Category Archive 5 jaar pastorale eenheid

Onze pastorale eenheid doet wat met je Deel 5 …

Tijdens de viering van 5 jaar pastorale eenheid Heilige Maria Magdalena kwamen er 5 mensen getuigen over hoe zij als gelovige bij ons hun plekje vonden. Deze getuigenissen zijn zo waardevol dat we ze graag hier publiceren. Vandaag ook de vijfde en laatste getuigenis van Baudouin.

25 jaar geleden verhuisden we met ons nog jong gezin naar Edegem, Jozef De Veusterstraat, den Elsdonck, dus Heilige Familieparochie. Wij voelden ons snel thuis in deze familiale parochie. Het was onze comfortzone.

5 Jaar geleden ontstond onze parochiale (pastorale) eenheid. H; Maria Magdalena uit een 8 of 9 lokale kerken en parochies van Edegem en Mortsel. Dit was een noodzakelijke, moeilijke en moedige beslissing. Achteraf bekeken noem ik ze een wijze beslissing.

Ofwel bleven we ons vastklampen, met een vleugje nostalgie, aan onze oude parochie. Ofwel kozen we resoluut voor deze nieuwe pastorale eenheid. Voor ons was de keuze duidelijk, anders zou vandaag hier niet staan.

Als minderheid, en dat zijn wij als actieve Christenen, heb je nood aan steun, identiteit en perspectief. Ook al weet je niet waar de rit naartoe gaat.
Ik geloof niet in fatalisme, maar als actieve Christenen, ik herhaal dat woord, horen we bij een actieve gemeenschap en die hebben we hier wel degelijk.
Onlangs vertelde me iemand: “Jullie hebben toch geluk met deze pastorale eenheid.”
Ja, we hebben inderdaad geluk, maar het is geen toeval. Dit is het resultaat van heel wat mensen en het is aanstekelijk.

Lieve mensen, doe mee! Nog vandaag!

  • Zing mee!
  • Kom rond het altaar staan voor ‘ONZE VADER
  • Blijf wat plakken na de mis
  • Lees de webiste

Ja, het is geen toneel. Het is deelname en het loont. Geloof me.

Ik wens ons allen hier en vandaag een mooi lustrum en nog vele lustrums of lustra te komen

Baudouin

Een link naar de andere getuigenissen vind je hieronder:

de eerste getuigenis van Diaken Luc Van Hoof

de tweede getuigenis van Nathalie

de derde getuigenis van Lia Russo

de vierde getuigenis van Greet

Onze pastorale eenheid doet wat met je Deel 3 …

Tijdens de viering van 5 jaar pastorale eenheid Heilige Maria Magdalena kwamen er 5 mensen getuigen over hoe zij als gelovige bij ons hun plekje vonden. Deze getuigenissen zijn zo waardevol dat we ze graag hier publiceren. Vandaag de derde getuigenis van Lia Russo

Beste mensen

Ik ben afkomstig uit Italië, uit de streek van Napels, maar woon nu met mijn gezin al 9 jaar in Mortsel.

In het begin had ik het hier heel moeilijk. Ik voelde me heel alleen.

Ik ben katholiek en na een tijd begon ik ook hier naar de kerk te gaan, in Heilig Kruis.

Ik werd er heel goed ontvangen en begon me stilaan beter te voelen.

Ik voelde me opgenomen in de gemeenschap en kreeg er moed en kracht van God om mijn weg verder te zetten. Ik kreeg hulp van vele mensen, al was het maar een bemoedigend woord. Daarvoor dank ik pastoor Tom en iedereen die af en toe een babbel met mij deed.

Pastoor Tom nodigde mij uit om mee te doen in de werkgroep gemeenschapsvorming. Zo voelde ik dat ik erbij hoorde.

Ik maakte kennis met Lili die uit Argentinië komt en wij kregen het idee om samen met andere mensen uit de hele wereld elke week de rozenkrans te bidden in de kapel van Heilig Kruis.

We zijn nu met een 10tal mensen uit België, Italië, Portugal, Afrika, Argentinië, Brazilië…

Het samen bidden doet ons veel deugd. Ik ondervind dat God niemand in de steek laat en dat bidden vanuit het hart alles verandert.

Ik dank Maria en onze Lieve Heer en alle mensen die mij hier warm hebben onthaald.

