Als derde activiteit van dit feestjaar heeft onze de pastorale eenheid een bedevaart naar Scherpenheuvel op het programma geplaatst. We hebben ervoor gekozen dat IEDEREEN mee kan; daarom een waaier van mogelijkheden om tot in Scherpenheuvel te geraken.
Meer info en inschrijven? Klik HIER!
Deze tekst klonk in de inleiding:
Het DNA van KWB – Warme wijken, buurten, dorpen of straten waar het fijn en veilig is om samen te leven: dat doet elke mens deugd. Wie zijn buren kent en vertrouwt, leeft op een plek waar de glimlach gedeeld en de tegenslag gedragen wordt.
Onze passie is om zo’n plekken te helpen creëren. En dat doe je door te zorgen voor échte verbinding tussen mensen in je buurt. Door te begrijpen dat ieder helemaal uniek is maar nooit alleen hoeft te zijn. Door mekaar te respecteren en vanuit gezond verstand samen te leven.
Dat stimuleren we door een netwerk van vrijwilligers uit te bouwen die hier mee in geloven. En die straat na straat en plein na plein fijne gezamenlijke momenten helpen creëren. Van een buurt-barbecue tot een pétanque wedstrijd, van de pleinkwis tot het straatfeest: het mag ook gewoon eenvoudigweg gezellig zijn.
Mensen zijn de motor van hun buurt, KWB de vonk die hen in gang zet. Die motiveert en de handen uit de mouwen steekt, die inspireert en zelf ook elke dag nieuwe lessen leert. Want alleen zo helpen we ieder van ons het beste uit zichzelf, de omgeving en de samenleving te halen.
Pastoor Tom, die letterlijk boven op het clublokaal stond – de KWB vergadert in de crypte onder de basiliek – bedankte de vereniging voor al die jaren dat ze een warme ‘schaapstal’ waren voor heel veel parochianen. Een van de thema’s van de homilie was dat wij als christenen Jezus mogen ‘kennen’ als Goede Herder en dat Hij ons kent. En vooral ook dat wij mekaar mogen leren kennen. Op deze roepingenzondag bidden wij niet alleen voor herders, maar ook voor schapen. Enkel als wij ‘kudde’ willen vormen, in de positieve betekenis van het woord, heeft onze kerk nog toekomst. En onze verenigingen zijn daarin van onschatbare waarde.
Bedankt en proficiat!
De ‘vier-de’ zondag staat deze keer in het teken van – inderdaad – verbondenheid.
Op zondag 28 april gaat het evangelie over de wijnstok en de ranken; de ranken kunnen maar vrucht dragen wanneer ze verbonden zijn met de wijnstok.
Ons verbinden met God, de mensen rondom ons en met elkaar; daar willen we die zondag op inzetten. Zijn we inderdaad verbonden? Is er goeie WIFI?, dàt is ons gekozen thema.
Samen met de hele geloofsgemeenschap vieren we mee eucharistie om 11 uur in de Heilig Kruiskerk. Iedereen wordt warm onthaald om 10.30 uur; er is dan ook tijd om in te zingen. Na de viering houden we voor alle aanwezigen een ‘walking lunch’; een broodjesmaaltijd zal worden aangeboden met koffie en thee.
Aansluitend voorzien we drie keuze-activiteiten, gelinkt aan verbondenheid: een bezoek aan het woonzorgcentrum Meerminnehof, het schrijven van brieven naar Amnesty International en het schoonmaken van straten (‘mooimakers’). Hiervoor zou je best inschrijven via onze website of het telefoonnummer: 0487 89 08 41
We sluiten rond 15 uur af met een tasje koffie en een koekje.
28 april – een dag met IederEEN Vurig Verbonden – allen daarheen!
Je kunt inschrijven tot 25 april.
Klik HIER! scan de QR-code op de affiche of bel op nr. 0487 89 08 41.
We voorzien 4 formules:
Voor de terugreis hopen we de kunnen rekenen op bereidwillige chauffeurs die nog plaats hebben voor personen en/of fietsen.
We voorzien ter plaatse eten en huurden daarvoor ons eigen kippenkraam.
We sluiten de inschrijvingen af op 1 mei. Nadien leggen we de puzzel voor de heen- en terugreis en brengen je hiervan op de hoogte.
