Omdat pastoor Karel Heuten doorheen zijn rijke leven zovelen van ons raakten willen we graag via deze weg nog even enkele getuigenissen aanreiken. Je vind ze hieronder.
Wil je alsnog de uitvaart uitgesteld bekijken? Klik hier!
Getuigenis van Greta en Tony
Voor deze eerste getuigenis brachten we ideeën samen van Greta Tindemans en Tony Kinne.
“Een nieuwe pastoor”, het bericht kwam eind ’69, begin ’70, lang geleden… Onderpastoor Blijweert stelde me voor. Ik had Karel al van verre gezien: een vinnige man, leek me. En een man met veel humor.
In die beginjaren belde Karel bij elke deur van zijn nieuwe parochie aan om kennis te maken. Twee jaar deed hij daarover. De steekkaartenbak die hij op die manier aanlegde en bij elk doopsel, overlijden of huwelijk aanvulde, was legendarisch.
Karel was een verbindende figuur. Zijn grootste talent was zijn hartelijkheid. Conflicten vond hij moeilijk, hij probeerde altijd een sfeer te creëren waarin mensen mekaar vonden. Hij duwde zijn wil niet meteen door, maar liet toch zeker niet over hem heenlopen. Hij voelde zich eindverantwoordelijke en dat was hij ook.
De geest van Vaticanum II waaide volop door de parochie en op die manier was er heel veel mogelijk. Niet dat hij nooit overhoop lag met het vast bureau of het latere PT, maar Karel was altijd luisterbereid en de dingen konden uitgepraat worden.
Bij Carlos’ ziekte kwam Karel regelmatig op bezoek, stond ook aan het altaar bij zijn heengaan. En dan werd hij stilaan niet meer ‘de-Karel-die-we-kenden’. Na een vol leven ging hij nu heen en zal wel in vrede rusten. Ik ben blij dat hij mijn leven kruiste.
Bedankt Karel
Getuigenis van Jef Hendrix
Toen ik op uw aandringen in 2002 mijn kandidatuur stelde als lid van de kerkraad kon ik niet veronderstellen dat wij later zo’n hechte band zouden hebben. Dat had te maken met het feit dat u één dag later verjaarde dan ik, maar er was veel meer. We waren echte vrienden.
Lutgart was ook met u begaan gelijk een jongere zus, zoals u ze noemde.
U waart onze pastoor, maar meer nog pastor, een herder. U waart begaan met al uw gelovigen.
Een parochie is ook een organisatie waar veel geld omgaat. En u slaagde erin om fondsen te verwerven, waardoor zowel kerkraad als parochie goed draaiden. De penningmeesters hadden het achteraf wel vaak moeilijk om alles officieel in de boeken te krijgen, maar dat is u vergeven. Met de opbrengst van al de vieringen die u deed, had u een mooie spaarpot kunnen aanleggen, maar u heeft zoveel weggegeven, en mede daardoor had u bij uw pensioen een onderdak in het Rubenspark. Het was u van harte gegund. Bij de verhuis naar Immaculata deed het U pijn dat ge uw fichenbak en fardes met preken niet kon meenemen. Vorige week vond ik zelfs in uw kamer toch nog een lijst met abonnees van het parochieblad.
Karel, ge waart voor ons een echte vriend met een vaderlijke toets.
Rust zacht.
Getuigenis van Jan Vyncke
Karel was pastor van onze OKRA vereniging (Open, Kristelijk, Respectvol, Actief), voorheen KBG ( Kristelijke Bond van Gepensioneerden), een van de vele verenigingen in onze parochie en de gemeente.
Karel had veel belangstelling voor alles wat in de parochie gebeurde van jong tot oud , zodoende hadden wij, de ouderen, het genoegen om regelmatig onze pastor te mogen ontmoeten op onze activiteiten en waar onze pastor was daar werd veel gepraat , praten dat kon hij wel en een geweldig geheugen hielp hem daarbij.
Wat ons bijblijft is zijn inzet om ons een lokaal te bezorgen, wij mochten gratis gebruikmaken van het kelderlokaal onder de feestzaal van het Elzenhof, daar werden missen opgedragen, de jeugd kwam daar aan zijn trekken en wij mochten het lokaal gebruiken maar we moesten het proper houden.
In 2003 ging hij met pensioen. Dat belette hem niet toch nog onder zijn parochianen te blijven. Langzaam ging zijn kaarsje uit en is hij in alle stilte van ons vertrokken.
Nu eren wij onze pastor door opnieuw een kaarsje te ontsteken om hem in zijn nieuwe leven te begeleiden,
Karel het ga je goed.