Onze pastorale eenheid doet wat met je Deel 4 …

Tijdens de viering van 5 jaar pastorale eenheid Heilige Maria Magdalena kwamen er 5 mensen getuigen over hoe zij als gelovige bij ons hun plekje vonden. Deze getuigenissen zijn zo waardevol dat we ze graag hier publiceren. Vandaag ook de vierde getuigenis van Greet.

Enkele jaren geleden was ik op zoek naar een vreugdevolle en deugddoende eucharistieviering. Een vriendin uit Edegem nodigde me uit: kom eens bij ons kijken, bij de kruispuntviering en zie dan zelf maar verder. Ik kwam, keek en zag dat het meer dan goed was! Het samen zingen van mooie liederen onder begeleiding van een ‘live’ orkestje, de bezielde en inspirerende woorden van pastoor Tom, de mogelijkheid om nog na te praten bij een hapje en een drankje en elkaar beter te leren kennen, en last but not least de kinderen en jongeren, het was meer dan ik had durven dromen dus bleef ik met plezier komen. Na een tijdje klonk in een viering de oproep om mee te denken over het opstarten van een gemeenschap. Toen vielen alle puzzelstukjes helemaal op hun plaats. Eigenlijk was het dàt waarnaar ik op zoek was: een gemeenschap om in verbondenheid samen op weg te gaan in Zijn spoor. Tijdens enkele avonden overlegden we in kleine groepjes hoe we die gemeenschap – die ondertussen de naam iedereen vurig verbonden kreeg – concreet wilden maken. Onze pastorale eenheid was synodaal voor de paus de wereldkerk op dat spoor zette.

Ja, ‘onze’, want al wonen we in Merksem, de voorbije jaren zijn we ons meer en meer deel gaan voelen van en thuis gaan voelen in deze pastorale eenheid. Niet alleen doorheen de (kruispunt)vieringen en vier de zondagen van iedereen vurig verbonden, maar ook dankzij andere fijne activiteiten zoals de muzikale gebedsavonden, de vertelavonden, de zomerwandelingen en het zomerkamp, waarbij we steeds dezelfde Geest mogen ervaren, Zijn Geest van hartelijke vriendschap onder broers en zussen.

Dus lieve mensen van Mortsel en Edegem, dank de Heer voor deze gemeenschap in jullie buurt en lieve mensen van verder weg: Mortsel(Edegem) is uw verplaatsing meer dan waard want hier proef je al een beetje van Gods Rijk!

Volgende week de 5de en laatste getuigenis.

5 jaar pastorale eenheid Heilige Maria Magdalena WAT EEN FEEST!

Fotoreportage onderaan

Er was taart, er werd gezongen, de gezichten straalden, de zon nog meer.

Er klonken dankbare woorden, ja, het was feest in de basiliek op 15 september. Exact 5 jaar geleden was het geleden dat we onze pastorale eenheid boven de doopvont hielden. Het voelde anders nu, vertrouwder, hartelijker, doorleefder.

Wie had toen kunnen voorspellen welke wonderen er in die vijf jaar zouden geschieden. Twee zondagskerken die hun centrumfunctie proberen waar te maken, meer en meer ‘parochianen’ die de oversteek durven maken, een nieuwe gemeenschap waar jong en oud bereid zijn om één keer per maand van de zondag een echte ‘Dag van de Heer’ te maken. Een ploeg voorgangers die de brug vormen tussen ‘hun’ kerk, andere parochies en het grotere geheel.

Een ploeg medewerkers, die de handen uit de mouwen willen steken als begeleider op een zomerkamp, als boekhouder, als catechese-ouder, als voorbidder van het internationale rozenkransgebed, als gespreksleider in Alpha, als bedeler van krantjes, als inpakker van kerstpakketten, als begeleider van nevendiensten en nog zo veel meer.

En het belangrijkste: er ontstaat een groep mensen die mekaar over parochiegrenzen heen beginnen te kennen en graag te zien. Die de nieuwsbrief, de nieuwsflash en het parochieblad in het oog houden: Wat is er te doen?  Waar gaat het deze keer door? Wie zal ik er (terug)zien?

Maria Magdalena waakt over ons.  De Geest vuurt ons aan. De Heer zelf is bij ons.

Zo klonk het in lied na de communie, waarin de verrezen Heer Maria Magdalena toespreekt:

In de gemeenschap leef ik voort,
mensen die leven naar Gods Woord.
Neem jij hen allen bij de hand,
en voer hen binnen in Mijn land.’

