuwe toekomst kwam brengen. Dat op deze plek christelijke kerken elkaar bekampen is een zwaar kruis om dragen.
De rust op de dagen dat we daar waren, we logeerden op enkele honderden meters van deze heilige plek, bracht ons verschillende keren naar deze kerk. De kaars die hier heeft gebrand is voor onze hele Heilige Maria Magdalena gemeenschap, zij heeft op die plek immers als allereerst hét hemelse Licht gezien.
Zovele jaren later willen we als gemeenschap toegewijd aan deze patrones die plekken gaan bezoeken. Van 3 tot 10 november 2022 organiseren we daarom een bedevaart naar het Heilig Land. Er zijn naast twee chauffeurs 16 plaatsen beschikbaar, meer info volgt nog.
Lieve mensen, ik mag jullie een verslag bezorgen dat door Frank Kloeck gemaakt werd nadat hij het Mortsel-Dorp Concert had bijgewoond. Het staat op de website van ’t Periodiekske: www.mensenzijnmedia.be. Hier en daar heb ik een lichte aanpassing aangebracht voor Kerk & Leven. Geniet ervan! Zondag 20 maart, 15 uur. Al enkele dagen lente, maar deze namiddag oogde bewolkt en voelde kil. Een kille rilling doet dezer dagen ook ons continent sidderen. Kan het eigenlijk wel, knusjes naar hemelse muziek luisteren, terwijl de oorlog in Oekraïne in alle hevigheid woedt? Misschien net wel, beste lezer.
Onze mascotte: het dirigentje
Misschien zorgt de muziek, net in tijden als deze, voor enige balsem, troost en heling, die we de mensen in Oekraïne warmhartig toewensen. Die troost en heling werden ons aangereikt door 4 musici: Danny Van Hoof (Sopraan), Wim De Cock (Altviool), Karen Peeters (Harp) en Vera Van Eyndhoven (Fluit) – kortweg SAHF4 – zeg maar saffier, kwartet dat dit jaar zijn 15-jarige (kristallen!) jubileum viert.
Het concert Het recital startte in feeststemming met het uitbundige Strike the viol van Henry Purcell. Maar het kan ook ingetogener, meditatiever, zoals het erg sobere, maar ontroerende Spiegel im Spiegel van de hedendaagse componist Arvo Pärt (al jaren niet meer weg te slaan uit de Klara Top 100). Qua sfeer spoort het volledig instrumentale werk overigens optimaal met deze kerksetting. Het programma oogde verder erg divers in ruimte en tijd. Uit de “saffier” stegen impressionistische tonen op bij de vertolking van Clair de lune van Debussy. Op het einde ebden de tonen zachtjes weg … Chiquilin de Bacchin van Astor Piazzolla zorgde dan weer voor spetterende Zuid-Amerikaanse klankkleuren. Het tintelende, speelse Ma poupée chérie van Déodat de Séverac (1872-1921) bracht alweer nieuwe, sprankelende variatie. We vergaten nog de erg door het publiek geapprecieerde Gershwin-medley met tal van herkenbare fragmenten.
Oekraïne Na het daverende applaus volgde een minuut stilte voor Oekraïne. Het indringende Ave Maria van Schubert sloot daar treffend bij aan.
De maanwandelaars Als afsluiter kon de stuurgroep een mooi bedrag overmaken aan de vzw De maanwandelaars (vroeger: Katrinahome), die er naar streeft om mensen met een beperking zonder beperkingen te laten leven.
Receptie terug van weggeweest De versoepeling van de coronamaatregelen maakte het mogelijk om – eindelijk – nog eens een gezellige receptie te organiseren, waarop we individuele luisterervaringen uitgebreid met andere melomanen konden delen. Bij het verlaten van de kerk priemde een lentezonnetje door de hemel. Hopelijk de voorbode van een langverwachte dooi in het Oekraïneconflict …
Volgende afspraak Zaterdag 23 april, 20 uur: Just for fun brengt swingende muziek met jazzy tinten en close harmony. Met dank aan Frank Kloeck voor dit mooie verslag! Tot binnenkort, Uw dirigentje
Ieder van u die de afgelopen weken het verhaal van de reis naar het Heilig Land heeft gevolgd begint wellicht stilaan te denken dat het altijd goed weer was. We hebben inderdaad vaak de zon gezien, maar de modder langs het meer van Galilea, de paraplu’s en de natte straten vertellen dat het die week ook behoorlijk wat geregend heeft.
Gelukkig zullen de mensen ter plaatse zeggen, water is de bron van het leven, we hebben regen nodig. God had voor ons echter een kleine verrassing in petto. Na een natte maand januari waren wij immers toe aan een streepje zon en net op een uitgeregende dag in Jeruzalem (het regende die dag van ’s morgens tot ’s avonds) waren wij een dag op bezinning in de woestijn.