Stappers en fietsers dienen wel een picknick voor onderweg mee te nemen. Wij vragen een bijdrage van 10 euro per ingeschreven persoon te storten voor 1 mei op rekeningnummer BE87 7310 3581 4694 met vermelding van ‘bedevaart’, naam en aantal personen.
Na inschrijving nemen we met u nog contact op voor de laatste praktische informatie (onder meer ivm de plaats van afspraak ter plaatse, de terugreis…)
De basiliek was bijna gevuld zoals op een kerstdag, wat een fijne en warme viering met 6 misdienaars, gezinnen, trouwe medegelovigen… Naast het evident belangrijkste christelijke feest van het hele jaar, was het ook een mooie feestdag voor organist Rob Gillé.
Dat mocht ook wel, na 50 jaar muziek spelen in Buizegem, Sint-Antonius en nog steeds geregeld in de basiliek werd hij dan ook terecht in de bloemetjes gezet. Het applaus was warm en verdiend. Ook hoornblazer Ernest Maes mocht meegenieten van de aandacht en wij allen van hun muziek. Dank u wel!
Om 21 uur was het intussen wel donker. Dat donker belette niet dat we werden meegenomen in een hele mooie reis doorheen de lezingen van de Paaswake. Wie de verhalen zo één voor één hoort passeren, ziet hoe God en mens verbonden met elkaar doorheen de geschiedenis trekken. Op zo’n moment vallen de duizendtallen weg en loopt het spoor van de geschiedenis geruisloos onze tijd binnen.
Ook nu nog gaan we in datzelfde spoor. Ook nu worstelen we met de verrijzenis, Jezus die de Zoon van God is… Ook nu zoeken we Gods Geest om vooral in ons hart en ons spreken en handelen de kracht van die leven gevende boodschap te ontvangen.
Met Witte Donderdag legde pastoor Tom in de homilie nog de nadruk op de gemeenschap die ook op dat Laatste Avondmaal aanwezig was. Tijdens de Paaswake waren wij die gemeenschap. De plek waar God mensen kan aanspreken en hen roept om getuigen te worden, getuige van de liefde die God ook nu in onze wereld wil doorgeven.
Dit is het thema van de volgende “vier de zondag” van IederEEN vurig verbonden.
die doorgaat op zondag 28 april 2024.
In het evangelie van die dag zegt Jezus dat wijnranken maar vrucht kunnen dragen als ze verbonden blijven met de wijnstok.
Daarom kozen we als dagthema: verbondenheid… met elkaar, met de wereld rondom ons en met God. Is de lijn open? Hebben we genoeg bereik? Geen storing op de lijn?
In het kader van die verbondenheid zijn we deze keer met onze gemeenschap te gast in zondagskerk H. Kruis in Mortsel en bouwen we ons programma rond de zondagseucharistie daar ter plaatse.
Op het programma:
Kinderen en jongeren sluiten aan bij de keuze activiteiten.
De “vier de zondag” is zoals altijd een open dag voor iedereen: nodig dus gerust anderen uit, ook mensen die nog nooit kwamen.
Je kunt inschrijven tot 25 april.
Klik HIER! scan de QR-code op de affiche of bel op nr. 0487 89 08 41.
We zetten onze paasmarathon in met de gezinsviering in Sint-Benedictus. Het vuur brandde enthousiast en zo werd de eerste paaskaars ontstoken en gewijd. De kinderen waren onder de indruk. Toen dachten ze dat ze wel rustig op hun stoelen konden zitten, maar niets was minder waar. In het verhaal van de vlucht uit Egypte en de doortocht door de zee, moesten ze letterlijk een piramide bouwen. De opzichter van farao legde er de riem op. Daarna konden ze vluchten, maar een zee van water versperde de weg naar de overkant. 6 bereidwillige ouders deden het grote blauwe zeil dreigend wapperen, geen één kind waagde zich naar de overkant, tot Mozes zijn hand uitstrekte en de zee tot rust kwam. Haastig staken ze over, waarna de het water weer terugvloeide. In de preek kregen ze instructies van pastoor Tom: ze moesten maar eens vragen aan de grote mensen wat dat dan wel betekende dat Jezus leefde.
Nog wat later in de viering moesten ze komen kijken hoe pastoor Tom het doopwater wijdde en iedereen nat spetterde. Om dan tijdens het Onze Vader en de vredeswens een grote kring te maken die de verbondenheid uitdrukte van heel de wereldkerk bij dit grote feest van Pasen.
De chocolade eitjes aan het eind waren welverdiend!