Waarop Maria Magdalena in het refrein telkens verwonderd uitroept:

Rabboeni, ben Jij het , mijn meester?
Mijn Redder, mijn Heiland, mijn Al!

Bedankt aan alle mensen die van ons verjaardagsfeest een ongelooflijke dag maakten.

De pastorale eenheid doet wat met je…

Tijdens de viering van 5 jaar pastorale eenheid Heilige Maria Magdalena kwamen er 5 mensen getuigen over hoe zij als gelovige bij ons hun plekje vonden. Deze getuigenissen zijn zo waardevol dat we ze graag hier publiceren. Vandaag de eerste getuigenis van Diaken Luc Van Hoof.

Lieve mensen,

Peter vroeg me om als mede-bruggenbouwer te getuigen in deze verjaardagsviering. In je mailtje stond: “Dag Luc, jouw hart is ook op twee plekken: de parochie en de Pastorale Eenheid.”

Een mooi beeld, Peter, dat ik hier graag persoonlijk toelicht.

Ten eerste gaat mijn hart uit naar meer dan plekken. Naar alle momenten waar we samen komen om te bouwen aan deze gemeenschap (en ik benadruk graag dat dit één gemeenschap is met Jezus in het midden). Van kerk tot school, van vergadering tot viering, van grot tot webstek, van koor tot portaal, van lied tot stilte, tussen al die plekken en momenten werken we aan eenheid. Die eenheid waarover Paulus spreekt, als de ledematen van één lichaam, of als de bouillon in de soep, de gist in het deeg…

Ten tweede, om een brug te bouwen heb je ten minste twee pijlers nodig. De mooiste bruggen hebben er vaak meer: grote, stevige in het midden, en wat kleinere aan de kanten. Op zoek naar verbinding in werkgroepen en gebedsgroepen, in het praten met nabestaanden en doopouders, met jongeren en ‘jongeren-van-hart’… Allen zijn wij op zoek naar fundamenten.

Geregeld ben ik onderweg van de ene plaatselijke gemeenschappen naar de andere. Voorzien van schrijfgerief of smartphone, albe of piano. Voor een ontmoeting of een viering. Verbind ik dan mensen met elkaar en met God? Ja, misschien bouw ik ook zo bruggen.

Ik leerde de voorbije vijf jaar in de PE veel goede en mooie mensen kennen. Ik zie ze graag. En ik sta versteld van de talrijke initiatieven om vandaag te getuigen van ons christenzijn. Daarom wil ik jullie allen danken om één gemeenschap rond Jezus te zijn. Vandaag en morgen.

Ad majorem Dei gloriam.

Onze pastorale eenheid doet wat met je DEEL 2…

Tijdens de viering van 5 jaar pastorale eenheid Heilige Maria Magdalena kwamen er 5 mensen getuigen over hoe zij als gelovige bij ons hun plekje vonden. Deze getuigenissen zijn zo waardevol dat we ze graag hier publiceren. Vandaag ook de tweede getuigenis van Nathalie.

“Hoewel ik pas recent hier aansloot, speelt ‘Maria Magdalena’ al veel langer een significante rol in mijn leven. De soundtrack van mijn allervroegste herinneringen bestaat namelijk uit één specifiek liedje: jawel, ‘Maria Magdalena’ van de Duitse zangeres Sandra.

Een vinyl-plaatje uit ‘85 dat ik als 5-jarig meisje compleet grijs draaide op onze pick up thuis in de living. Ontelbaar vaak en gedurende vele jaren meezingen en m’n hart altijd weer intens warm en wild springen.

Laat me even doorspoelen naar een goede 30 jaar later wanneer ik in de avondschool kennis maak met een pracht van een leerkracht, een dartele, vrolijke jongedame uit Edegem. Een kennismaking die met tijd, water en geduld uitgroeide tot zielsverwantschap, tot vriendschap van ongekende waarde. Blijkt na verloop van tijd dat die jongedame welgeteld 1 trui heeft (en draagt) met daarop een print, van een naam. Jawel, in het groot ‘Magdalena’.

En zo kwam ik dus weer ‘Magdalena’ tegen in een kader van warmte, van mogen thuiskomen, van een liefdevol, rondspringend hart. Laat het net die dierbare vriendin uit Edegem zijn, die me op een mooie dag uitnodigt om eens in haar parochie samen de eucharistie te vieren.