We gaan ook naar de woestijn dat stond immers al vast. Maar wat gaan we daar precies doen? Ja niks eigenlijk dat is het punt, loslaten wat ons als mens zo vaak bezig houdt, op zoek naar de bron, niet alleen van drinkbaar water, maar ook van het echte levende water.
Ook al spreken we vaak over de woestijn als een doodse plek, er is veel leven geweest in de woestijn. Jezus trok er zich terug om te bidden, God leidde het volk uit de slavernij, Mozes ontmoette God in de brandende braamstruik, Joden vochten er tegen de bezetter, religieuzen zoeken het fundament van ons bestaan…
En ja daar op een onverwachte plek kwam een beetje leven piepen, zagen we in een soort van venster een blik op een nieuwe toekomst, kwam tussen dreigende wolken ook een straal van de zon piepen.
Van aswoensdag naar Pasen is een lange weg, het kan lijken alsof er geen einde aan kan komen, maar wees niet bang zegt God, als Ik je bij de hand mag nemen, dan neem ik je mee naar een nieuw en vruchtbaar land.
Dit jaar staan er drie landen in de focus van Broederlijk Delen. Senegal in Afrika, Colombia in Zuid-Amerika en Palestina in Azië. Het is goed dat onze solidariteit in die drie richtingen uitgaat. Het is als een soort van reactie op de komst van de drie koningen. Van heinde en verre waren ze gekomen om Jezus te ontmoeten, vanuit ons christelijk hart kan er opnieuw een boodschap van zusterschap en broederschap vertrekken naar vele plekken in de wereld.
Ook op onze reis stond Palestina uitdrukkelijk op de agenda. Een eerste bezoek ging richting Beit Sahur, een dorp naast Bethlehem. Achteraf gezien was het perfect mogelijk om met een Israëlische huurauto Palestijns gebied binnen te rijden (omgekeerd lijkt nog niet mogelijk). Uit voorzichtigheid namen we de bus tot aan de muur. Stel je voor, een muur, de scheiding tussen… ja tussen wie of wat?
De chauffeur van de taxi aan de andere kant van de muur was zo blij eindelijk nog eens toeristen te zien, twee jaar Corona had duidelijk sporen nagelaten. Meteen hadden we dankzij hem een goede entré in een bedrijfje waar kruisjes en allerlei andere christelijke symbolen werden gemaakt, betalen kon enkel in dollars!
De muur
Bait Sahour
In Beit Sahur bezochten we een project dat vrouwen versterkt door hen kinderopvang te bieden, samen maaltijden te laten maken die verkocht konden worden, cursussen te geven zodat ze ook werk konden vinden… én het uitbaten van een guesthouse. Hier gaan we zeker nog eens naartoe.
De tweede dag bracht ons naar de Palestijnse universiteit Al Quds in Oost-Jeruzalem. In opdracht van Thomas More moesten we bekijken of we een uitwisseling kunnen organiseren voor studenten chemie, laborant en voeding. Met open armen werden we ontvangen.
De hele dag stond vol van bezoeken aan labo’s, departementen, gesprekken en ontmoetingen. De bruisende universiteit bracht ons opnieuw in contact met sporen van hoop bij het Palestijnse volk. De speculoospasta boven op het schap deed ons helemaal aan thuis denken.
“Jerusalaim, stad van God, wees voor de mensen ’n veilig huis. Jerusalaim, stad van vrede, breng ons weer thuis.” Deze tekst is het refrein van een lied dat we in de liturgie wel eens samen zingen. Het is een zin die in enkele woorden heel veel samenvat van de betekenis die Jeruzalem mag hebben en zeker voor mij ook heeft.
De naam van de stad betekent ‘stad (of rots) van vrede’ al is er dan al zo vaak gevochten voor deze stad, toch verwijst ze naar de diepe wortels van haar roeping. Volgens de traditie stond de Joodse tempel op de plek waar Abraham zijn trouw aan God wilde tonen door zijn zoon terug aan God te geven. Dat is dan ook meteen de reden waarom de plek ook voor moslims zo belangrijk is.
Voor God was dit zo’n sterk teken van trouw dat mensen offers nooit meer nodig waren. Dit is een plek van trouw tussen mens en God, dit is een gezegende plek, de ideale plek om een huis voor God te bouwen. Salomon bouwde er de eerste tempel en na de verwoesting door de Babyloniërs werd de tweede tempel opgebouwd die door Koning Herodes sterk werd uitgebreid. In die tempel was Jezus vaak te gast.
Van die tempel is helaas nog enkel de klaagmuur bewaard gebleven. ‘Klagen’ staat hier niet voor reclameren, maar voor wenen, vol verdriet aankloppen op de plek waar God in het Heilige der Heiligen zo dicht aanwezig was omwille van het onrecht dat nog bestaat op zovele plekken in de wereld.