Getuigenis van Inge Vandergoten
De parochie van Elsdonk is altijd een buitenbeentje geweest in ons bisdom. Dat gold ook voor de jeugdpastoraal. Die vond jij heel belangrijk, Karel. Je ging op kampbezoek bij de jeugdbewegingen, je had altijd belangstelling voor de catechesewerking, je stelde de kelder onder de bibliotheek ter beschikking. Daar konden wij jongeren ons ding doen. We hielden er jongerenvieringen. Het jongerenkoor, waar later deze groep achter mij is uit voortgekomen, zong daar zijn eerste liederen. We kwamen samen met onze plusjers, we brainstormden en knutselden er voor de jaarlijkse vormelingentweedaagse, we organiseerden een fuif om geld bijeen te krijgen voor de nieuwe ramen van het Klokhuis. Creatief en progressief, zo mochten wij van jou zijn. Je kwam je nooit echt bemoeien, maar we wisten dat je van al onze activiteiten op de hoogte was. We kregen de vrijheid en je gaf ons vertrouwen. Bedankt dat jij ons op die manier steunde om het verhaal van Jezus te beleven en door te vertellen.
Getuigenis van Magda Boyart
Karel, toen jij in 1992 onze nieuwe pastoor werd van Sint-Jozef, leek er plots een nieuwe wind te waaien. Voor velen was het aanpassen. Den Elsdonk had immers een reputatie. Maar jij en je medepastores hebben deze tweede parochie in jullie armen gesloten.
Als nieuwe pastoor op St. Jozef veranderde er wel wat op liturgisch gebied. Je koos voor een eigentijdse liturgie, die levensecht was.
Een van jouw bijzondere talenten was om mensen te overtuigen. Op jouw vraag om de verantwoordelijkheid op te nemen van nevendienst en kindervieringen, heb ik dan ook volmondig ja gezegd. Wel met een beetje de bibber. Het werden 10 jaar van wederzijds enthousiasme.
Na elke viering belde je me op om te bedanken en die bevestiging gaf vleugeltjes.
Kindvriendelijke liturgie werd een passie. Het werden bijzondere en productieve jaren.
Karel, ik kan niets anders dan je bedanken om het zaadje van bezieling in mij en vele anderen geplant te hebben.
Dank u wel.
Getuigenis van Luc Van Hoof
Karel,
Jij kon ons, medewerkers in de parochies, met een ongezien enthousiasme en met zachte hand aansturen. Of het nu medepastores, kosters, bloemschiksters, lectoren, muzikanten, misdienaars, schaalmeesters, boekhouders, teamleden in allerlei werkgroepen waren,… jij had de gave om mensen te bemoedigen in hun engagement. Tegelijk gaf je ons een tamelijk grote vrijheid en ruimte om onze talenten te ontplooien. Je toonde je dankbaarheid om onze inzet met een stevige handdruk en een openhartig dankwoord. Steeds benadrukte jij dat wij als medewerkers onze inzet niet voor jou of omwille van jou moesten doen, maar omwille van de parochiegemeenschap.
Als goede herder zorgde jij voor de kudde.
Als zaaier oogstte jij ongeziene vrucht.
Als priester plantte jij vreugde en geloof in onze harten.
Als mens raakte jij onze ziel.
Van jou kreeg ik ooit de stempel om officiële parochiedocumenten te bezegelen. Zo heeft jouw levenszegel een warmhartige stempel gedrukt op onze gemeenschappen.
Getuigenis van Julie Bracke
Beste vrienden…
Zo begon Karel elke viering. Je voelde je meteen welkom. Er was geen afstand. Voor hem was iedereen een vriend die bij die grote geloofsfamilie mocht horen. Hij had de gave van het woord. Het vuur waarmee hij sprak, werkte aanstekelijk.
Karel vond het heel belangrijk om kinderen mee te betrekken bij de vieringen. Hij liet ze bij elke kinderviering naar voor komen om van dichtbij te luisteren naar het evangelie. En tijdens het Onze Vader maakten we een grote kring rond het altaar, dat vond ik altijd zo magisch.
Toen Eric en ik gingen trouwen, was het vanzelfsprekend dat Karel ons huwelijk zou inzegenen. Samen met Peter vormde hij de perfecte tandem die ons met wijze raad bijstond. En ook bij de geboorte van ons eerste kindje mocht Karel niet ontbreken. Zo wil ik hier spreken in naam van die honderden en honderden families die Karel op belangrijkste levensmomenten op zijn eigen levensechte manier nabij is geweest. Jij bracht ons dichter bij mekaar en bij God, Karel. Dankjewel daarvoor, Karel.
About the author