Zo komt het dus dat ik een goed jaar geleden hier voor het eerst was, in deze basiliek, bij deze pastorale eenheid. Pastoor Tom wist me doorheen de viering al te raken door zijn heel eigen, heel zinnige en ontwapenende stijl, zijn bezielde, doorvoelde woorden en handelingen.

Toen hij tegen het einde iedereen ook nog hartelijk aanvuurde om quatre quarts cakes te gaan bakken voor de 4e verjaardag van de pastorale eenheid, voelde ik de glimlach om m’n mond helemaal uitdeinen tot in m’n hart.

Ik trof daar en dan een pastoor en een pastorale eenheid, die me vol in het hart wisten te treffen. Zeer treffend dan ook wanneer ik nadien erachter kom dat deze pastorale eenheid – hoe kan het ook anders – de naam ‘Heilige Maria Magdalena’ draagt. J

Praktisch gezien is het mijn auto die mij – zo vaak ik kan – vanuit Deurne tot hier brengt. Maar initieel was het dus de vriendschap die me tot hier bracht,

en het is de liefde die me doet blijven.

Gods liefde, die echt voelbaar is in de ziel, de woorden en de daden van deze pastorale eenheid, van deze geloofsgemeenschap. Daar kan ik van getuigen, dat wil ik mee betuigen.

Ik kom dus misschien nog maar ‘sinds kort’ en ‘van ver’, maar ik ben wél gekomen,

en ik wil graag blijven,want ik voel me bij jullie echt welgekomen.

Ik dank God en ik dank ieder van u.”

Maria Magdalenakoor

Onze verjaardagsviering van 15 september zal opgeluisterd worden door een groot gelegenheidskoor. Net zoals bij de televisieviering van januari willen we een grote groep vormen met als kern het koor Rabboeni. En misschien is het tijd om dit ding een naam te geven: het Maria Magdalenakoor wil een projectkoor zijn, dat zal meewerken aan grote vieringen in onze pastorale eenheid.  Zo zullen we bijvoorbeeld zingen op Christus Koning en in de middernachtmis van Kerstmis. We hopen dat mensen uit andere (ex-)koren van onze pastorale eenheid en mensen die gewoon graag zingen de weg vinden naar dit initiatief.  Een projectkoor wil zeggen dat het geen zanggroep is die bijvoorbeeld wekelijks repeteert.  Wie wil aansluiten voor 1 viering is ook welkom. We houden het eenvoudig, het hoeft niet altijd meerstemmig te zijn.  Meestal zullen we één avond op voorhand oefenen en dan ook nog een uurtje voor de viering zelf. 

Voor de viering van 15 september oefenen we op donderdag 12 september om 20 u. in de basiliek. 

Om genoeg partituren te voorzien, is het fijn dat geïnteresseerden zich aanmelden.Stuur maar een sms’je naar 0475 87 45 37 of een mailtje naar peter_devriendt@icloud.com

Workshop

Op 15/9 zelf kunnen ook nog andere mensen aansluiten. Een van de workshops die om 9.30u. beginnen, is een zangworkshop. Het koor oefent dan verder, maar Iedereen is welkom om alvast de melodiestem van de liederen aan te leren om dan tussen de vierende gemeenschap de samenzang mee aan te vuren. 

Gezocht nog enkele helpende handen om ons een uurtje of meer bij te staan op de jaarmarkt van Edegem.

Kan jij ons helpen? Elke uurtje samen maakt het gezellig. Neem contact op met: nicoledelaet58@gmail.com

zaterdag 31 augustus

hulp aan de kaarsjestafel in St.-Antonius
van 17.00 u. tot 18.00 u.
van 18.00 u. tot 19.00 u.
van 19.00 u. tot 20.00 u.
of natuurlijk van 17.00 u. tot 20.00 u.

zondag 1 september

kaarsjes uitdelen
van 14.00 u. tot 16.00 u.
van 16.00 u. tot 17.00 u.

onthaal inkomruimte
van 15.00 u. tot 16.00 u.
van 16.00 u. tot 17.00 u.

onthaal in de kerk
van 16.00 u. tot 17.00 u.

hulp kaarsentafel
van 14.00 u. tot 15.00 u.
van 15.00 u. tot 16.00 u.
van 16.00 u. tot 17.00 u.

Van wondere woensdag naar vertellen op vrijdag

Een zomer in PE H. Maria Magdalena zonder vertelavond(en)? Dat kan niet zijn. En dus hadden we (nu niet op woensdag maar op vrijdag 16 augustus) onze enige, niet te missen vertelavond tussen al onze andere zomerinitiatieven door.