De stad zelf is tegelijk een smeltkroes van godsdiensten, culturen en nationaliteiten én tegelijk ook op een ongemakkelijke manier ook scherp verdeeld tussen al die groepen. Zo kom je op straat, of beter gezegd in de smalle steegjes heel veel geuren en kleuren tegen, maar tegelijk weet je in elke steeg ook perfect op wiens grondgebied je bent. In vrede thuiskomen is er nog niet meteen bij.
Niet ver van de plek waar we logeerden werd de hemel versierd met kleurige parapluutjes. De voorbode van een kleurrijke en mooie hemel?
Het leek alsof het verblijf in Nazareth in plaats van een weekend wel een ganse week had geduurd, zo intens waren de contacten. Ook het bezoek op maandagmorgen aan de school was een schot in de roos. Leerkrachten en leerlingen van de Sint-Jozefschool hebben het sterke verlangen te mogen bouwen aan een echte SAMEN-leving. Een plek waar je zelf de eigen identiteit kan beleven en dat mag doen in dialoog en contact met anderen, een droom van een vredevolle maatschappij.
Dat was ook onze droom daar boven op de berg Tabor met een prachtig zicht op Galilea en het meer. Niet moeilijk dat Petrus, Jakobus en Johannes daar wilden blijven. Zou Jezus hier Zelf Gods heerlijkheid al gezien hebben?
Net als in de tijd van Jezus was de tijd gekomen om op te gaan naar Jeruzalem en net zoals voor Hem was ook voor ons de weg naar Jeruzalem niet gewoon rechtdoor. Wij kozen voor de weg langs de kust en kwamen zo in de stad Caesarea. Zoals de naam al doet vermoeden was ze gebouwd als een eerbetoon aan de Romeinse keizer. Niet direct een plaats dus waar je veel sympathie van de eerste christenen zou verwachten.
En toch is op een bijzondere manier van hieruit de Blijde Boodschap tot in het hart van dat Romeinse Rijk gebracht. Niet dat de autoriteiten dat hadden verwacht na het appel van Paulus in zijn proces op de keizer, maar Gods Geest ging mee op reis.
Op dit knooppunt van oude Joodse resten, schitterende bouwwerken uit de Grieks-Romeinse cultuur en overblijfselen uit de kruisvaardersperiode dwaalden onze gedachten doorheen de geschiedenis. Het christendom is geloof om te vertellen, om brieven over te schrijven, om door te geven aan steeds weer nieuwe mensen. Kunnen ook wij zo begeesterd worden, kunnen ook wij Gods vreugde zo beleven dat wat we vertellen echt Blijde Boodschap kan worden?
Kom zeiden we, laten we naar Jeruzalem gaan.
Zoeken op deze site?
Heb je nood aan een babbel, zit je met een concrete hulpvraag of wil je je ten dienste stellen van anderen?
foto’s van de week (klik erop en je ziet ze groot)
Palmwijding
Avondwake met volwassendoopsel
Gebedswake voor vrede bij zonsopgang
Woestijnwandeling 9 april
eerste communicantjes bereiden zich voor
Doopsel
6 juni: ‘Als een lopend vuurtje’
Vormelingen werken aan hun voorbereiding
We gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalde bezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies. Meer weten?
Deze website maakt gebruik van cookies om uw ervaring te verbeteren terwijl u door de website navigeert. Hiervan worden de cookies die als noodzakelijk zijn gecategoriseerd in uw browser opgeslagen, omdat ze essentieel zijn voor de werking van basisfunctionaliteiten van de website. We gebruiken ook cookies van derden die ons helpen analyseren en begrijpen hoe u deze website gebruikt. Deze cookies worden alleen met uw toestemming in uw browser opgeslagen. U heeft ook de mogelijkheid om u af te melden voor deze cookies. Maar als u zich afmeldt voor sommige van deze cookies, kan dit uw browse-ervaring beïnvloeden. Wil je meer weten kan je steeds kijken terecht op de pagina: 'Privacybeleid'.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Cookie
Duur
Beschrijving
YSC
session
This cookies is set by Youtube and is used to track the views of embedded videos.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.
Cookie
Duur
Beschrijving
IDE
1 year 24 days
Used by Google DoubleClick and stores information about how the user uses the website and any other advertisement before visiting the website. This is used to present users with ads that are relevant to them according to the user profile.
test_cookie
15 minutes
This cookie is set by doubleclick.net. The purpose of the cookie is to determine if the user's browser supports cookies.
VISITOR_INFO1_LIVE
5 months 27 days
This cookie is set by Youtube. Used to track the information of the embedded YouTube videos on a website.