Peter DV
Op Paaszaterdag had pastoor Tom zichzelf stomweg buitengesloten, zo vertelde hij aan de jongeren in de homelie tijdens de Paaswake. Hij had de achterdeur van zijn woning gewoon toegedaan of laten dichtslaan. Eigen schuld, dikke bult! Tja, het kan iedereen overkomen.
Het deed me wel meteen denken aan de boodschap van onze bisschop Johan Bonny in Kerknet (28/3/2024). Hij verwees naar het schitterende liedje van de betreurde Ann Christy (1945-1984): Dat heet dan gelukkig zijn waarin ze o.a. zingt: “Dat heet dan gelukkig zijn, een deur die plots opengaat, dat heet dan gelukkig zijn, waardoor je weer hopen gaat; dat maakt je blij, maakt je blij, maakt je blij!” Onze bisschop bombardeerde het lied zelfs tot een geschikt paaslied. En gelijk heeft hij. Een deur die plots open gaat, waardoor je weer hopen gaat. Het rijmt niet alleen perfect, het is een wellicht ongewilde maar mooie weergave van een diepe betekenis van de plots weggerolde steen voor het graf en van de immense hoop die daar uiteindelijk uit voortvloeide.
Ons verstand kan er eigenlijk niet zo goed bij: opstanding uit de doden? Het blijft moeilijk, ook de apostelen hadden het er trouwens een tijd lang behoorlijk moeilijk mee – Pastoor Tom blijkbaar ook! We hoeven ons dus niet te schamen. Het paasmysterie is echter de sterkste en belangrijkste hoeksteen van ons geloof. En geloven doen we gelukkig niet met ons verstand, wel met ons hart.
De weggerolde steen zorgt uiteindelijk voor vernieuwd licht in de wereld – zoals de paaskaars doet. De weggerolde steen is een sterk signaal van hoop voor volwassenen, natuurlijk, maar die we vooral ten overvloede moeten meegeven aan onze kinderen en kleinkinderen opdat de paasbloemen overal ter wereld voor hen zouden kunnen blijven bloeien.
Vóór mij in de kerk zaten verschillende jonge gezinnen met kleine kinderen – zelfs een baby van 2 maand in een draagdoek. Dat maakte mij oprecht blij en hoopvol: jong en nieuw leven in de kerk! Pasen is inderdaad een deur die weer open gaat zodat iedereen weer hopen gaat.
Zalig Pasen.
Alex Vanneste
Tijdens dit feestjaar kan het echt niet op!
Er is nog meer goed nieuws. Het wordt ook een fantastische zomer!!!
Van triomftocht naar lijdensweg; hoelang durven wij te supporteren? Dat is wat we beleefden op Palmzondag, onze Vier de zondag.
Met triomf en gejuich werden we onthaald met een bijzondere welkom aan de ‘nieuwkomers’. Na een sobere maaltijd – het is immers vastentijd – trokken de volwassenen naar de kerk. Zij werden herinnerd aan de blijde intrede van Jezus in Jeruzalem waar de menigte Hem vol enthousiasme en hoop toejuichten. Een week later zag het er helemaal anders uit; Jezus werd ter dood veroordeeld, gegeseld en gekruisigd. De juichende menigte was verdwenen. Slechts enkele vrouwen waaronder de moeder van Jezus, Maria Magdalena en Johannes stonden nog onder het kruis.
En wij? Wat zouden wij doen? Haken wij ook af wanneer omstandigheden ons geloof in Jezus op de proef stellen?
Wij werden uitgenodigd om rustig langs te 14 staties van de kruisweg te gaan en te blijven staan bij die staties die ons bijzonder raakten. Wanneer we ons voorstelden daar (op de kruisweg) echt aanwezig te zijn, zouden we dan Jezus gesteund/ondersteund hebben? Of waren ook wij bang?
Wat doen wij in het dagelijks leven? Komen we op voor zij die gepest worden, voor zij die aan de kant worden gezet, voor zij die niet begrepen worden?
Na een half uurtje meditatie hierover sloten we ons aan bij de knutselactiviteit van de kinderen.
Met zelfgemaakte palmtakken beleefden we tenslotte met z’n allen de eucharistieviering. Tijdens het lijdensverhaal keken de kinderen in de sacristie naar het passieverhaal met de zandkunstenaar.
Bij het opruimen deelden we de wens opnieuw samen te komen op onze volgende Vier de zondag op 28 april. Iedereen is welkom!