Wie konden we daarvoor beter vragen dan Myriam Liénard die al schitterde in onze vorige edities?

Slechts 1 vertelavond dus: dat moest en zou een schot in de roos zijn. Maar welk verhaal moest nog verteld worden nu we praktisch de hele Bijbel doorploegd hadden? Myriam kwam zelf met een origineel voorstel: waarom aan onze eigen Lourdesgrot eens niet het verhaal van Bernadette vertellen? We vonden het een schitterend idee.

En vrijdag 16 augustus, daags na de hoogdag van Maria, was natuurlijk dé geschikte dag. Dat het verdorie juist een regendag was, daar waren we deze zomer van 2024 al zo aan gewoon dat we het niet eens erg vonden. Op naar de basiliek dus waar niet minder dan100 (grof geteld) belangstellenden vol verwachting een plaatsje zochten.

Ingewijden weten dat Myriam al maanden bezig geweest was met de voorbereiding van dit project en dat was er direct aan te merken: de woorden rolden haar uit de mond: rustig, zonder enige aarzeling, to the point, met zin voor het sprekende detail, zich inlevend in het karakter van alle personages (merkwaardig hoe die Zuid-Franse personages plots met licht Antwerpse tongval praatten!).

Het publiek was en bleef muisstil. Pakte het of pakte het … niet echt? Het applaus toen de laatste woorden weggestorven waren, sprak voor zich: het was een ware ovatie. En terecht, want ja, het pakte!

Op een goed uur tijd hadden we een levendig beeld gekregen van het leven van Bernadette Soubirous en wel vanuit het oogpunt van een pak tijdgenoten die alle op hun manier keken naar wat dit simpele, ziekelijke herderinnetje uit Lourdes meemaakte en teweegbracht voor hun stad. We hoorden Louise, Bernadettes mama, Toinette, haar zus, meneer pastoor, de heren burgemeester en commissaris van de stad, moeder overste,… Myriam toverde hen stuk voor stuk voor onze ogen, inclusief hun soms heel kleine kantjes. Voor elk personage had muzikant Luc een kort intermezzo op de piano gecomponeerd, dat feilloos de juiste sfeer trof.

Het verhaal eindigde met Bernadette die, ernstig ziek, langzaam wegkwijnde, maar haar lijden opdroeg voor anderen. Ze was 35 toen ze stierf. Het publiek in de basiliek werd zo mogelijk nog stiller terwijl Luc zijn laatste stukje speelde waarin plots, als verdwaald, enkele tonen van “Te Lourdes op de bergen” hoorbaar waren, een allusie op wat Lourdes geworden is en nog altijd is.

Dankjewel, Myriam, het was een prachtige avond die de vergelijking  met professionele vertelprojecten moeiteloos doorstond. We zijn er zeker van dat er ook buiten onze PE belangstelling zou zijn voor jouw programma. Misschien een hint?

Met dank aan Marie-Luz en Katrien voor de foto’s

Na 5 jaar gaan we verder

Onze pastorale eenheid bestaat intussen vijf jaar. De ploeg die zo’n pastorale eenheid moet leiden, wordt benoemd voor 6 jaar. Dat wil zeggen dat ze nu het laatste jaar in gaat. Met volle overtuiging en enthousiasme heeft ze een mooi plan gemaakt voor het komende werkjaar. U zal er nog veel over horen, ik schets alvast wat achtergrond.

Catechese voor volwassenen

We beginnen zoals steeds bij de verkondiging. Mensen denken dan spontaan aan catechese en dat is juist, maar ook (enkel) aan kinderen en dat is veel minder correct. Jezus noemt zijn volgelingen treffend ‘leerlingen’; we hebben op de weg van Jezus nog veel te leren.

Voor volwassenen zijn er grosso modo vier sporen dit jaar. Het eerste spoor biedt u elke maand één à twee avonden aan waarin belangrijke thema’s van ons geloof aan bod komen. Ze zijn makkelijk los van elkaar te volgen en hebben steeds een stevige inleiding en nadien ontmoeting met verwerking. Het tweede spoor biedt in de periode van december-januari een drieluik over het evangelie van Lucas. Met de advent starten we het C jaar en zullen we dus vaak uit dit bekende evangelie lezen. Deze drie avonden vormen een geheel.

Het derde spoor is de fantastische reeks van Alpha. Al voor de vierde keer geven we u vanaf maart 2025 de kans om met een vast groepje kennis te maken met de basis van het christelijk geloof, maar ook dankzij de gemeenschappelijke maaltijd en gespreksgroepjes te spreken over je eigen geloof en te luisteren naar ervaringen en zienswijzen van anderen. Het vierde spoor is de oprichting van een nieuwe groep Ademtocht. Zo is er dan zowel in Mortsel als in Edegem een geloofsgesprekgroep voor 60 plussers. Deze groep komt maandelijks overdag samen.

Het is de naastenliefde die verbindt

Het is het geloof dat ons tot gemeenschap maakt, zusters en broeders in Jezus Christus met elkaar verbonden die in de eucharistie Jezus zelf in Woord en Brood kunnen ontmoeten. Net als Abraham en zovele anderen zijn we geroepen onze vertrouwde stek te verlaten en op weg te gaan naar een land dat God ons zal wijzen.

En de Heilige Geest is daar al volop mee bezig. Jazeker we zitten in een pijnlijke fase waarin we een aantal kernen moeten sluiten, maar tegelijk groeit er ook op een nieuwe manier gemeenschap. Dat willen we versterken door vaker samen te eten, getuigen aan het woord te laten in de liturgie, dichter bij elkaar te gaan zitten, samen te zingen en bidden en elkaars naam te vragen… Een echte gemeenschap straalt warmte uit, ze staat actief open voor nieuwe mensen, ze vertelt fier over Jezus die mensen samenbrengt. Een echte gemeenschap is vruchtbaar en kan zichzelf steeds weer uitvinden, ze is dus per definitie intergenerationeel en brengt mensen uit de regio samen, bij ons is ze dus ook multicultureel. De zondagkerken en zeker ook het gemeenschapsproject IederEEN vurig verbonden zijn daar ideale oefenplaatsen voor. We kunnen nooit genoeg benadrukken dat ieder van u heel welkom is.

Een liefde die geen naaste vergeet.

Zo’n christelijke gemeenschap zijn, vraagt uiteraard ook concrete daden van naastenliefde. Net als de voorbije jaren gaat er veel energie naar het huisvesten van mensen die niet zomaar op de huurmarkt terecht kunnen. Daarnaast zijn er gekende initiatieven zoals Welzijnszorg, Broederlijk Delen, Damiaanactie, Rijstaktie, Oekraïneproject, In de Buurt vzw in Mortsel en Gastvrij Edegem die we zeker allemaal blijven steunen.

Concrete naastenliefde valt niet zomaar te organiseren. Ze toont zich ongepland, onvoorbereid, uitgedaagd… daar waar mensen elkaar bezoeken, gaan halen om mee naar de kerk te komen, zorgen voor vervoer naar het station, op elkaars kinderen passen, Kerstavond vieren… Wanneer we in onze gemeenschap leven vanuit Gods liefde is de grond zo vruchtbaar dat deze vorm van naastenliefde volop kan bloeien.

Liturgie als hoogtepunt en bron.

Waarom komt de liturgie in het lijstje altijd laatst? Omdat ze pas waarachtig is als ze de vrucht is van de vorige stappen. Als mensen geraakt door het woord van God, Jezus willen ontmoeten en de ander als zuster en broeder aanvaarden dan kunnen we samen het Onze Vader bidden, vrede wensen en communie delen. Naast klassieke hoogdagen zetten we komend jaar in op kruispuntvieringen 2.0. Gemiddeld één keer per maand versterken we een viering in Heilig Kruis en in de basiliek door getuigen aan het woord te laten, workshops aan te bieden voor of na de viering, samen te eten, liederen of lezingen het geloof te laten verkondigen… Hier wordt liturgie ook voor gezinnen tot een feest.

De kleinere gebedsinitiatieven door de week namen we onder de loep. Ze zullen beter afgestemd worden op elkaar en dus minder overlappen. Tegelijk willen we de oproep versterken om ook in de week bij een gebedsinitiatief dat u ligt mee te komen om God te danken voor alle rijke gaven die we mochten ontvangen en mee te bidden voor alle zorgen en noden die in onze gemeenschap bestaan.

15 september startfeest voor het nieuwe werkjaar

De droom van God gaat ons allen aan. Het is daarom goed samen te starten. Op 15 september brengen we dan ook meteen de vier domeinen van het christelijk leven samen in beweging. U bent er heel erg welkom!